ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1105
หลังจากที่หวังเจิ้งกางเสนอราคา 1.1 พันล้าน ฉินกังคิดว่าเขาต้องหาวิธีการอะไรสักอย่างไม่งั้นเขาก็คงต้องพลาดยาอายุวัฒนะนี้ไปแน่
ด้วยเหตุนี้เขาจึงกัดฟันพูด “ในเมื่อพี่หวังให้ 1.1 พันล้าน งั้นผมให้ 1.2 พันล้าน”
หลี่ไท่หลายไม่ได้รู้สึกแยแสอะไรมากนัก ตัวของเขาเองถ้าเทียบกับฉินกางกับหวังเจิ้งกางนั้นมีเงินมากว่า ดังนั้น 1.2 พันล้านก็ดี 1.5 พันล้านก็ดี
สำหรับเขาแล้วไม่ได้แตกต่างกันเท่าไร
แต่ยาอายุวัฒนะนี้จะต้องเป็นของเขาเท่านั้น
ด้วยอย่างนี้เขาจึงพูดอย่างไม่แยแสว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นผมให้ 2 พันล้าน”
ทันทีที่พูดออกไป สถานการณ์ก็เดือดเป็นไฟ
จาก 1.2 พันล้านถึง 2 พันล้าน นี่เป็นการประมูลที่ประหลาดและใช้เงินเยอะที่สุดเท่าที่ทุกคนเคยพบ
เงินสด 2 พันล้านคือแนวคิดอะไร? ถ้าหนึ่งเดือนมีเงินติดกระเป๋า 10 ล้าน อย่างนั้น 2 พันล้านใช้เวลาเกือบ 17 ปี
ถ้านำเงิน 2 พันล้านฝากเข้าธนาคาร คิดดอกเบี้ย 5% ต่อปี ดอกเบี้ยรายปี 100 ล้าน
คิดอย่างนี้ ดอกเบี้ยเดือนละกว่า 8 ล้าน
นี่เป็นตัวเลขของคนปกติหรือ เกรงว่าแม้แต่คนรวยก็ยังไม่อาจจินตนาการได้เลย
แต่สำหรับมหาเศรษฐีอย่างหลี่ไท่หลาย นี่เป็นทรัพย์สินเพียงหนึ่งในยี่สิบสามสิบเท่านั้น
หลี่ไท่หลายต่อสู้มาครึ่งชีวิต หาเงินเพื่อแบ่งปัน เพื่อชีวิตตัวเองที่ดีขึ้นง่ายขึ้น ดังนั้นสำหรับเขาใช้เงิน 2 พันล้านซื้อยาอายุวัฒนะเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามาก
ตอนนี้ที่เขาเสนอราคานี้ออกมา เขาจึงไม่รู้สึกเจ็บใจแม้แต่นิด
แต่หวังเจิ้งและฉินกาง ณ ตอนนี้ ในใจลึกๆกลับรู้สึกหมดแรง
แต่เขาไม่ได้หยิ่งผยองเลยสักนิด และไม่ได้แสดงออกถึงความสุข เขากลับหันไปทางหวังเจิ้งกางและฉินกางประสานมือขึ้นพูดอย่างถ่อมตัว “พี่หวัง พี่ฉิน ขอบคุณทั้งสองในความรัก คนจากตระกูลหลี่จะมาขอบคุณในวันหน้า！”
หวังเจิ้งกางและฉินกางพูดอย่างถ่อมตัวมาก “ประธานหลี่เกรงใจแล้ว ความแข็งแกร่งของประธานหลี่ไม่ธรรมดา พวกเราทั้งสองล้วนคาดไม่ถึง”
ผู้ชมทุกคนประหลาดใจอย่างมากกับความสัมพันธ์ระหว่างสามคนนี้
ยาอายุวัฒนะราคาเริ่มต้นที่ 150 ล้าน ถูกพวกเขาแข่งกันประมูลราคาถึง 2 พันล้าน แต่ทั้งสามคนนี้ไม่อารมณ์ร้อนโมโหหรือหน้าแดง ทุกคนล้วนก็มีลักษณะที่ดีงามของตระกูลใหญ่ ทำให้ผู้คนอดที่จะยกย่องไม่ได้
ตอนนี้ หลี่ไท่หลายมองไปที่เย่เฉินพูดด้วยความยินดีว่า “อาจารย์เย่ ในเมื่อไม่มีใครประมูลแข่งกับท่านหลี่แล้วนั้น งั้นยาอายุวัฒนะนี้ท่านหลี่ปิดการประมูล”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ นำยาอายุวัฒนะส่งมอบให้แก่เขา พูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ยาอายุวัฒนะนี้ก็เป็นของท่านแล้ว！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...