ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4964
หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า เอ่ยทอดถอนใจ : “นี่น่าจะเป็นการคาดการณ์ที่มีความเป็นไปได้สูงสุดแล้ว”
คนใช้อดไม่ได้ที่จะถามเธอ : “คุณหนูครับ คุณคิดว่าเขาจะส่งทหารม้ากล้าพวกนี้ไปที่ไหนเหรอครับ ?”
หลินหว่านเอ๋อร์ชะงักไป หัวเราะเล็กน้อยแล้วพูด : “ฉันเองก็คิดปัญหานี้อยู่ ตอนนั้นเขาบอก ให้ทหารม้ากล้าพวกนี้ไปบนเขาที่สูงที่สุดของเมืองออสซูเพื่อไปพบกับคนของเขา หากว่าไม่ใช่สถานการณ์เร่งด่วน ตอนนั้นไม่มีคนที่ใช้การได้อีก ฉันยังอยากตามไปดูเลยจริง ๆ ”
คนใช้อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ : “ก็ไม่รู้ว่า กำลังของเขามีความต่างจากองค์กรนั้นมากแค่ไหน”
หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้พูดจา แต่หยิบปืนไรเฟิลจู่โจมที่ถูกมีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินหั่นเป็นสองท่อนอย่างเรียบร้อยจากในมือของผู้บัญชาการทหารม้ากล้าขึ้นมา
นิ้วของเธอลูบรอยผ่าของท่อนที่เรียบร้อยจนแทบไม่มีเงี่ยงเลยสักนิดนั่น บ่นพึมพำ : “ฉันเองก็ไม่แน่ใจกำลังทั้งหมดของเขาหรอก แต่กำลังส่วนตัวนั้นแข็งแกร่งมากจริง ๆ ต่อให้ใช้อุปกรณ์ทันสมัย ก็ไม่สามารถที่จะหั่นปืนนี่เป็นแบบนี้ได้ คิดว่าปราณทิพย์ของเขาสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว หากว่าในอนาคตยังสามารถพัฒนาขึ้นได้ วันหน้าจะต้องไร้ขีดจำกัดอย่างแน่นอน”
คนใช้ถามเธอ : “คุณหนูครับ พูดถึงปืนกระบอกนี้ คุณไม่ได้เอาภาพอักษรโบราณที่ล้ำค่ามากขนาดนั้นมา ทำไมดันเอาปืนกระบอกนี้ออกมาล่ะครับ ?”
หลินหว่านเอ๋อร์พูดราบเรียบ : “เรื่องเมื่อกี้นี้คุณเองก็เห็นแล้ว คนของพวกเขาหายตัวไปตอนไล่ตามจับฉัน งั้นพวกเขาจะส่งคนมาตรวจสอบแน่นอน”
“และก่อนหน้าที่พวกเขาไม่ได้เห็นปืนกระบอกนี้ พวกเขาก็จะไม่คิดว่าทหารม้ากล้าพลาดท่าได้ยังไงกันแน่ หรืออาจจะคิดว่าทหารม้ากล้าเพียงแค่เตรียมตัวมาไม่เพียงพอ ถูกคนข้างกายของฉันจัดการเข้าให้น่ะสิ”
“แต่ว่า หากว่าพวกเขาเห็นปืนกระบอกนี้……งั้นสถานการณ์ก็แตกต่างออกไปแล้ว !”
“บนโลกนี้ คนที่สามารถทำแบบนี้ได้งอนับนิ้วได้เลย ขอเพียงพวกเขาเห็นปืนกระบอกนี้ ก็จะตระหนักว่าได้มีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งคนหนึ่งแล้ว และคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งคนนี้ยังมีปราณทิพย์ด้วย”
“คนที่มีปราณทิพย์ เดิมทีน้อยมากอยู่แล้ว แบบนั้นละก็ หากว่าวันใดวันหนึ่งเย่เฉินเปิดเผยกำลัง อีกฝ่ายก็จะล็อกเป้าไปที่เขาทันที แบบนี้จะนำความยุ่งยากไปให้เขาเอาอย่างมาก”
ครั้นแล้ว คนรับผิดชอบที่กำลังรอขบวนรถของทหารม้ากล้าอยู่นอกประตูสนามบินกอเทนเบิร์ก ได้รับสายที่ไวเคานต์ท่านนั้นโทรมา
ในสาย อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว : “ไม่ต้องรอแล้ว ตอนนี้เริ่มส่งของเข้าศุลกากรได้เลย ให้ออกบินตามปกติ”
คนรับผิดชอบนั่นพูดด้วยความตกใจ : “ท่านไวเคานต์ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับทหารม้ากล้ากันแน่ครับ ?”
ไวเคานต์ท่านนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “ทหารม้ากล้าแปดคนตายหมดแล้ว เป้าหมายก็หนีไปแล้วด้วย ผู้มีพระคุณมีคำสั่ง ให้ยุติแผนการ”
คนรับผิดชอบอดไม่ได้ที่จะตกใจจนพูดไม่ออก กำลังของทหารม้ากล้าแปดคนไม่ธรรมดาเลย ถึงกับพ่ายแพ้อย่างย่อยยับในสถานที่เล็ก ๆ ของยุโรปเหนือนี้ สิ่งนี้ทำให้เขานึกไม่ถึงจริง ๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...