ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1093

ในไม่ช้า ชายหนุ่มที่แต่งตัวสง่าดูดีคนหนึ่ง สาวเท้าก้าวเข้ามา ภายใต้วงล้อมของคนตระกูลซ่ง

ซ่งหรงวี่และพ่อของเขาซ่งเทียนหมิง ตามประกบซ้ายขวาของชายหนุ่มคนนั้นอยู่ตลอด ดูกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัดยิ่ง

ส่วนคุณท่านซ่งและซ่งหวั่นถิงก็ติดตามอยู่ที่ด้านหนึ่ง เพียงแต่ท่าทีของซ่งหวั่นดูค่อนข้างเย็นชาเล็กน้อย

เย่เฉินมองชายหนุ่มคนนั้น อายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด ท่าทางเย่อหยิ่งนัก

เฉินจื๋อข่ายที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเสียงเบา “ผมว่าคุณชายสามคนนี้ ให้เขารู้สึกเหมือนมังกรที่มาเยือนบ่อปลา เขาต้องคิดไม่ถึงแน่ๆ ว่ามังกรที่แท้จริงอย่างนายน้อย จะแฝงกายอยู่ในบ่อปลาเล็กๆ อย่างเมืองจินหลิงแห่งนี้”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง ไม่ได้แสดงความเห็นต่อคำพูดของเขา

อันที่จริงเย่เฉินไม่ได้ใส่ใจคนที่วางมาดใหญ่โตอยู่ตรงหน้าตนเลย

ต่อให้คนอื่นจะวางมากใหญ่โตแค่ไหน นั่นก็เป็นเรื่องของตัวคนอื่น ขอเพียงไม่ล้ำเส้นมาหาตนคิดจะตลบตะแลงยังไง ตนก็คร้านจะสนใจเขา

ในกลุ่มคนมีเสียงอุทานด้วยความประหลาดใจเป็นระลอก ใครก็คาดไม่ถึงกันทั้งนั้นว่า คุณชายสามตระกูลขงจะมาจริงๆ

มีตระกูลปลายแถวบางส่วนในบรรดานี้ที่อยากจะสานสัมพันธ์กับตระกูลขง สายตาที่พวกเขามองคุณชายสามตระกูลขง ราวกับแมวตะกละที่เห็นของคาวไม่มีผิด

คนตระกูลซ่งเดินเข้ามาในงานเลี้ยงพร้อมกับคุณชายสามตระกูลขง คุณท่านซ่ง พาเขาไปพบเย่เฉินก่อนเป็นอันดับแรก แนะนำต่อเย่เฉินอย่างสุภาพน้อบน้อม เอ่ยว่า “คุณชายสาม ท่านนี้คือปรมาจารย์เย่ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือในเมืองจินหลิง เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือคนตระกูลซ่งเอาไว้ เช่นเดียวกันกับคุณ ล้วนเป็นคนหนุ่มที่มีพรสวรรค์ทั้งคู่ เป็นหงส์มังกรในหมูมนุษย์”