ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1059

ฟ่านหลินยวนถูกศิษย์น้องสามถามมาแบบนี้ ก็พูดไม่ออก

เขาก็คิดจะหนีจริงๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะหนีออกมาเป็นแบบนี้

ไม่เพียงหนีไปไม่ได้ แถมยังได้รับบาดเจ็บหนักอีกด้วย！

เขามองศิษย์น้องสามด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก แล้วพูดว่า “พี่จะหนีที่ไหนเล่า พี่แค่วกกลับไปฆ่าไอ้คนแซ่แย่นั่น”

ศิษย์น้องสามก็ไม่ใช่คนโง่ เขามองฟ่านหลินยวนด้วยความโกรธ แล้วตะโกนออกไปว่า “มึงคิดว่ากูโง่รึไง? แขนมึงหายไปสองข้างแล้ว จะเอาอะไรไปโจมตีมันกลับ？！”

ฟ่านหลินยวนก็ด่ากลับไปอย่างถอยไม่ได้ว่า “มึงพูดอย่างนี้กับศิษบ์พี่มึงได้อย่างไร? มึงจะหักสัมพันธ์พี่น้องใช่ไหม? ”

ศิษย์น้องสามก็เข้ามากัดหูเขา แล้วด่าว่า “มึงเป็นศิษย์พี่ใหญ่ แต่มาให้พวกกูไปตายแทน แล้วมึงก็หนีไป ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปมึงกับกูตัดสัมพันธ์พี่น้องกัน！”

ฟ่านหลินยวนก็ถูกกัดหูจนต้องร้องโอดโอย

แต่ในตอนนี้ เขาก็ไม่ได้เป็นยอดฝีมืออะไรอีกแล้ว

แขนสองข้างพิการ ท่อนล่างไร้ความรู้สึก ตอนนี้เขาได้เป็นคนพิการเต็มตัวแล้ว

ดังนั้นที่ตอนนี้ถูกศิษย์น้องสามกัดหูนั้น ก็เจ็บปวดจนใจแทบขาด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เขาได้แต่พูดในลำคอว่า “เจ้าสาม มึงบ้าไปแล้วรึไง อ้าปากปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลย มึงคิดว่ากูจะหนีรึไง? กูแค่คิดว่าจะให้พี่น้องเราทั้ง8คนเหลือรอดไปบ้างไง? ”

ศิษย์น้องสามก็ถามอย่างโมโหว่า “จะให้มีคนรอด แต่ก็ไม่ควรจะเป็นมึงที่แขนขาดสองข้างแบบนี้！ให้กูรอดไม่ได้รึไงวะ? ”

ฟ่านหลินยวนก็ถูกกัดจนร้องโอย แล้วด่าว่า “ไอ้เวร ตอนนี้ยังให้ใครรอดได้อีกล่ะ มึงคิดว่าให้มึงรอด แล้วมึงจะหนีไปรอดหรือ? ”

ศิษย์น้องสามก็พูดอย่างโมโหว่า “มึงรู้ได้ไงว่ากูจะหนีไม่รอด? ”

ในตอนนี้ เสียงขรึมๆ ของเย่เฉินก็ดังเข้ามา “มึงควรจะฟังคำพูดของพี่ใหญ่มึงนะ พี่ใหญ่มึงพูดถูก มึงหนีไม่พ้นหรอก พวกมึงใครก็อย่าหวังจะรอดไปได้”

ศิษย์น้องก็เลยได้สติ แล้วอ้าปากออก จากนั้นเงยหน้ามองเย่เฉิน

ตอนนี้เย่เฉินก็ได้เดินมาตรงหน้าเขาทั้งสองแล้ว