เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1011

หม่าหลันคนทั้งคนโมโหจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

เธอคิดไม่ถึงจริงๆว่า เมื่อเช้าตัวเองเพิ่งจะพูดเรื่องการป้องกันนายหญิงใหญ่กับเย่เฉินอยู่เลย ผลสุดท้ายเขาไม่เพียงแค่ไม่เอามาใส่ใจ กลับเป็นว่าซื้อกุยช่ายมาใหม่อีกมากมายแล้ว

ตอนนี้ก็ดีเลย นายหญิงใหญ่เอาไปได้หมดแล้ว

ถ้าเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน หม่าหลันก็ไปด่าเย่เฉินตั้งนานแล้ว แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีความกล้าหาญนี้แล้ว

ในเวลานี้ เซียวชูหรันอยู่ในห้องเอ่ยถามเย่เฉินว่า : “ที่รัก คืนนี้จะกินอะไร？”

เย่เฉินยิ้มพร้อมถามว่า : “ปกติแล้วคุณไม่สนใจเรื่องพวกนี้ไม่ใช่เหรอ？ทำไมวันนี้ถึงสนใจว่าจะกินอะไรละ？”

เซียวชูหรันยิ้มกริ่มพร้อมพูดว่า : “ฉันอยากจะไปเก็บผักที่แปลงผัก คุณบอกมาว่าคืนนี้จะทำกับข้าวอะไรฉันจะไปเก็บผักในสวนมาให้ เป็นยังไงบ้าง？โอเคไหม？”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมพูดว่า : “งั้นเราสองคนก็ไปด้วยกันเลย ก็เหมือนกับเมื่อเช้าไง”

เซียวชูหรันคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าที่โดยเย่เฉินขโมยจูบแรกไป ใบหน้าสวยก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นแดงก่ำขึ้นมา

เธอมองไปที่เย่เฉินอย่างเหยียดๆแวบหนึ่ง พูดอย่างเขินอายว่า : “เก็บผักน่ะได้ แต่ห้ามมารังแกฉันอีกนะ！”

เย่เฉินแสร้งทำเป็นถามอย่างไม่เข้าใจว่า : “ที่รักคุณหมายถึงอะไรเหรอ？ทำไมผมฟังไม่เข้าใจเลย รังแกอะไรกันเหรอ”

เซียวชูหรันทำเสียงไม่พอใจออกมา : “ถึงอย่างไรคุณก็รักษาระยะครึ่งเมตรเป็นต้นไปกับฉัน！”

พูดจบ ตัวเองก็หันหลังลงไปด้านล่างก่อน

เย่เฉินก็รีบตามลงไป

เมื่อสองคนมาถึงแปลงผัก เมื่อเซียวชูหรันเห็นกุยช่ายที่อยู่บนพื้นดิน ถามอย่างประหลาดใจมากว่า : “กุยช่ายนี้มาจากไหนกัน？เมื่อเช้ายังไม่มีเลยนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน