ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1012

เซียวฉางเฉียนทำได้เพียงพูดอย่างจนใจว่า : “ครับๆๆ แม่พูดถูก ฟังที่แม่ว่าหมดเลยโอเคไหม？”

นายหญิงใหญ่เซียวจ้องมองแวบหนึ่ง พูดว่า ： “ใช้แรงหน่อย สับให้เนื้อหมูละเอียดหน่อย！”

“ผมรู้แล้วครับ……” เซียวฉางเฉียนตอบกลับอย่างคับแค้นใจ

จนถึงเวลาพลบค่ำ ทำหมูสับเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไข่ไก่ก็ผัดเสร็จแล้ว ดอกแดฟโฟดิลกอใหญ่ก็ล้างจนสะอาด วางไว้ที่เขียง

นายหญิงใหญ่ผสมไส้ด้วยตัวเอง ใช้ไข่ไก่และกุยช่ายก่อน ใส่เครื่องปรุงคลุกเคล้ากุยช่ายและไข่ไก่ แล้วใช้เนื้อหมูกับกุยช่ายคลุกเคล้าเป็นหมูกุยช่าย

คนอื่นๆของตระกูลเซียว แต่ละคนต่างก็เริ่มน้ำลายไหลกันแล้ว ถึงอย่างไรช่วงนี้ภายในบ้านก็ค่อนข้างปั่นป่วน ทำเกี๊ยวบ้านๆเรียบง่ายทำกินกันเองในชีวิตแบบนี้ พวกเขาไม่ได้กินมานานมากแล้ว

นายหญิงใหญ่เซียวพาทุกคนมาห่อเกี๊ยวด้วยตัวเอง พูดตามความจริง ทุกคนห่อเกี๊ยว ได้เละตุ้มเปะมาก มีทุกรูปแบบเลย คล้ายๆกับบรรยากาศของช่วงวันปีใหม่ของจีนจริงๆ

นายหญิงใหญ่เซียวที่อารมณ์ร้ายมาโดยตลอด ในตอนนี้เวลานี้ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นของการใช้ชีวิตในครอบครัวแล้ว

ในที่สุดเธอก็มีด้านที่มีความเมตตา สอนหลานชายหลานสาว ว่าจะห่อเกี๊ยวยังไงให้ดีขึ้นและแน่นขึ้นอย่างมีความอดทน

ในใจของเซียวฉางเฉียนก็ถอดหายใจยาวอย่างมาก เขาก็รู้สึกชอบภาพฉากที่มีความสุขแบบนี้อย่างมาก

โดยเฉพาะการกลับมาขอภรรยาที่หายตัวไป ทั้งสองคนก็กลับมาสู่ชีวิตที่รักและกลมเกลียวกันแบบตอนเริ่มแรกดั่งเดิมแล้ว

เพิ่มลูกชายลูกสาวที่อยู่ข้างกาย แถมยังอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตที่ดีขนาดนี้ อีกไม่นาน บริษัทเซียวซื่อก็จะกลับมาฟื้นฟูอีกครั้ง

ชีวิตในช่วงเวลานี้สมบูรณ์แบบอย่างมากที่สุดแล้ว

ถ้าหากให้เขาใช้สี่คำมาบรรยายถึงความรู้สึกในตอนนี้ งั้นก็คือ : “ชีวิตนี้เพียงพอแล้ว”

คิดว่าชีวิตได้ถึงขั้นสูงสุดแล้ว