บทที่ 10 โขกหัวสำนึกผิด
ได้ยินเช่นนั้นทุกคนก็อึ้งกันหมด
จากนั้นทุกคนก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเข้าไปหาบัญชีทางการของตี้เหากรุ๊ป!
ผลสรุปว่า!
บัญชีตี้เหากรุ๊ปที่ได้การรับรองอย่างเป็นทางการโพสต์ข้อความ!
《โปรเจกต์โรงแรมมูลค่า1หมื่นล้านของตี้เหากรุ๊ป ได้เซ็นสัญญาความร่วมมือกับบริษัทรายแรกแล้ว หวังตงเสวี่ยนรองประธานบริษัท ได้เซ็นสัญญาการตกแต่งกับบริษัทเซียวซื่อในเมืองจินหลิง มูลค่า300ล้าน!》
เมื่อเห็นพาดหัวข่าวนี้ ทุกคนราวกับเป็นบ้าไปอย่างไรอย่างนั้น!
เซียวชูหรันเจรจาสำเร็จแล้วจริงๆ!อีกทั้งมูลค่ายังเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว!
นี่เพิ่งผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงกว่าเองนะ!
ทำไมถึงง่ายขนาดนี้?!
ไม่มีทางเป็นไปได้!
เซียวไห่หลงทั้งรู้สึกช็อคและเสียใจภายหลัง!
เมื่อวานไม่ว่าจะเป็นสถานะหรือตัวตนของเซียวชูหรัน ยังเทียบตนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ถ้าเมื่อวานตนรับหน้าที่นี้ ไม่ว่าจะเจรจาสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ก็คงไม่ปล่อยโอกาสให้เซียวชูหรันได้หน้าแน่!
แต่ตนกลับปฏิเสธไปเพราะกลัวไม่สำเร็จ!
ตัวเองปฏิเสธก็ช่างเถอะ ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเซียวชูหรันเจรจาสำเร็จแล้ว!
นี่มันตบหน้าตัวเองชัดๆ!
นายหญิงใหญ่เซียวรีบหยิบสัญญาขึ้นมา และอ่านอย่างละเอียด จากนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ:“เยี่ยม!เยี่ยม!เยี่ยม!เยี่ยมจริงๆ!ชูหรันแกได้ความดีความชอบไปเต็มๆเลย!”
พูดจบก็ถามต่อ:“แกทำได้ยังไง?”
เซียวชูหรันพูด:“ต้องขอบคุณรองประธานหวัง หวังตงเสวี่ยน เธอสนใจตระกูลเซียวของเรามาก”
ที่จริงเซียวชูหรันอยากพูดตามความจริง แต่พอมาคิดๆดูแล้ว ประธานของตี้เหากรุ๊ปเป็นใครตนก็ไม่รู้แน่ชัด ถ้าพูดออกไปอาจมีคนถามกลับมาได้
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวไห่หลงก็ยิ่งรู้สึกแย่จนอยากจะตายเข้าไปอีก!
มิน่าละทำไมเซียวชูหรันถึงทำสำเร็จ!
ที่แท้หวังตงเสวี่ยนของตี้เหากรุ๊ปก็เล็งตระกูลเซียวไว้อยู่แล้ว!
งั้นใครไปก็ได้หน่ะสิ?
ตนพลาดโอกาสที่ดีที่สุดไปแล้วจริงๆ!
ขณะนั้นเอง เย่เฉินก็พูดขึ้น:“ไห่หลง นายยังจำเดิมพันที่เราพนันกันไว้ได้ไหม?”
สีหน้าเซียวไห่หลงดูไม่ได้ขึ้นมาทันที ราวกับกินของสกปรกเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น
เขาจะจำไม่ได้ได้ยังไง ถ้าแพ้ต้องคุกเข่าโขกหัวตัวเองต่อหน้าทุกคน3ครั้ง
เซียวชูหรันเซ็นวัญญาได้แล้ว ก็เท่ากับว่าตนแพ้ไอ้......
ไม่ได้!
ฉันจะคุกเข่าโขกหัวให้ไอ้ขยะขี้แพ้นี้ได้ยังไง!
ไม่ได้เด็ดขาด!
เขาจึงรีบพูดขึ้นด้วยความโกรธ:“เย่เฉิน แกเป็นใครห้ะ?เป็นแค่คนที่แต่งเข้าตระกูลเราก็แค่นั้น เป็นไอ้ไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงยังคิดจะให้ฉันคุกเข่าโขกหัวให้แกงั้นเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...