ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1098
เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ “คุณชายขง ขอบอกคุณตามตรง ของขวัญที่ผมจะให้ ไม่ใช่แค่ราคาเกินหนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น และมีราคาแพงกว่าสร้อยคำเส้นนี้ของคุณมากด้วยครับ”
เมื่อขงเต๋อหลงได้ยินวาจานี้โทสะในตัวคนก็พวยพุ่งสูงสามพันจั้งทันที “ไอ้ผ้าขี้ริ้วที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างแก กล้าดียังไงถึงมาวางท่าต่อหน้าฉัน?”
เย่เฉินถามด้วยรอยยิ้ม “หากว่าของขวัญที่ผมมอบให้ ราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณจริงๆ แบบนั้นคุณจะว่ายังไงครับ?”
ขงเต๋อหลงร้องเฮอะคราหนึ่ง “ให้ผู้คนมากมายในที่นี่เป็นพยานได้ ถ้าของขวัญที่แกให้ราคาแพงกว่าสร้อยคอที่ฉันให้ ฉันจะกลืนสร้อยคอเส้นนี้ลงไปต่อหน้าสาธารณชนเลย”
เย่เฉินปรบมือเล็กน้อย เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้”
ขงเต๋อหลงขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ปรมาจารย์เย่ หากว่าของขวัญที่คุณให้ไม่ได้สูงค่าไปกว่าของผม แบบนั้นจะว่ายังไงล่ะ?”
เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ “ถ้าหากว่าแพงสูงของคุณไม่ได้ ผมจะกินชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตที่อยู่ตรงหน้าเข้าไปเลย”
พอขงเต๋อหลงได้ยินประโยคนี้ ก็หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตนี้เป็นเครื่องเคลือบดินเผาทั้งนั้น ถ้าคุณเข้าไปไม่ได้จะว่ายังไงอีกล่ะ?”
เย่เฉินเอ่ยอย่างสงบ “หากว่าผมแพ้จริงๆ แบบนั้นต่อให้ชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตนี้จะแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมก็จะกินลงกระเพาะไปได้ทั้งนั้น”
พอซ่งหวั่นถิงได้ยินประโยคนี้ ก็รีบเกลี้ยกล่อมเย่เฉินทันที “ปรมาจารย์เย่ ทำไมคุณต้องไปถือสาหาความกับเขาด้วยละคะ? ต่อให้คุณมอบกระดาษให้หวั่นถิงแผ่นเดียวจริงๆ ในสายตาของหวั่นถิง ก็มีค่านับพันตำลึงทองแล้ว”
เย่เฉินยิ้มนิดๆ “คุณหนูซ่งไม่ต้องกังวลหรอกครับ ตัวผมเย่เฉินทำอะไรล้วนมีความมั่นใจเต็มที่เสมอ”
ขงเต๋อหลงเห็นซ่งหวั่นถิงปกป้องเย่เฉินขนาดนี้ เพลิงโทสะพลันลุกโหมอยู่ในใจ
ขงเต๋อหลงมองของขวัญในมือซ่งหวั่นถิงแวบหนึ่ง เล็กยิ่งกว่ากล่องแหวนสักใบเสียอีก ยิ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยาะหยันว่า “เล็กถึงขนาดนี้ ต่อให้คุณใส่เพชรเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงทับทิมเม็ดนี้ของผมก็แพงกว่า”
เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ“เพชรก็เป็นแค่ธาตุคาร์บอนเท่านั้น ในสายตาผมแล้วคุณสมบัติของเพชรเม็ดหนึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับถ่านหินสักก้อนเลย ดังนั้นทำไมผมต้องมอบของขวัญกระจอกๆ แบบนี้ให้คุณหนูหวั่นถิงด้วยล่ะครับ?”
ขงเต๋อหลงได้ยินประโยคนี้ของเย่เฉินเพลิงโทสะในใจก็ลุกโชติช่วงขึ้นมาทันที
ไอ้เย่เฉินคนนี้ นี่มันกำลังด่ากระทบว่าตนกระจอกอยู่สินะ
ด้วยเหตุนี้เขาจึงแค่นเสียงคราหนึ่ง “อย่าเอาแต่พูดพล่ามอยู่ที่นี่เลย รีบให้ทุกคนดูได้แล้วว่าของขวัญชิ้นนี้ของแกมันเป็นของห่าเหวอะไรกันแน่! ฉันยังคงไม่เชื่อถือจริงๆ ว่าของที่อยู่ในกล่องใบเล็กแค่นี้จะมีราคาแพงกว่าทับทิมราคายี่สิบล้านเหรียญสหรัฐ! ชุดอุปกรณ์รับประทานอาหารเซ็ทนี้ แกจะได้กินเข้าไปแน่!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...