ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1059
ฟ่านหลินยวนถูกศิษย์น้องสามถามมาแบบนี้ ก็พูดไม่ออก
เขาก็คิดจะหนีจริงๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะหนีออกมาเป็นแบบนี้
ไม่เพียงหนีไปไม่ได้ แถมยังได้รับบาดเจ็บหนักอีกด้วย！
เขามองศิษย์น้องสามด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก แล้วพูดว่า “พี่จะหนีที่ไหนเล่า พี่แค่วกกลับไปฆ่าไอ้คนแซ่แย่นั่น”
ศิษย์น้องสามก็ไม่ใช่คนโง่ เขามองฟ่านหลินยวนด้วยความโกรธ แล้วตะโกนออกไปว่า “มึงคิดว่ากูโง่รึไง? แขนมึงหายไปสองข้างแล้ว จะเอาอะไรไปโจมตีมันกลับ？！”
ฟ่านหลินยวนก็ด่ากลับไปอย่างถอยไม่ได้ว่า “มึงพูดอย่างนี้กับศิษบ์พี่มึงได้อย่างไร? มึงจะหักสัมพันธ์พี่น้องใช่ไหม? ”
ศิษย์น้องสามก็เข้ามากัดหูเขา แล้วด่าว่า “มึงเป็นศิษย์พี่ใหญ่ แต่มาให้พวกกูไปตายแทน แล้วมึงก็หนีไป ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปมึงกับกูตัดสัมพันธ์พี่น้องกัน！”
ฟ่านหลินยวนก็ถูกกัดหูจนต้องร้องโอดโอย
แต่ในตอนนี้ เขาก็ไม่ได้เป็นยอดฝีมืออะไรอีกแล้ว
แขนสองข้างพิการ ท่อนล่างไร้ความรู้สึก ตอนนี้เขาได้เป็นคนพิการเต็มตัวแล้ว
ดังนั้นที่ตอนนี้ถูกศิษย์น้องสามกัดหูนั้น ก็เจ็บปวดจนใจแทบขาด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เขาได้แต่พูดในลำคอว่า “เจ้าสาม มึงบ้าไปแล้วรึไง อ้าปากปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย มึงคิดว่ากูจะหนีรึไง? กูแค่คิดว่าจะให้พี่น้องเราทั้ง8คนเหลือรอดไปบ้างไง? ”
ศิษย์น้องสามก็ถามอย่างโมโหว่า “จะให้มีคนรอด แต่ก็ไม่ควรจะเป็นมึงที่แขนขาดสองข้างแบบนี้！ให้กูรอดไม่ได้รึไงวะ? ”
ฟ่านหลินยวนก็ถูกกัดจนร้องโอย แล้วด่าว่า “ไอ้เวร ตอนนี้ยังให้ใครรอดได้อีกล่ะ มึงคิดว่าให้มึงรอด แล้วมึงจะหนีไปรอดหรือ? ”
ศิษย์น้องสามก็พูดอย่างโมโหว่า “มึงรู้ได้ไงว่ากูจะหนีไม่รอด? ”
ในตอนนี้ เสียงขรึมๆ ของเย่เฉินก็ดังเข้ามา “มึงควรจะฟังคำพูดของพี่ใหญ่มึงนะ พี่ใหญ่มึงพูดถูก มึงหนีไม่พ้นหรอก พวกมึงใครก็อย่าหวังจะรอดไปได้”
ศิษย์น้องก็เลยได้สติ แล้วอ้าปากออก จากนั้นเงยหน้ามองเย่เฉิน
ตอนนี้เย่เฉินก็ได้เดินมาตรงหน้าเขาทั้งสองแล้ว
ราชาบู๊ทั้งแปดก็ทำหน้าตกใจกันหมด
ในใจของทุกคนก็มีคำถาม เย่เฉินมาคนเดียว แต่ว่าเย่เฉินไม่ได้จะฆ่าพวกเขาด้วยตัวเอง แล้วเย่เฉินคิดจะทำอะไรกับพวกเขา?
หรือง่ายๆ ก็คือ เย่เฉินคิดจะให้พวกเขาตายอย่างไร?
เย่เฉินยื่นท่ามกลางทั้ง8คน ยกมือขึ้นมา พร้อมพูดอย่างดังว่า “ภูเขาฉางไบเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มีหิมะปกคลุมขาวโพลนทั้งเขาทั้งปี บริสุทธิ์ไม่มีมลทินมัวหมอง พวกมึง8คนเป็นตัวสกปรก ได้มาตายอยู่ที่นี่ ก็ถือว่าเป็นวาสนาของพวกมึงที่บำเพ็ญมาหลายชาติแล้ว！”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกว่า “ส่วนกู วันนี้กูจะจัดงานศพอย่างบริสุทธิ์ที่สุดให้พวกมึง！ให้ร่างที่แสนสกปรกของพวกมึงหลับใหลอยู่ท่ามกลางผืนหิมะที่ขาวบริสุทธิ์นี้！”
ราชาบู๊ทั้งแปดก็ตัวสั่นไปตามๆ กัน พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี คิดไม่ตกอยู่ดี ว่าเย่เฉินจะฆ่าพวกเขาอย่างไร
ตอนนี้เย่เฉินก็มองทุกคนอย่างสงสาร แล้วยิ้มพูดว่า “อย่างน้อยพวกมึงก็เป็นพี่น้องกัน ต่อให้ทำชั่วก็ชั่วด้วยกัน ตอนตายก็ได้ตายด้วยกัน ไปอยู่ปรโลกก็ถือว่าพี่คนอยู่เป็นเพื่อนแล้วล่ะ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...