ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1016
“เนื้อหมูเหรอ？งั้นต้องถามแม่ของแกแล้วแหละว่าซื้อจากที่ไหนมา”
นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วมองไปยังเฉียนหงเย่น พูดสอบถามว่า : “แกไปซื้อหมูที่ถูกฉีดน้ำเข้าไปที่ตลาดมืดมาใช่ไหม？”
เฉียนหงเย่นรีบส่ายหน้า : “เป็นไปไม่ได้ค่ะ เนื้อหมูนี่ฉันเห็นคนขายตัดออกมาจากส่วนหนึ่งบนตัวหมูกับตาตัวเอง ไม่มีปัญหาแน่นอน”
เซียวเวยเวยฟังมาถึงตรงนี้ พูดอย่างไม่มีเรี่ยวแรงว่า : “งั้นแป้งละคะ？แป้งที่ใช้ห่อเกี๊ยวผิดหรือเปล่า？”
เฉียนหงเย่นส่ายหน้าอีกครั้ง : “แป้งก็ไม่มีปัญหา เคยกินมาตั้งนานแล้ว”
แป้งไม่มีปัญหา เนื้อหมูก็ไม่มีปัญหา หรือว่าปัญหาอยู่ที่กุยช่ายงั้นเหรอ？
คิดมาถึงตรงนี้ เฉียนหงเย่นก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูดว่า : “จะต้องเป็นกุยช่ายแน่ๆที่ผิดปกติ ไม่แน่อาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่”
นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า : “กุยช่ายที่ตัดมาสดใหม่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร อีกอย่างไห่หลงก็ล้างเรียบร้อยแล้ว ถึงแม้จะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่ ก็ล้างสะอาดหมดแล้ว”
เซียวไห่หลงพูดว่า : “ผมล้างอย่างจริงจังนะ ล้างทีละต้นเลย ”
คนในตระกูลเซียวต่างคนต่างเอ่ยพูด ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลายครั้ง ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเพราะสาเหตุอะไร ทำได้เพียงมองตาปริบๆ
หมอคนนั้นพูดอย่างจนใจว่า : “ถ้าหากพวกคุณเองก็คิดไม่ออกว่าเพราะอะไร งั้นก็ทำได้เพียงทนทุกข์อีกหน่อยเพียงชั่วคราว ทางเราจะนำเลือดและสารคัดหลั่งไปทำการตรวจแล็บสักหน่อย ถ้าหากผลการตรวจสอบออกมาแล้ว ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าพวกคุณได้รับพิษอะไรกันแน่”
นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้าอย่างอ่อนแรงมาก พูดว่า : “งั้นก็รีบตรวจพวกเราเถอะนะ！”
รอประมาณ 1 ชั่วโมง หมอท่านนั้นถึงได้เดินเข้ามา ในมือถือกระดาษตรวจแล็บมาสี่ห้าใบด้วย
พอเข้าประตูมาหมอก็พูดกับทุกคนว่า : “รายงานการตรวจของพวกคุณออกมาแล้วนะ พวกคุณทั้งบ้านล้วนแต่โดนพิษของโคลชิซินในดอกแดฟโฟดิล และประมาณของพิษที่ได้รับค่อนข้างสูง เกิดอะไรขึ้น？ที่บ้านของพวกคุณปลูกดอกแดฟโฟดิลไว้จำนวนมากเหรอ？”
นายหญิงใหญ่เซียวก็โกรธจนบ้าคลั่งแล้ว รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที กด110อย่างตัวสั่นไปทั้งตัว แล้วก็กดโทรออกไป
หลังจากที่โทรติดแล้ว เจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์รีบถามว่า : “สวัสดีครับที่นี่สถานีตำรวจ ขอสอบถามหน่อยว่าคุณมีเรื่องอะไรที่ต้องการจะแจ้งความ？”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบพูดว่า : “คุณตำรวจคะ ครอบครัวของเราทั้งห้าคนได้รับยาพิษ และโดนคนวางยาพิษด้วยค่ะ คุณจะต้องทวงความเป็นธรรมให้กับเรานะคะ จับกุมไอสารเลวที่วางยาพิษคนนั้น ！”
เมื่อเจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์ได้ยินประโยคนี้ ก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที โพล่งพูดไปว่า : “เกิดอะไรขึ้นครับ？ช่วยพูดรายละเอียดให้ผมฟังหน่อยได้ไหม？”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่า : “มีสารเลวคนหนึ่งชื่อว่าเย่เฉิน พักอยู่ที่คฤหาสน์Tomson Rivieraหมายเลข a05 ที่บ้านของสารเลวคนนี้ปลูกดอกแดฟโฟดิลสวมรอยเป็นกุยช่าย！”
“เมื่อตอนบ่ายฉันไปตัดดอกแดฟโฟดิลที่บ้านของเขานำกลับมาทำเกี๊ยวที่บ้าน หลังจากที่กินเข้าไปทุกคนในบ้านต่างก็ได้รับพิษแล้ว ตอนนี้นอนกันอยู่ที่โรงพยาบาล คุณจะต้องทวงความเป็นธรรมให้แก่พวกเรานะ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...