ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1104
“270 ล้าน!”
“280 ล้าน!”
“290 ล้าน!”
ฉินกางยกมือขึ้นอีกครั้ง “ผมให้ 300 ล้าน!”
ในการประมูลไม่กี่ครั้งนี้ โยทั่วไปล้วนมีคนขึ้นราคาทันทีหลังจากที่มีคนเสนอราคาเสร็จ
ทุกคนเพื่อที่จะแย่งยาอายุวัฒนะนี้ โดยทั่วไปเพิ่มทีละ 10 ล้าน 10 ล้าน อย่างต่อเนื่องไม่หยุด
สถานการณ์ตอนนี้ต่างมาคุ เกรงว่าคนที่มีทรัพย์สินเพียง 1000 ล้าน ณ ตอนนี้ สักนิดก็ไม่ลังเลที่จะเสนอราคา ทุกคนต่างรู้ว่า ทรัพย์สินเงินทองล้วนมีค่า แต่ชีวิตนั้นมีค่ายิ่งกว่า
ขงเต๋อหลงรู้สึกว่าทุกครั้งที่มีคนเสนอราคา เหมือนว่าตนเองถูกตบหน้าอย่างบ้าคลั่ง
เขาทั้งชีวิตนี้ไม่เคยเลยที่จะต้องหน้าแตกอย่างนี้
แต่ทว่านี่ยังคงเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น
ที่ทำให้เขารู้สึกแย่ที่สุดคือท้ายสุดเขาจะลงจากเวทีได้อย่างไร
หรือว่าต้องทำให้ตัวเองต้องกินสร้อยคอทับทิมนี้ไหม?
ณ ตอนนี้ การเสนอราคายังคงดำเนินอย่างต่อเนื่องและยังคงคึกคักอย่างหาที่เปรียบมิได้
หลี่ไท่หลาย หวังเจิ้งกาง ฉินกาง สามคนนี้ไม่มีใครที่จะยินยอมละทิ้งโอกาสอันดีนี้ คนอื่นเองต่างก็กัดฟันสู้ต่อ
เร็วมาก ราคาตอนนี้ได้เลยไป 500 ล้านหยวนเรียบร้อยแล้ว
เวลานี้ โต๊ะรอบข้าง มีแค่สองสามคนที่ยังเสนอราคาต่อไป คนอื่นนั้นเนื่องจากราคาที่สูงเกินไป เกินขอบเขตที่พวกเขาจะยอมรับได้ จึงได้แต่ยอมและละทิ้งสิทธิ์
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าราคาจะถึง 500 ล้านแล้วแต่การประมูลก็ยังคงดำเนินต่อไป
ราคาขึ้นสูงตลอด และไม่ช้าก็สูงเลย 600 ล้าน
ตั้ง 980 ล้านเลยนะ
สร้อยคอตัวเองนั้นเพิ่งจะ 140 ล้าน นี่มันสูงกว่ากี่เท่าไปแล้วนี่!
ยาอายุวัฒนะนี้แท้จริงแล้วเป็นของบ้าบออะไรกัน ทำไมถึงมีมูลค่ามากมายขนาดนี้?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลี่ไท่หลายก็เปิดปากพูด “ผมให้ 1000 ล้าน!”
หวังเจิ้งกางรู้สึกว่าถ้ายังเล่นอย่างนี้ต่อไป งั้นก็ไม่มีทางสำเร็จแน่ ทรัพย์สินของตนเองนั้นมากกว่าฉินกางนิดหน่อย แต่ถ้าเทียบกับฉินไท่หลายแล้วนั้นเทียบไม่ได้เป็นแน่
ดังนั้น ถ้ายังเพิ่มขึ้นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วก็คงยากที่จะหยุดหลี่ไท่หลาย
ด้วยเหตุนี้เขากัดฟันพูดออกไป “ผมให้ 1.1 พันล้าน!”
แค่เพียงหายใจราคาก็เพิ่มขึ้นไปถึง 100 ล้าน ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้นล้วนตกตะลึงในความกล้าหาญของเขา!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...