ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1096
แต่เนื่องจากที่นั่งเต็มแล้ว เธอเลยได้แต่ไปนั่งร่วมโต๊ะกับเฉินเสี่ยวจาว
ก่อนจะเริ่มงานเลี้ยง นายผู้เฒ่าได้ลุกขึ้นมาก่อน กล่าวขอบคุณเล็กๆ น้อยๆ
เมื่อถึงช่วงที่ต้องกล่าวขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน คุณท่านซ่งก็เอ่ยเสริมไปว่า “ขอบคุณอย่างยิ่งที่ปรมาจารย์เย่ให้เกียรติมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของหลานสาวผู้แซ่ซ่งในวันนี้!”
เมื่อคุณท่านซ่งเอ่ยประโยคนี้ออกมาคุณชายสามตระกูลขงที่นั่งอยู่ในโต๊ะแขกผู้มีเกียรติ ก็มีสีหน้าทะมึนลงทันที
เล่นบ้าอะไรอยู่?
นายผู้เฒ่าของตระกูลซ่งคนนี้ไม่รู้จักประเมินคุณค่าขนาดนี้เชียว? ตนให้เกียรติมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดหลานสาวอย่างเอิกเกริก แต่เขากลับไม่กล่าวขอบคุณตนเป็นลำดับแรกหรือ?
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉินที่นั่งร่วมโต๊ะกันอยู่แวบหนึ่ง
ไอ้หนุ่มนี้ดูธรรมดาสามัญ ไม่รู้เลยว่าทำไมนายผู้เฒ่าตระกูลซ่งถึงได้เกรงเขาขนาดนี้
หลังจากเอ่ยขอบคุณไปตามระเบียบแล้ว ถึงได้เอ่ยขอบคุณคุณชายสามตระกูลขง
เมื่อเห็นว่าความโดดเด่นของตนถูกเย่เฉินที่หัวนอนปลายเท้าไม่กระจ่างฉกชิงไปแล้ว คุณชายสามตระกูลขงก็รู้สึกโมโหอยู่ในใจ
ในเวลานี้ คุณท่านซ่งกล่าวจบแล้ว จึงให้ซ่งหวั่นถิงขึ้นไปเอ่ยขอบคุณบ้าง
ซ่งหวั่นถิงยืนขึ้นอย่างสง่างามเช่นเดียวกับคุณท่านซ่ง ขณะที่เอ่ยขอบคุณแขกเหรือก็แสดงความขอบคุณต่อเย่เฉินเป็นลำดับแรกสุดเช่นกัน
ระหว่างที่พูดๆ อยู่นัยน์ตาโตก็มองไปทางเย่เฉินย่างแฝงความสิเน่หา เอ่ยอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณปรมาจารย์เย่เป็นอย่างยิ่งที่แม้จะงานยุ่งรัดตัว ก็ยังสละเวลามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน ทำให้ฉันปลาบปลื้มตื้นตันนัก”
หลังจากขอบคุณไปตามพิธีการแล้ว ซ่งหวั่นถิงก็เอ่ยอีกว่า “นอกเหนือจากขอบคุณปรมาจารย์แย่แล้ว หวั่นถิงยังต้องขอขอบคุณสหายทุกท่านที่มาร่วมงานในวันนี้ ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของพวกคุณ”
“เรียกขานว่าเป็นมังกรที่แท้จริง?” คุณชายสามตระกูลขงหัวเราะเยาะ เลิกคิ้วเอ่ยถาม “เย่เฉินคนนี้บอกว่าตนเองเป็นพญามังกรตัวจริงงั้นเหรอ?”
ซ่งหรงวี่เอ่ยกระซิบ “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเขาเรียกตัวเองไหม เพียงแต่ในแวดวงยุทธภพของจินหลิง ล้วนบอกว่าปรมาจารย์เย่เป็นพญามังกรตัวจริงในหมู่มนุษย์”
คุณชายสามตระกูลขงเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยียบเย็น “เขาเป็นพญามังกรตัวจริงในหมู่มนุษย์? ฉันขงเต๋อหลงก็เป็นมังกรเหมือนกัน แถมยังเป็นมังกรจากตระกูลขงแห่งเมืองเย่นจิงด้วย วันนี้ฉันจะทำให้ได้เห็นเอง ว่าใครกันแน่ที่เป็นพญามังกรตัวจริงในหมู่มนุษย์!”
ซ่งหรงวี่รีบเอ่ยประจบประแจงทันที “ถ้าเอาเย่เฉินมาเทียบกับคุณชายเข้าจริงๆ นั่นคงจะด้อยกว่ามากมากจริงๆ ครับ เกรงว่าคงจะเทียบแม้แต่ขนสักเส้นของคุณไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“นั่นมันแน่อยู่แล้ว” คุณชายสามตระกูลขงเชิดหน้าจมูกชี้ฟ้า เหลือบมองเย่เฉินแวบหนึ่ง ยิ้มเยาะอยู่ในใจ “แค่ไอ้กระจออกที่โผล่มาในสถานที่เล็กๆ คนหนึ่ง ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้ามาแย่งความโดดเด่นกับฉัน วันนี้คุณชายอย่างฉันที่เป็นพญามังกรข้ามธารา จะลงมีดกับแกก่อนเป็นอันดับแรก และจะทำให้พวกตาแก่หูตาฟั่นเฟือนของเมืองจินหลิงพวกนี้ได้รู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นพญามังกรตัวจริงในหมู่มนุษย์!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...