ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4964

หลินหว่านเอ๋อร์พยักหน้า เอ่ยทอดถอนใจ : “นี่น่าจะเป็นการคาดการณ์ที่มีความเป็นไปได้สูงสุดแล้ว”

คนใช้อดไม่ได้ที่จะถามเธอ : “คุณหนูครับ คุณคิดว่าเขาจะส่งทหารม้ากล้าพวกนี้ไปที่ไหนเหรอครับ ?”

หลินหว่านเอ๋อร์ชะงักไป หัวเราะเล็กน้อยแล้วพูด : “ฉันเองก็คิดปัญหานี้อยู่ ตอนนั้นเขาบอก ให้ทหารม้ากล้าพวกนี้ไปบนเขาที่สูงที่สุดของเมืองออสซูเพื่อไปพบกับคนของเขา หากว่าไม่ใช่สถานการณ์เร่งด่วน ตอนนั้นไม่มีคนที่ใช้การได้อีก ฉันยังอยากตามไปดูเลยจริง ๆ ”

คนใช้อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ : “ก็ไม่รู้ว่า กำลังของเขามีความต่างจากองค์กรนั้นมากแค่ไหน”

หลินหว่านเอ๋อร์ไม่ได้พูดจา แต่หยิบปืนไรเฟิลจู่โจมที่ถูกมีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินหั่นเป็นสองท่อนอย่างเรียบร้อยจากในมือของผู้บัญชาการทหารม้ากล้าขึ้นมา

นิ้วของเธอลูบรอยผ่าของท่อนที่เรียบร้อยจนแทบไม่มีเงี่ยงเลยสักนิดนั่น บ่นพึมพำ : “ฉันเองก็ไม่แน่ใจกำลังทั้งหมดของเขาหรอก แต่กำลังส่วนตัวนั้นแข็งแกร่งมากจริง ๆ ต่อให้ใช้อุปกรณ์ทันสมัย ก็ไม่สามารถที่จะหั่นปืนนี่เป็นแบบนี้ได้ คิดว่าปราณทิพย์ของเขาสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว หากว่าในอนาคตยังสามารถพัฒนาขึ้นได้ วันหน้าจะต้องไร้ขีดจำกัดอย่างแน่นอน”

คนใช้ถามเธอ : “คุณหนูครับ พูดถึงปืนกระบอกนี้ คุณไม่ได้เอาภาพอักษรโบราณที่ล้ำค่ามากขนาดนั้นมา ทำไมดันเอาปืนกระบอกนี้ออกมาล่ะครับ ?”

หลินหว่านเอ๋อร์พูดราบเรียบ : “เรื่องเมื่อกี้นี้คุณเองก็เห็นแล้ว คนของพวกเขาหายตัวไปตอนไล่ตามจับฉัน งั้นพวกเขาจะส่งคนมาตรวจสอบแน่นอน”

“และก่อนหน้าที่พวกเขาไม่ได้เห็นปืนกระบอกนี้ พวกเขาก็จะไม่คิดว่าทหารม้ากล้าพลาดท่าได้ยังไงกันแน่ หรืออาจจะคิดว่าทหารม้ากล้าเพียงแค่เตรียมตัวมาไม่เพียงพอ ถูกคนข้างกายของฉันจัดการเข้าให้น่ะสิ”

“แต่ว่า หากว่าพวกเขาเห็นปืนกระบอกนี้……งั้นสถานการณ์ก็แตกต่างออกไปแล้ว !”

“บนโลกนี้ คนที่สามารถทำแบบนี้ได้งอนับนิ้วได้เลย ขอเพียงพวกเขาเห็นปืนกระบอกนี้ ก็จะตระหนักว่าได้มีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งคนหนึ่งแล้ว และคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งคนนี้ยังมีปราณทิพย์ด้วย”

“คนที่มีปราณทิพย์ เดิมทีน้อยมากอยู่แล้ว แบบนั้นละก็ หากว่าวันใดวันหนึ่งเย่เฉินเปิดเผยกำลัง อีกฝ่ายก็จะล็อกเป้าไปที่เขาทันที แบบนี้จะนำความยุ่งยากไปให้เขาเอาอย่างมาก”

ครั้นแล้ว คนรับผิดชอบที่กำลังรอขบวนรถของทหารม้ากล้าอยู่นอกประตูสนามบินกอเทนเบิร์ก ได้รับสายที่ไวเคานต์ท่านนั้นโทรมา

ในสาย อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงห่อเหี่ยว : “ไม่ต้องรอแล้ว ตอนนี้เริ่มส่งของเข้าศุลกากรได้เลย ให้ออกบินตามปกติ”

คนรับผิดชอบนั่นพูดด้วยความตกใจ : “ท่านไวเคานต์ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับทหารม้ากล้ากันแน่ครับ ?”

ไวเคานต์ท่านนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “ทหารม้ากล้าแปดคนตายหมดแล้ว เป้าหมายก็หนีไปแล้วด้วย ผู้มีพระคุณมีคำสั่ง ให้ยุติแผนการ”

คนรับผิดชอบอดไม่ได้ที่จะตกใจจนพูดไม่ออก กำลังของทหารม้ากล้าแปดคนไม่ธรรมดาเลย ถึงกับพ่ายแพ้อย่างย่อยยับในสถานที่เล็ก ๆ ของยุโรปเหนือนี้ สิ่งนี้ทำให้เขานึกไม่ถึงจริง ๆ