ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1038
ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายของเธอถูกฆ่าไปแล้ว เขาแทบอยากจะสับน้องชายของเธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ!
แต่สิ่งที่เสียใจภายหลังนั้นก็ไม่มีความหมายใดๆ มิฉะนั้น ตระกูลอู๋ก็คงไม่อยู่มาจนถึงจุดนี้ได้
ท่านปู่อู๋มองเขา และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ผู้หญิงแซ่เซวคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน?”
อู๋ตงไห่รีบพูด: “พ่อ ช่วงนี้หย่าฉินก็เก็บตัวอยู่ในห้องมาตลอด ร้องไห้ทุกวัน”
“ร้องไห้ทุกวันงั้นเหรอ?!” ท่านปู่อู๋กัดฟันพูด: “ผู้หญิงแบบนี้ แกยังไม่ไล่ออกจากบ้าน ให้เธออยู่ต่อมีประโยชน์อะไร? หรือว่าจะต้องรอให้ทั้งตระกูลอู๋แพ้เธอจนย่อยยับ แกถึงจะรู้สึกตัวใช่ไหม?”
ในใจอู๋ตงไห่ตะกุกตะกัก และอธิบายทันทีว่า: “พ่อ เรื่องนี้จะโทษหย่าฉินไม่ได้นะ น้องชายของเธอคนนั้นไม่เอาการเอางาน เธอเองก็เป็นเหยื่อเหมือนกับผมนี่แหละ”
“เปรี้ยง!”
ไม่มีใครคิดเลยว่า ท่านปู่อู๋ที่อ่อนแอ ตบเข้าไปที่หน้าอู๋ตงไห่เลย
ท่านปู่อู๋โกรธจนตัวสั่น พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “เป็นชาติชาย ถึงเวลาต้องตัดสินใจ! แต่ถ้าไม่ทำ สถานการณ์จะวุ่นวาย! ทำไมฉันนำพาตระกูลอู๋ไปจนถึงจุดสูงสุดได้ในทีละขั้น ไม่เพียงแค่เพราะว่าเมื่อฉันก้าวไปข้างหน้าฉันเด็ดขาดกว่าใครนะ เพราะเวลาฉันถอยหลัง ก็จะเด็ดเดี่ยวเกินกว่าใครเช่นกัน! แต่แกน่ะ ไม่เพียงแต่ไม่ตัดสินใจอย่างกล้าหาญเด็ดขาดเหมือนจิ้งจกตัดหางแล้ว กลับว่าทำให้ตัวเองลำบากลำบนอีกต่างหาก แกต้องรู้ไว้ ถ้าแกหาเรื่องใส่ตัว มันจะไม่ทำร้ายแค่แก แต่มันจะทำร้ายตระกูลอู๋ทั้งตระกูล!”
อู๋ตงไห่พูดด้วยความลำบากใจ: “พ่อ หย่าฉินอยู่กับผมมาหลายปี ทำไมต้องมาไล่เธอออกไปตอนนี้ด้วย? ถ้ามันเผยแพร่ออกไป คนอื่นจะมองผมยังไง จะมองตระกูลอู๋ยังไง? ผมจะมีความเป็นคนอยู่ได้ยังไง?”
ท่านปู่อู๋มองเขาด้วยความเหยียดหยาม พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ทำไมแกไม่ไล่เธอออกไป ชื่อเสียงของแกก็เสียหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ชื่อเสียงของตระกูลอู๋ก็เสียหายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทั้งโลกต่างก็รู้ว่าเซวหนานซานคือน้องชายของเมียแก ทั้งโลกต่างก็รู้แล้วว่าเขาเป็นน้องเมียแก ทั้งโลกต่างก็รู้ว่าสำนักขอทานของเขา ก็มีแกสนับสนุนอยู่ ตอนนี้เขาตายแล้ว แกจะเหลือผู้หญิงคนนี้ไว้ คนทั้งโลกจะด่าแกอู๋ตงไห่ว่า แกมันงมงาย ยืนกรานในความผิดพลาดอย่างโงหัวไม่ขึ้น
อู๋ตงไห่โดนด่าจนทั้งตัวสั่นจนฮึกเหิม
ก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้คิดถึงนี้เลยจริงๆ
ถ้าจะบอกว่าวางแผนในกระโจม ตัดสินชัยไกลพันหลี่ เขาด้อยกว่าท่านปู่อู๋อีกไกล
อู๋ตงไห่รีบอธิบาย: “พ่อ ที่จริงครั้งที่สอง ผมอยากให้ราชาบู๊ทั้งแปดลงมือ แต่พวกเขาบอกผมว่า จะรับฟังแค่คำสั่งพ่อเท่านั้น แต่ตอนนั้นพ่อยังไม่ฟื้น ผมก็เลยหมดหนทาง ทำได้เพียงส่งคนไปที่นั่น”
ท่านปู่อู๋ตบหน้าอีกครั้ง อู๋ตงไห่ปิดหน้า แต่ไม่กล้าพูดสักคำ
เมื่อตบเสร็จ ท่านปู่อู๋ค่อยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “พ่อลูกที่อยู๋เนินเขาฉางไบนั้นยังมีชีวิตทั้งคู่ ชิงพวกเขากลับมาวันนี้ หรือชิงพวกเขากลับมาอาทิตย์หน้า หรือว่าชิงพวกเขากลับมาเดือนหน้า มันต่างกันตรงไหน?
“หรือว่าวันนี้ไม่ชิงพวกเขากลับมา อาทิตย์หน้าพวกเขาก็ตายแล้วงั้นเหรอ? ถ้าพวกเขาตายง่ายขนาดนั้น อีกฝ่ายก็คงจะไม่จัดคนมามากมายไปปกป้องพวกเขาที่ภูเขาฉางไบสถานที่แร้นแค้นเหล่านั้นหรอกนะ”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คนไม่เอาไหนอย่างแก สรุปว่าจะรีบอะไรกัน?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...