ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1106
หลี่ไท่หลายไม่กล้ารับยาอายุวัฒนะนี้ รีบพูดว่า “อาจารย์เย่ เรายังไม่ได้จ่ายเงิน หากรับคงจะละอายใจ ตอนนี้ผมโทรให้ฝ่ายการเงินบริษัทรีบโอนเงินเข้าบัญชีท่านเดี๋ยวนี้”
เย่เฉินพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม นำบัตรแบล็คการ์ดของตัวเองออกมาจากกระเป๋าส่งให้หลี่ไท่หลาย “นี่เป็นบัตรของผม นำเงินใส่ในบัตรนี้ก็โอเคแล้วล่ะ”
ขงเต๋อหลงตกใจเมื่อเห็นบัตรนี้ นี่ไม่ใช่แบล็คการ์ดสูงสุดของธนาคารซิตี้แบงค์เหรอ?
ดูเหมือนผู้ถือบัตรนี้ในประเทศมีไม่ถึงห้าคน
อีกทั้งธนาคารซิตี้แบงค์รักษาความลับให้กับบัญชีลูกค้าแบล็คการ์ดสูงสุดนั้นเข้มงวดมาก เย่เฉินคนนี้แท้จริงเป็นใครกันแน่ ทำไมเขาถึงได้มีบัตรนี้?
ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่ขงเต๋อหลงและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชายข่ง สร้อยคอของคุณมีมูลค่า 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐ และอายุวัฒนะของผมมีมูลค่า 2 พันล้านหยวน ใครเยอะใครน้อย คิดว่าผมไม่จำเป็นต้องพูดหรอก?”
ขงเต๋อหลงแสดงสีหน้าออกมาอย่างไม่น่าดู
คนพวกนี้เป็นอะไร ซื้อยา 2 พันล้าน สมองมีปัญหาไหม?
แต่ด่าไปก็เท่านั้น ในเมื่อคำพูดก็ได้พูดออกไปแล้ว ตอนนี้ไม่รู้จะจบอย่างไร
ตนเองต้องกลืนสร้อยทับทิมบ้าๆนี่ลงไปจริงเหรอ?
กลืนมันง่าย แต่ถ้ามันติดอยู่ในลำไส้ขี้ไม่ออกจะทำยังไง
แต่ถ้าไม่กลืนมันลงไป วันนี้จะจบลงยังไง?
ในเมื่อคำพูดบ้าๆนั้นเป็นตัวเองที่พูด ไม่สามารถกลืนคำพูดตัวเองต่อทุกคนได้
แต่ถ้าคิดอย่างละเอียด ถ้าผิดคำพูดก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ยังไงตัวเราเองก็อยู่ที่จินหลิงและก็ไม่ได้รู้จักใคร ไม่ต้องกลัวคนจะพูดนินทาลับหลัง
แต่ถ้าคิดอีกที ตัวเองยังคิดที่จะพัฒนากับซ่งหวั่นถิง ถ้าวันนี้เสียหน้าต่อหน้าทุกคนอีกทั้งตัวเองยังผิดคำพูด ในอนาคตถ้าคิดจะพัฒนากับซ่งหวั่นถิงก็คงไม่ง่ายแล้ว
ตระกูลข่งในตระกูลเย่นจิงสามารถก้าวไปทีละขั้นมาจนถึงทุกวันนี้ และไม่อาจแยกจากความพยายามอย่างไม่ลดละของบรรพบุรุษของขงเต๋อหลงรุ่นก่อน ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น บรรพบุรุษของพวกเขา แม้แต่ในรุ่นพ่อและปู่ของเขา ก็ยังให้ความใส่ใจเป็นพิเศษกับความน่าเชื่อถือและการรักษาคำพูดต่อคนอื่นๆ
ขงเต๋อหลงรู้ดีอยู่ในใจ ว่าถ้าเฉินจื๋อข่ายเผยแพร่วิดีโอนี้ไปยังแวดวงของเย่นจิง ตระกูลข่งจะเสียชื่อเสียงอย่างถ้วนหน้าและกลายเป็นตัวตลกของทุกคน
ถ้าเรื่องที่ตัวเองผิดคำพูดในวันนี้ถูกตระกูลข่งรู้ ตัวเองนั้นก็คงจบสิ้นแล้ว ปู่จะต้องลงโทษโดยใช้กฎตระกูล แม้กระทั่งกักขังให้ตนเองอยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาสองถึงสามปี
คิดถึงตรงนี้ เขาโกรธอย่างหาที่ใดมาเปรียบไม่ได้
ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็อดที่จะรู้สึกเสียดายไม่ได้！
เรื่องทั้งหมดนี้ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ มีความจำเป็นอะไรที่เขาต้องเริ่มเรื่องนี้ขึ้น？
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...