บทที่11 เรียนเชิญท่านประธาน
พอเซียวไห่หลงคำนับเสร็จเรียบร้อยสามครั้ง น้ำตาแห่งความอัปยศก็เอ่อล้นดวงตา
แต่ว่าครั้งนี้เขาไม่กล้าก่อเรื่องอีก
เพราะเขารู้ว่า ตอนนี้คุณย่ากำลังไม่พอใจเขาอย่างแรงกล้า
ตัวเขาเองในเวลานี้ ยังไงก็ไปแหย่คุณย่าให้โกธรอีกไม่ได้แน่นอน
นายหญิงใหญ่เซียวเห็นเซียวหลงไห่คำนับรับผิด ในใจก็รู้สึกคลายลงบ้าง
หล่อนเองก็ไม่อยากให้หลานชายคำนับให้กับสวะอย่างเย่เฉินสักเท่าไหร่นัก แต่ประเด็นสำคัญคือเป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของตัวหล่อนเอง
หล่อนนับถือพระมาโดยตลอด หากว่าเซียวไห่หลงไม่คำนับรับผิด เกรงว่าหล่อนคงจะกินอยู่หลับนอนไม่เป็นสุขนัก เกรงว่าเวรกรรมจะตามทัน
ดังนั้น หล่อนมองไปที่เซียวไห่หลง พูดเสียงเรียบ“ไห่หลง คำนับสามครานี้ เป็นบทเรียนให้กับเจ้าเองนะ ต่อไปเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจ อย่าเที่ยวไปพนันกับใครอีก ต่อให้พนัน ก็อย่าไปสร้างความบรรลัยให้ใครที่ไหน!”
เซียวไห่หลงน้ำตานองหน้า พูดขึ้น“คุณย่าครับ ผมทราบแล้วครับ ต่อไปผมไม่กล้าแล้วครับ......”
ในตอนที่พูด แววตาลอยไปจับที่เย่เฉิน เฝ้ามองเขาอย่างร้ายกาจ ในใจคิด สวะคนนี้ บังคับให้ฉันคำนับให้แก ขายขี้หน้านัก ช้าเร็วฉันต้องเอาแกถึงตายแน่นอน!
จากนั้น นายหญิงใหญ่เซียวจึงพูดขึ้น“ในเมื่อวันนี้ได้หนังสือสัญญามาเป็นเรื่องที่น่ายินดีช่วงนี้ทุกคนต้องเตรียมพร้อมให้ดี พวกเราต้องอาศัยโอกาส สร้างคอนเนคชั่นกับตี้เหากรุ๊ป!”
เย่เฉินพูดเตือนอยู่ข้างๆ“คุณย่าครับ ในเมื่อชูหรันคุยการร่วมมือของโครงการมาได้สำเร็จ งั้นตำแหน่งผู้อำนวยการของบริษัทจะต้องตกเป็นของชูหรันใช่หรือไม่”
นายหญิงใหญ่เซียวกระตุกคิ้วขึ้นทีหนึ่ง ในใจอดแอบคิดขึ้นมาไม่ได้
หล่อนเป็นคนพูดเองว่าถ้าใครได้หนังสือสัญญามา ก็จะได้เป็นผู้อำนวยการ
แต่ว่า พอนึกว่าเซียวชูหรันไม่เคยเป็นที่โปรดปราน และผัวสวะของเธอก็ทำให้หล่อน เหม็นขี้หน้ามาโดยตลอด ในเธอก็เต้นเป็นกลองรัว
ถ้ายกระดับเซียวชูหรันขึ้นมา ต่อไปไม่ต้องโดนเธอควบคุมหรอกหรือ แล้วจะทำอย่างไรดี
ในตอนนี้ หล่อนอยากจะถอนคำมั่นสัญญาคืนอย่างยิ่ง
อย่างไรเสียตอนที่หล่อนให้คำมั่นสัญญาหล่อนไม่ได้สาบานเสียหน่อย ต่อให้หล่อนถอนคำพูดก็ยังคงสบายใจ
หล่อนรู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ จะพูดตอนที่เซียวชูหรันเพิ่งเซ็นสัญญามาใหม่ๆไม่ได้ จึงพูดขึ้น“แบบนี้แล้วกัน คืนวันพรุ่งนี้ ย่าจะจัดงานเลี้ยง จะเชิญแขกเหรื่อผู้มีหน้ามีตาในเมือง จินหลิงมา พอถึงเวลา ย่าจะประกาศความร่วมมือของตี้เหากรุ๊ป กับผู้รับตำแหน่งผู้อำนวยการคนใหม่”
ได้ยินแบบนี้ เย่เฉินถอนหายใจออกมาด้วยความพึงพอใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...