ถึงแม้เย่เฉินจะอายุยังน้อย แต่ก็ไม่ใช่คนโง่
ฟ่านหลินยวนนึกว่าจะหลอกเขาได้ แต่จริงๆแล้ว เขาได้ระแวดระวังกับ8คนนี้อยู่ตลอดเวลา
เพราะว่า สำหรับเย่เฉินแล้ว เขาไม่ได้คิดจะเอา8คนนี้มาทำงานให้เลยด้วยซ้ำไป
ส่วนเหตุผลนั้น ก็คือไม่เห็นคนพวกนี้อยู่ในสายตา ง่ายๆ เท่านั้นเอง
จากพลังของพวกเขา ต่อให้มาเคารพตนเองคนเดียว แล้วจำอะไรให้ตนเองได้?
ก็แค่หมา8ตัวที่ปากดีก็เท่านั้นเอง!
กับหมาแบบนี้ เขาไม่เสียดาย
แต่ว่า ใบหน้าเขาก็ยังคงยิ้มอย่างสนุกสนาน แล้วเดินมาตรงหน้าราชาบู๊ทั้งแปด
“พวกมึงจะเคารพกูคนเดียวจริงๆ ใช่ไหม? ”
ฟ่านหลินยวนนำทีมทั้ง8คน พูดพร้อมกันว่า “พวกเรายอมเคารพรับใช้อาจารย์ทั้งชีวิต!”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มถามเบาๆ ว่า “แล้วถ้ากูไม่ให้พวกมึงมาคำนับล่ะ พวกมึงจะทำอย่างไร? ”
“เอ่อ........”
พวกฟ่านหลินยวนก็มองไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดเลยว่า เย่เฉินจะตอบกลับมาแบบนี้
“ไม่ให้คำนับงั้นหรือ? จะเสแสร้งหรือ? ”
ฟ่านหลินยวนก็คิดในใจ ตนเองก็ได้เตรียมที่จะโจมตีเย่เฉินเรียบร้อยแล้ว
ดูเหมือนว่าไอ้หนุ่มนี่จะไม่มีประสบการณ์ในยุทธภพเลย ตายก็ไม่น่าเสียดายหรอก!
จากนั้นเขาก็แสยะยิ้ม แล้วพูดเสียงขรึมว่า “ไอ้ลูกเต่า มึงทำแขนขวากู ยังบอกว่าหน้าตากูเหมือนโจรอีก วันนี้กูจะเอาชีวิตมึงมาชดใช้!”
พูดจบ คมมีดของเขาก็พุ่งมาทางเย่เฉิน
แต่ว่า เรื่องแปลกมันเกิดขึ้นอีกแล้ว!
เขาไม่คิดเลยว่า ตอนที่คมมีดตนเองห่างจากขาของเย่เฉินไม่ถึงมิลลิเมตรนั้น ก็เหมือนกับชนเข้ากับกำแพง ต่อให้ตนเองใช้พลังทั้งหมดที่มี ก็ไม่อาจจะทำให้มีดบาดเข้าไปข้างหน้าได้แม้แต่น้อย!
“นี่มัน......นี่มันอะไรกันเนี่ย?!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...