ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1092
เฉินจื๋อข่ายขมวดคิ้ว เอ่ยว่า “นายน้อย หากว่าตระกูลขงต้องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ ก็ไม่จำเป็นต้องเล็งไปที่ตระกูลซ่งก็ได้นี่ครับ”
เย่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “จุดสำคัญขึ้นอยู่กับว่าสรุปแล้วคุณชายขงที่ถูกส่งมาคนนี้มีฐานะอย่างไรในตระกูลขง หากว่าเขาเป็นทายาทสายตรงของตระกูลขง ถ้างั้นความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นจริงก็มีน้อยมาก แต่ถ้าเขาเป็นแค่หนึ่งในลูกหลานที่มีอยู่มากมายของตระกูลขง แถมอาจเป็นคนที่ไม่ค่อยมีหน้ามีตาด้วย ถ้าส่งเขามาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลซ่ง ตระกูลขงก็ไม่เสียหายอะไรใช่ไหมล่ะ?”
เฉินจื๋อข่ายเอ่ยอย่างมีความคิด “จากที่คุณเอ่ยมา ก็ไม่เสียหายจริงๆ ครับ ดูเหมือนตระกูลขงจะมีลูกหลานพรั่งพร้อมมาก ทายาทหนุ่มสาวในรุ่นนี้ของพวกเขา น่าจะมีทายาทชายอยู่หกเจ็ดคนได้”
เย่เฉินกล่าวไปว่า “การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ก็เหมือนการแทงม้านั่นแหละ การที่อีกฝ่ายมีขุมอำนาจมากกว่าคุณ ไม่ได้แปลว่าม้าทุกตัวของเขาจะแข็งแกร่งกว่าม้าที่ดีที่สุดเพียงตัวเดียวของคุณ เป็นไปได้ว่าม้าในสังกัดของเขาอาจจะด้อยกว่าม้าชั้นดีของคุณก็ได้”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้ารัวๆ “นายน้อย คำพูดของคุณมีเหตุผลมากเลยครับ กระผมได้รับการสั่งสอนแล้ว!”
เย่เฉินโบกมือ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณบ่มเพาะอยู่ในจินหลิงมานานหลายปี จากเหตุผลในข้อนี้แล้ว ผมเชื่อว่าคุณจะมองออก ต่อให้ไม่เข้าใจไปชั่วขณะ แต่ถ้าสะกิดไปสักประโยคคุณก็คิดได้กระจ่างแล้ว”
ตอนนี้ ไม่ไกลออกไปนักพอลที่ยืนถือแก้วไวน์เอ้อระเหยอยู่คนเดียว มองเย่เฉินด้วยความชื่นชมอย่างแท้จริง
เขารู้สึกว่าเย่เฉินได้สร้างภาพจำอันน่าประทับใจครั้งใหม่ของตนให้เขาอีกแล้ว
เนื่องจากไม่ว่ายังไงเขาก็คาดไม่ถึงเลยว่า คนในวงสังคมชั้นสูงของเมืองจินหลิงจะให้เกียรติยกย่องเย่เฉินเป็นอย่างยิ่ง
คนที่ติดตามอยู่ข้างกายเย่เฉิน กระซิบกระซาบคุยกับเขาอยู่ คือตัวแทนของตระกูลเย่สาขาเมืองจินหลิง
แม้แต่เขาก็ยังให้ความนับถือเย่เฉินขนาดนี้ นี่แสดงให้เห็นว่าที่แท้แล้วเย่เฉินมีอิทธิพลในเมืองจินหลิงมากน้อยเพียงใด
ในเวลานี้ จู่ๆ ใครบางคนในห้องจัดเลี้ยงก็ตะโกนขึ้นมาว่า “คุณชายสามของตระกูลขงแห่งเย่นจิงมาแล้ว!”
ด้วยประโยคนี้ ยิ่งทำให้ทั่วทั้งห้องจัดเลี้ยงมีเสียงฮือฮาไปทั่ว
ตระกูลขงแห่งเย่นจิง ติดท้อปสิบในอันดับผู้ทรงอิทธิพลของเย่นจิง มูลค่าทรัพย์สินโดยรวมกว่าห้าแสนล้านหยวน ภูมิหลังของตระกูลล้ำลึกยิ่ง อำนาจก็เหนือชั้น
เฉินจื๋อข่ายยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “ผมคิดว่าคุณหนูซ่งอาจจะไม่ถูกใจเขาก็ได้”
เย่เฉินถามอย่างอยากรู้ “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ?”
เฉินจื๋อข่ายตอบอย่างจริงจัง “นายน้อย คุณก็น่าจะดูออกนี่ครับ ในสายตาของคุณหนูซ่ง ส่องประกายให้กับผู้ชายอย่างคุณคนเดียวตลอดมา ผมเชื่อว่าคุณหนูซ่งจะต้องชอบคุณมากแน่นอน เมื่อน้ำมาเทียบกับคุณแล้ว อย่าว่าแต่คุณชายสามตระกูลขงเลยครับ ต่อให้คุณชายทั้งหมอของตระกูลขงแห่กันมา ก็ไม่อาจสู้คุณได้”
เย่เฉินโบกมือ “ต่อไปอย่าพูดจาแบบนี้ส่งเดชอีก คุณหนูหวั่นถิงยังไม่ได้แต่งงานเลย แต่ผมเป็นผู้ชายที่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว คุณพูดแบบนี้ถ้าหากว่าข่าวแพร่ออกไปล่ะก็ จะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของเธอได้”
“เข้าใจแล้วครับ” เฉินจื๋อข่ายตอบด้วยสีหน้าที่ได้รับการอบรมแล้ว “นายน้อยครับ คุณวางใจได้เลย คำพูดแบบนี้ผมเอ่ยแค่กับคุณครับ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...