ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1098

เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ “คุณชายขง ขอบอกคุณตามตรง ของขวัญที่ผมจะให้ ไม่ใช่แค่ราคาเกินหนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น และมีราคาแพงกว่าสร้อยคำเส้นนี้ของคุณมากด้วยครับ”

เมื่อขงเต๋อหลงได้ยินวาจานี้โทสะในตัวคนก็พวยพุ่งสูงสามพันจั้งทันที “ไอ้ผ้าขี้ริ้วที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างแก กล้าดียังไงถึงมาวางท่าต่อหน้าฉัน?”

เย่เฉินถามด้วยรอยยิ้ม “หากว่าของขวัญที่ผมมอบให้ ราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณจริงๆ แบบนั้นคุณจะว่ายังไงครับ?”

ขงเต๋อหลงร้องเฮอะคราหนึ่ง “ให้ผู้คนมากมายในที่นี่เป็นพยานได้ ถ้าของขวัญที่แกให้ราคาแพงกว่าสร้อยคอที่ฉันให้ ฉันจะกลืนสร้อยคอเส้นนี้ลงไปต่อหน้าสาธารณชนเลย”

เย่เฉินปรบมือเล็กน้อย เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้”

ขงเต๋อหลงขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “ปรมาจารย์เย่ หากว่าของขวัญที่คุณให้ไม่ได้สูงค่าไปกว่าของผม แบบนั้นจะว่ายังไงล่ะ?”

เย่เฉินเอ่ยยิ้มๆ “ถ้าหากว่าแพงสูงของคุณไม่ได้ ผมจะกินชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตที่อยู่ตรงหน้าเข้าไปเลย”

พอขงเต๋อหลงได้ยินประโยคนี้ ก็หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตนี้เป็นเครื่องเคลือบดินเผาทั้งนั้น ถ้าคุณเข้าไปไม่ได้จะว่ายังไงอีกล่ะ?”

เย่เฉินเอ่ยอย่างสงบ “หากว่าผมแพ้จริงๆ แบบนั้นต่อให้ชุดอุปกรณ์ทานอาหารเซ็ตนี้จะแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมก็จะกินลงกระเพาะไปได้ทั้งนั้น”

พอซ่งหวั่นถิงได้ยินประโยคนี้ ก็รีบเกลี้ยกล่อมเย่เฉินทันที “ปรมาจารย์เย่ ทำไมคุณต้องไปถือสาหาความกับเขาด้วยละคะ? ต่อให้คุณมอบกระดาษให้หวั่นถิงแผ่นเดียวจริงๆ ในสายตาของหวั่นถิง ก็มีค่านับพันตำลึงทองแล้ว”

เย่เฉินยิ้มนิดๆ “คุณหนูซ่งไม่ต้องกังวลหรอกครับ ตัวผมเย่เฉินทำอะไรล้วนมีความมั่นใจเต็มที่เสมอ”

ขงเต๋อหลงเห็นซ่งหวั่นถิงปกป้องเย่เฉินขนาดนี้ เพลิงโทสะพลันลุกโหมอยู่ในใจ