ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4963
ไม่กี่นาทีต่อมา ในห้องหนังสือได้มีไฟลุกโชน เปลวไฟพ่นออกมาจากห้องหนังสือ และจุดไฟคฤหาสน์ทั้งหลังต่อจนหมดสิ้น
ตอนที่เพื่อนบ้านรอบ ๆ เห็นบ้านไฟไหม้ สถานการณ์ไฟไหม้ก็ได้สูญเสียการควบคุมไปหมดแล้ว มีคนโทรแจ้งตำรวจว่าไฟไหม้ แต่ที่นี่ค่อนข้างห่างไกลความเจริญ รถดับเพลิงใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงจึงจะมาถึง รอจนถึงรถดับเพลิงมาถึงที่เกิดเหตุแล้ว สถานที่เกิดเหตุก็ไหม้จนเกือบจะเป็นตอตะโกแล้ว
และเนื่องจากคานหลักของบ้านที่นี่เป็นโครงสร้างจากวัสดุไม้ ดังนั้น ตอนที่ไฟเผาไหม้จนถึงตอนท้าย คฤหาสน์ทั้งหลังก็ถล่มลงมา กลายเป็นซากปรักหักพังภายในชั่วพริบตา
หลังจากพนักงานดับเพลิงที่อยู่ที่เกิดเหตุกำจัดไฟที่ลุกโชน ก็เริ่มดำเนินการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุ กลับนึกไม่ถึงว่าพบศพที่ไหม้จนกลายเป็นตอตะโกอยู่หลายศพ ในซากปรักหักพัง
ในตอนแรก ทางตำรวจเบอร์เกนตกใจกันมากอยู่ รีบดำเนินการปิดล้อมอย่างแน่นหนา เตรียมจะลงมือดำเนินการตรวจสอบที่เกิดเหตุ
แต่ว่า แม้ว่าคดีนี้เพิ่งจะเกิดขึ้น แต่ว่าได้กำหนดไว้แล้วว่าน่าจะเป็นคดีลึกลับ เพราะคนที่ตายอยู่ที่นี่ กับคนที่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ ตัวตนที่บันทึกไว้ในเอกสารทางราชการ ล้วนเป็นตัวตนปลอมทั้งหมดเลย !
ในขณะเดียวกัน บนเรือบรรทุกสินค้าตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ที่ได้ออกจากยุโรปเหนือ และมุ่งหน้าไปวลาดิวอสต็อกที่รัสเซียแล้วนั้น หลินหว่านเอ๋อร์กำลังปรับรูปแบบภายในห้องโดยสารใหม่ ให้เหมือนอย่างห้องชุดของโรงแรมแบบนั้นอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนคนใช้คนนั้นของเธอ กำลังยืนอย่างนอบน้อมอยู่ข้างหลังของเธอ
ด้านหน้าของเธอ ได้วางจอภาพขนาดใหญ่ไว้เครื่องหนึ่ง และภาพที่หยุดชะงักบนจอภาพ ก็คือลักษณะที่ห้องหนังสือของตัวเองถูกไฟลุกไหม้
ภาพนี้ได้ถ่ายและดำเนินการถ่ายทอดมา โดยกล้องรูเข็มที่ซ่อนไว้ในกำแพงด้านหน้าของโต๊ะหนังสือเธอ
เธอควบคุมแถบความคืบหน้าด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเล็กน้อย ถอยหลังไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ในคลิป เห็นกล้องบนหน้าอกของผู้ชายคนนั้นระเบิดกะทันหัน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะหน่อย ๆ : “ไม่สนุกเลย พาลโกรธเอาดื้อ ๆ ซะอย่างนั้น”
คนใช้ที่อยู่ข้างกายอดไม่ได้ที่จะถาม : “คุณหนูครับ คุณคิดว่าพวกเขาจะเชื่อไหมครับ ?”
“ใช่ !” หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้าอย่างตรงไปตรงหน้า พูดจริงจัง : “ฉันอยากตามหาเย่เฉินนั่นจนอดทนรอไม่ไหวแล้ว บนตัวของคนคนนี้ จะต้องมีความลับที่น่าสนุกและน่าสนใจมากแน่นอน”
ว่าแล้ว หลินหว่านเอ๋อร์ขยับแถบความคืบหน้า ถอยไปตอนที่เย่เฉินปรากฏอยู่ที่ห้องหนังสือของตัวเอง มองเย่เฉินที่อยู่ในภาพ บ่นพึมพำด้วยความประหลาดใจ : “คุณว่า ทำไมเขาถึงปรากฏตัวอยู่ที่เบอร์เกนอย่างทันเวลาขนาดนี้กัน ?”
คลิปที่เย่เฉินปรากฏตัวจนถึงจากไป อันที่จริงหลินหว่านเอ๋อร์ดูอยู่ระหว่างทางหลายรอบแล้ว
เธอไมได้หลบเลี่ยงคนใช้ที่ตัวเองไว้ใจที่สุด ดังนั้นแม้ว่าคนใช้จะถูกเย่เฉินลบความจำไปแล้วก็ตาม แต่ว่ายังคงเข้าใจต้นสายปลายเหตุตั้งแต่ต้นจนจบ ผ่านการเล่นซ้ำของคลิปจากวิดีโอเฝ้าสังเกต
คนใช้คิดอยู่เล็กน้อย แล้วจึงเอ่ย : “คุณหนูครับ ผมจำสถานการณ์ในตอนนั้นไม่ได้แล้ว แต่คาดการณ์จากวิดีโอ ผมคิดว่าเขาไม่ทราบสถานการณ์ของคุณหนูนะครับ คิดว่าที่เขามาปรากฏที่เบอร์เกน น่าจะไล่ตามทหารม้ากล้าไม่กี่นายพวกนั้นอยู่ อีกทั้งเขายังรับปากกับทหารม้ากล้าไม่กี่นายนั้นว่าจะแก้แค้นให้พวกเขาด้วย ผมเดาว่าเขาน่าจะมีความแค้นกับองค์กรนั้นอยู่นะครับ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...