ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1016

“เนื้อหมูเหรอ?งั้นต้องถามแม่ของแกแล้วแหละว่าซื้อจากที่ไหนมา”

นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วมองไปยังเฉียนหงเย่น พูดสอบถามว่า : “แกไปซื้อหมูที่ถูกฉีดน้ำเข้าไปที่ตลาดมืดมาใช่ไหม?”

เฉียนหงเย่นรีบส่ายหน้า : “เป็นไปไม่ได้ค่ะ เนื้อหมูนี่ฉันเห็นคนขายตัดออกมาจากส่วนหนึ่งบนตัวหมูกับตาตัวเอง ไม่มีปัญหาแน่นอน”

เซียวเวยเวยฟังมาถึงตรงนี้ พูดอย่างไม่มีเรี่ยวแรงว่า : “งั้นแป้งละคะ?แป้งที่ใช้ห่อเกี๊ยวผิดหรือเปล่า?”

เฉียนหงเย่นส่ายหน้าอีกครั้ง : “แป้งก็ไม่มีปัญหา เคยกินมาตั้งนานแล้ว”

แป้งไม่มีปัญหา เนื้อหมูก็ไม่มีปัญหา หรือว่าปัญหาอยู่ที่กุยช่ายงั้นเหรอ?

คิดมาถึงตรงนี้ เฉียนหงเย่นก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดว่า : “จะต้องเป็นกุยช่ายแน่ๆที่ผิดปกติ ไม่แน่อาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่”

นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า : “กุยช่ายที่ตัดมาสดใหม่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร อีกอย่างไห่หลงก็ล้างเรียบร้อยแล้ว ถึงแม้จะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่ ก็ล้างสะอาดหมดแล้ว”

เซียวไห่หลงพูดว่า : “ผมล้างอย่างจริงจังนะ ล้างทีละต้นเลย ”

คนในตระกูลเซียวต่างคนต่างเอ่ยพูด ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลายครั้ง ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเพราะสาเหตุอะไร ทำได้เพียงมองตาปริบๆ

หมอคนนั้นพูดอย่างจนใจว่า : “ถ้าหากพวกคุณเองก็คิดไม่ออกว่าเพราะอะไร งั้นก็ทำได้เพียงทนทุกข์อีกหน่อยเพียงชั่วคราว ทางเราจะนำเลือดและสารคัดหลั่งไปทำการตรวจแล็บสักหน่อย ถ้าหากผลการตรวจสอบออกมาแล้ว ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าพวกคุณได้รับพิษอะไรกันแน่”

นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าอย่างอ่อนแรงมาก พูดว่า : “งั้นก็รีบตรวจพวกเราเถอะนะ!”

รอประมาณ 1 ชั่วโมง หมอท่านนั้นถึงได้เดินเข้ามา ในมือถือกระดาษตรวจแล็บมาสี่ห้าใบด้วย

พอเข้าประตูมาหมอก็พูดกับทุกคนว่า : “รายงานการตรวจของพวกคุณออกมาแล้วนะ พวกคุณทั้งบ้านล้วนแต่โดนพิษของโคลชิซินในดอกแดฟโฟดิล และประมาณของพิษที่ได้รับค่อนข้างสูง เกิดอะไรขึ้น?ที่บ้านของพวกคุณปลูกดอกแดฟโฟดิลไว้จำนวนมากเหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน