ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1102

เมื่อเห็นคนรักถูกล้อเลียนโดยขงเต๋อหลงซ่งหวั่นถิงก็ปกป้องโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ เย่เฉินยิ้มอย่างเบาๆ หยิบยาอายุวัฒนะเม็ดหนึ่งออกจาก พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูสิ ยาเม็ดนี้ที่ผมมีคือของที่ผมมอบให้กับซ่งหวั่นถิงนั้น

ถูกแล้วที่ไม่สามารถออกมาประมูลได้ สิ่งที่ผมต้องการจะประมูลคืออีกเม็ดที่อยู่กับผมปัจจุบัน!"

พูดจบ เย่เฉินจึงยืนขึ้นและพูดกับทุกคนที่อยู่รอบๆ ว่า “พวกคุณทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ดีว่ายาอายุวัฒนาคืออะไร ผมก็คงไม่ต้องอธิบายต่อ ดังนั้นเรามาเริ่มการประมูลอย่างง่ายๆกันเถอะ”

เมื่อทุกคนในที่นั้นได้ยินว่าจะประมูลยาอายุวัฒนะ ท่าทางของพวกเขาก็คลั่งแทบจะเหมือนบ้า

นี่คือยาวิเศษที่ไม่เคยเห็นในฝัน เย่เฉินไม่เคยขายประมูลแม้แต่ชิ้นเดียว ดังนั้นสิ่งนี้จึงประเมินค่าไม่ได้

คนที่มาวันนี้ก็เป็นคนรวยด้วย ใครไม่อยากคว้าโอกาสนี้ไปซื้อยาอายุวัฒนะให้ตัวเอง เพื่อคือความเยาว์วัยให้ตัวเอง?

ดังนั้น ทุกคนต่างคิดในใจว่าพวกเขาไม่กลัวว่าจะต้องจ่ายราคาสูงแค่ไหน พวกเขาจะต้องซื้อยาอายุวัฒนะมาให้ได้

ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่ ขงเต๋อหลงด้วยรอยยิ้มและถามว่า "คุณชายขง ตอนนี้อัตราแลกเปลี่ยน RMB เป็นดอลลาร์สหรัฐในปัจจุบันน่าจะอยู่ที่ประมาณ 7 หยวนต่อดอลลาร์ ซึ่งหมายความว่าสร้อยคอทับทิมของคุณมีมูลค่า 140 ล้านหยวนใช่ไหม”

ขงเต๋อหลงพูดอย่างเย่อหยิ่ง: "ดูเหมือนว่าคุณจะเก่งคณิตศาสตร์! ใช่ 140 ล้านหยวน คุณอาจไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้ในชีวิตของคุณ คุณเริ่มกลัวแล้วไหมล่ะ？"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “เป็นไปไม่ได้ที่จะกลัว ผมเย่เฉินตลอดชีวิตนี้ไม่มีกลัว”

หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ไม่สนใจขงเต๋อหลงอีก แต่มองไปรอบๆ และพูดกับคนรอบตัวเขาว่า: "ทุกคน ผมขอพูดสั้น ๆ เกี่ยวกับกฎการประมูล คุณชายขง ไม่คิดว่ายาอายุวัฒนะของผมไม่ได้แพงกว่าสร้อยคอทับทิมของเขาใช่ไหม？ งั้นเอางี้ผมตั้งราคาเริ่มต้นไว้ที่150 ล้านหยวน"

"อะไรนะ?!"