ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1058

ฟ่านหลินยวนไม่เข้าใจ ก็เห็นอยู่ว่าเย่เฉินไม่ได้ยื่นมือมาปัดป้องตนเองแล้วทำไมตนเองถึงแทงเขาเข้าไปไม่ได้นะ?

พลังไร้รูปลักษณ์ที่มาสกัดกั้นเขาไว้นั้น มันคืออะไรกันแน่?!

พวกนักต่อสู้อย่างเขาก็ได้ฝึกวิชาจนช่ำชองแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าอะไรคือพลังวิเศษที่แท้จริง!เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าในโลกนี้มีพลังแบบนี้ด้วย ที่สามารถส่งผ่านพลังโดยไม่ผ่านร่างกาย พลังแบบนี้ก็คือ ปราณทิพย์!

นี่ก็เหมือนกับวีจิ้งไห่ ที่ถึงแม้จะเป็นปรมาจารย์ซวนซวน มีวิชาพิษกู่ม้ง สามารถควบคุมแมลงพิษ แต่กลับไม่รู้ว่า ในโลกนี้ยังมีวิชาที่สามารถเรียกสายฟ้ามาได้

ดังนั้น จะเอาชนะคนคนหนึ่ง ไม่ได้เกิดจากพลัง แต่เป็นความเย่อหยิ่ง!

ฟ่านหลินยวนนึกว่าตนเองเจอจุดอ่อนของเย่เฉินแล้ว คิดไปเองว่าจะสามารถโจมตีได้ในครั้งเดียว นี่ก็คือความเย่อหยิ่งดูถูกศัตรูของเขา!

ส่วนตอนนี้ เขาก็จะต้องชดใช้กับความเย่อหยิ่งทะนงตนของตนเอง!

พอเห็นเย่เฉินยิ้มนิ่งๆ ค่อยๆ ยกเท้าขึ้นมา แล้วก็จะยกเหยียบแขนซ้ายของเขา

จากนั้น เย่เฉินก็ออกแรงที่ปลายเท้า แขนซ้ายของฟ่านหลินยวนก็หลุดออกจากหัวไหล่ ทั้งแขนท่อนบนและท่อนล่าง เหลือเพียงแขนเสื้อ

เขาเจ็บปวดจนร้องโอดโอย รีบกระตุกตัวถอยออกไป แล้วออกแรงดึงเสื้อให้ขาดออกเป็นชิ้น!

จากนั้นพอมองดู ก็ต้องตกใจว่าแขนซ้ายและมือซ้าย ถูกเย่เฉินเหยียบอยู่ข้างๆ นั้น!

เย่เฉินมองเขา แล้วยิ้มพูดว่า “ไอ้แซ่ฟ่าน กูพูดไว้ม่มีผิดเลย คนอย่างมึง เกิดมาหน้าตาอย่างกับคนชั่ว ไว้ชีวิตมึง ก็ทำลายโลกมนุษย์เสียเปล่าๆ !”

ฟ่านหลินยวนก็กลัวจนตัวสั่น ขาก็ขยับถอยหลังไปเรื่อยๆ แต่ในใจเขารู้ดี ว่าสถานการณ์ของตนเองตอนนี้ ไม่มีที่ให้ถอยแล้ว

ถอย จะถอยไปไหน? วิ่งหนีก็ไม่ทัน รถก็ขับไม่ได้ บินก็บินไม่ได้

หรือไม่ก็ ให้ศิษย์ของตนเองมาช่วยขวางไว้ก่อน บางทีอาจจะมีโอกาสให้ตนเองได้หนีออกไปได้!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน