ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1012
เซียวฉางเฉียนทำได้เพียงพูดอย่างจนใจว่า : “ครับๆๆ แม่พูดถูก ฟังที่แม่ว่าหมดเลยโอเคไหม？”
นายหญิงใหญ่เซียวจ้องมองแวบหนึ่ง พูดว่า ： “ใช้แรงหน่อย สับให้เนื้อหมูละเอียดหน่อย！”
“ผมรู้แล้วครับ……” เซียวฉางเฉียนตอบกลับอย่างคับแค้นใจ
จนถึงเวลาพลบค่ำ ทำหมูสับเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไข่ไก่ก็ผัดเสร็จแล้ว ดอกแดฟโฟดิลกอใหญ่ก็ล้างจนสะอาด วางไว้ที่เขียง
นายหญิงใหญ่ผสมไส้ด้วยตัวเอง ใช้ไข่ไก่และกุยช่ายก่อน ใส่เครื่องปรุงคลุกเคล้ากุยช่ายและไข่ไก่ แล้วใช้เนื้อหมูกับกุยช่ายคลุกเคล้าเป็นหมูกุยช่าย
คนอื่นๆของตระกูลเซียว แต่ละคนต่างก็เริ่มน้ำลายไหลกันแล้ว ถึงอย่างไรช่วงนี้ภายในบ้านก็ค่อนข้างปั่นป่วน ทำเกี๊ยวบ้านๆเรียบง่ายทำกินกันเองในชีวิตแบบนี้ พวกเขาไม่ได้กินมานานมากแล้ว
นายหญิงใหญ่เซียวพาทุกคนมาห่อเกี๊ยวด้วยตัวเอง พูดตามความจริง ทุกคนห่อเกี๊ยว ได้เละตุ้มเปะมาก มีทุกรูปแบบเลย คล้ายๆกับบรรยากาศของช่วงวันปีใหม่ของจีนจริงๆ
นายหญิงใหญ่เซียวที่อารมณ์ร้ายมาโดยตลอด ในตอนนี้เวลานี้ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นของการใช้ชีวิตในครอบครัวแล้ว
ในที่สุดเธอก็มีด้านที่มีความเมตตา สอนหลานชายหลานสาว ว่าจะห่อเกี๊ยวยังไงให้ดีขึ้นและแน่นขึ้นอย่างมีความอดทน
ในใจของเซียวฉางเฉียนก็ถอดหายใจยาวอย่างมาก เขาก็รู้สึกชอบภาพฉากที่มีความสุขแบบนี้อย่างมาก
โดยเฉพาะการกลับมาขอภรรยาที่หายตัวไป ทั้งสองคนก็กลับมาสู่ชีวิตที่รักและกลมเกลียวกันแบบตอนเริ่มแรกดั่งเดิมแล้ว
เพิ่มลูกชายลูกสาวที่อยู่ข้างกาย แถมยังอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตที่ดีขนาดนี้ อีกไม่นาน บริษัทเซียวซื่อก็จะกลับมาฟื้นฟูอีกครั้ง
ชีวิตในช่วงเวลานี้สมบูรณ์แบบอย่างมากที่สุดแล้ว
ถ้าหากให้เขาใช้สี่คำมาบรรยายถึงความรู้สึกในตอนนี้ งั้นก็คือ : “ชีวิตนี้เพียงพอแล้ว”
คิดว่าชีวิตได้ถึงขั้นสูงสุดแล้ว
เซียวฉางเฉียนลงมือเร็วที่สุด ก็ไม่ได้ระวังว่าเกี๊ยวมันร้อน หยิบแล้วเอาเข้าไปในปากเลย พูดออกมาอย่างไม่ชัดเจนว่า : “ไอ้หยาๆ เนื้อหมูที่ตัวเองสับเองกับมือหอมอร่อยมากเลย！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบกินหนึ่งชิ้น พูดชื่นชมว่า : “ไอ้หยา กุยช่ายนี้อ่อนนุ่มดีจริงๆ！”
เฉียนหงเย่นกินไปด้วย เอ่ยถามด้วยว่า : “จะว่าไปเอากุยช่ายที่ดีขนาดนี้มาจากไหนกัน？ปกติแล้วแม้ว่าจะไปซื้อที่ตลาดก็ไม่สามารถซื้อกุยช่ายที่ดีขนาดนี้ได้！”
นายหญิงใหญ่เซียวกินเข้าไปอีกคำนึง พูดอย่างถอนหายใจว่า : “เย่เฉินไอ้เด็กเวร ยังถือว่ามีความสามารถบ้าง ก่อนหน้านี้มองเขาผิดไป ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเขามีความสามารถในการหลอกลวงแบบนี้ ก็จะเก็บเขาไว้ที่บริษัทเซียวซื่อ ไม่แน่ก็อาจจะทำประโยชน์ได้เยอะ ”
เซียวไห่หลงรีบพูดว่า : “คุณย่า บริษัทเซียวซื่อจะต้องการเศษสวะแบบนี้ได้ยังไงกัน？อย่างเย่เฉินขยะที่ชอบหลอกลวงเงินคนอื่นแบบนี้ สักวันก็คงก่อเรื่องใหญ่ขึ้น ถึงตอนนั้นไม่รู้ว่ามีกี่คนต่อคิวจะสับเขาให้ตาย！”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอืมออกมา โบกไม้โบกมือว่า : “พอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้แล้ว รีบกินกันเถอะ วันนี้เกี๊ยวเยอะแยะเลย อย่างน้อยทุกคนจะต้องกินสองถ้วยนะ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...