ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1094
ก็แค่คนกระจอกงอกง่อยที่เรียกว่าปรมาจารย์เย่คนหนึ่ง ยังกล้าเผยอตัวมาเทียบชั้นกับเขาอีก เขานับว่าเป็นอาจมอันใดกัน?
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็คร้านจะสนใจเย่เฉินอีก ประสานหมัดให้เฉินจื๋อข่ายแทน “ไม่นึกเลยว่าวันนี้คุณเฉินก็อยู่ที่นี่ด้วย เดิมทีผมเตรียมจะไปเยี่ยมคารวะที่ป๋ายจินฮ่านกงอยู่พอดีเลยครับ”
เฉินจื๋อข่ายตอบเสียงเรียบ “คุณชายสามเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่ทราบว่าทำไมคุณชายสามถึงมีเวลาแวะมาที่จินหลิงได้ล่ะ?”
คุณชายสามตระกูลขงมองไปที่ซ่งหวั่นถิงแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “น้องสาวของผมเป็นเพื่อนนักเรียนกับคุณหนูหวั่นถิงสมัยที่อยู่เมืองนอกน่ะครับ ที่ผมมาจินหลิงครั้งนี้ เดิมทีจะมาหารือเรื่องการร่วมมือกับนายผู้เฒ่าตระกูลซ่ง ตอนแรกผมวางแผนไว้ว่าอีกสองวันค่อยมา แต่พอได้ยินว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูหวั่นถิง ก็เลยเดินทางมาก่อนกำหนด”
พอเอ่ยจบ เขาก็หยิบกล่องของขวัญที่งดงามยิ่งนักชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากเปิดออก ก็เผยให้เห็นสร้อยทับทิมที่ส่องประกายแวววาวเส้นหนึ่ง แล้วเอ่ยกับซ่งหวั่นถิง “คุณหนูหวั่นถิง สร้อยคอเส้นนี้ผมเลือกให้คุณเองกับมือเลย ทับทิมที่ประดับอยู่เป็นทับทิมธรรมชาติที่มาจากแถบแอฟริกา”
ทุกคนต่างมองเขาไปในกล่อง เห็นเพียงว่าในกล่องจัดวางสร้อยคนที่งามเลอค่าเส้นหนึ่งไว้ แถมยังประดับด้วยทับทิมขนาดพอๆ กับไข่ไก่ ที่ส่องประกายระยิบระยับ
คนมากมายที่อยู่ในงานต่างอุทานออกมาอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้
ทุกคนล้วนเป็นคนที่รู้จักมูลค่าสิ่งของเช่นกัน ทราบว่าทับทิมชนิดนี้มีค่าควรเมือง
คุณชายสามตระกูลขงมองเห็นทุกคนถูกสร้อยคอทับทิมของตนทำให้ตกตะลึง ก็ยิ่งยิ้มอย่างภาพภูมิใจแล้วเอ่ยว่า “คุณหนูหวั่นถิงก็น่าจะรู้นะครับ ทับทิมเป็นอัญมณีชนิดหนึ่งที่มีราคาแพงที่สุดในหมู่อัญมณี ราคาในตลาดสากลกะรัตเดียวก็ปาข้าไปหลายหมื่นดอลล่าห์สหรัฐแล้ว โดยเฉพาะทับทิมที่บริสุทธิ์เป็นพิเศษแบบนี้ แถมมันยังมีน้ำหนักถึงยี่สิบหกกะรัตด้วย แถมผมยังเสาะหาช่าวงจิวเวอรี่ที่ดีที่สุดของทิฟฟานี่ ให้เจียรไนอัญมณีชิ้นนี้ด้วยตัวเองด้วยนะครับ พร้อมทั้งให้ฝังประดับด้วย มูลค่าของอัญมณีชิ้นนี้มากกว่ายี่สิบล้านดอลล่าห์สหรัฐ หวังว่าคุณหนูหวั่นถิงจะพึงพอใจ”
คนมากมายนึกอิจฉาแล้ว ตาแทบจะหลุดออกมา
ซ่งเทียนหมิงบิดาของซ่งหรงวี่ก็หยักหน้ารัวๆ เช่นกัน “หวั่นถิง เธอไม่เห็นหรือไง มีใครลบล้างที่จัดงานวันเกิดแล้วได้ของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ คุณชายสามมีน้ำใจมากแล้วนะ”
ซ่งหวั่นถิงเอ่ยยืนกราน “ทราบดีว่าของขวัญจากคุณชายสามมากน้ำใจเหลือเกิน ดิฉันก็รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่งเช่นกัน แต่ของขวัญที่มีราคาสูงขนาดนี้ฉันรับไว้ไม่ได้จริงๆค่ะ ยังคงต้องขอให้คุณสามอภัยด้วย นี่เป็นปัญหาด้านจริยธรรมส่วนตัวของดิฉัน และไม่ได้มีอคติอะไรต่อคุณชายสามหรือว่าสร้อยคอนี้ทั้งสิ้น ขอความกรุณาจากคุณชายอย่าได้เข้าใจผิดไป”
ในตอนนี้คุณท่านซ่งก็ยื่นมือเข้ามาคลี่คลายแล้ว “คุณชายสาม ของขวัญชิ้นนี้ของคุณราคาสูงเกินไปหน่อยแล้วจริงๆ หวั่นถิงเลยไม่สะดวกจะรับไว้ ก็เป็นเรื่องที่พบเห็นกันทั่วไป ขอให้คุณช่วยอภัยด้วย”
คุณชายตระกูลขงขมวดคิ้วเอ่ยถาม “นายผู้เฒ่าเย่ คุณกับคุณหนูหวั่นถิง คิดจะดูหมิ่นผม หรือว่าดูหมิ่นตระกูลขงของพวกเรากัน?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...