ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1107
ลึกลงไปในหัวใจของ ขงเต๋อหลงในตอนนี้ เขาได้เสียใจไปแล้ว
ตัวเขาเองไม่ควรจะเปรียบเทียบว่าของขวัญของเย่เฉินนั้นแพงกว่าคนอื่น
ภายใต้การประชันนี้ ไม่คาดว่าจะต้องโชว์กลืนทับทิมของตัวเอง จะเสียเปล่าทั้งขึ้นทั้งล่องจริง ๆ
แต่มีเฉินจื๋อข่ายอยู่ที่นี้ เขาก็ไม่กล้าผิดคำพูด ทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วพูดว่า : “ผมขงเต๋อหลงเต็มใจเดิมพันเสมอ!”
เขามองไปที่ซ่งหวั่นถิงและพูดด้วยสีหน้าหดหู่อย่างยิ่ง: “คุณหวั่นถิงขอยืมสร้อยคอทับทิมที่ฉันให้คุณมาใช้หน่อยได้ไหม”
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าของซ่งหวั่นถิงมองอย่างสุดจะทน
ยืมไปใช้หมายความว่าอย่างไร คุณใช้เสร็จแล้วจะเอากลับมาให้ผมอีกเหรอ
หลอนรู้สึกไม่สบายใจ ก่อนจะรีบส่งของขวัญให้เขา พูดด้วยความตั้งใจ : “คุณชายขง ของขวัญนี้มอบให้คุณ กรุณานำกลับไปด้วย”
ขงเต๋อหลงเองก็ตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไป เขาอยากจีนกลืนสร้อยคอเส้นนี้ลงไปต่อหน้าผู้คนเหล่านี้ สามารถดึงมันออกกลับมาได้ หลังจากนั้นก็เอาไปล้างทำความสะอาดคืนให้ซ่งหวั่นถิง?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเขาดูแย่ลง แต่เขาทำได้เพียงแค่พูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆว่า: “ขอโทษนะหวั่นถิง ฉันจะหาของขวัญราคาแพงกว่าให้เธอในวันอื่น โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
ซ่งหวั่นถิงรีบโบกมือแล้วพูดว่า: “ไม่จำเป็นหรอกคุณชายขงขอบคุณสำหรับความกรุณาแต่ว่าคราวหน้าไม่ต้องส่งมาแล้ว”
ขงเต๋อหลงรู้ว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้และการแสดงออกของเขาก็ดูเศร้ามาก
ในตอนนั้นเอง เย่เฉินก็ยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อนแล้วเอ่ยเร่งรัด “คุณชายขง ทุกคนรอคุณแสดงจนทานอาหารเสร็จหมดแล้ว คุณก็อย่ามัวยืดยาดอยู่เลย”
ขงเต๋อหลงสีหน้าทะมึน ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน มองสร้อยทับทิมเม็ดใหญ่นั้นด้วยความตึงเครียดในใจ
การจะกลืนของสิ่งนี้น่าจะยากลำบากมาก ถ้าสามารถกินน้ำมันได้บ้างล่ะก็คงจะดีหน่อย
หลังจากพูดจบ เขาก็ใช้ฟันเปิดขวดน้ำมันมะกอก หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะดื่มไวน์ไปถึงครึ่งขวด
เวลาต่อมา เขาเทน้ำมันลงบนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง ล้างสร้อยคอจนมันเงา จากนั้นก็หลับตาลงและนำสร้อยเข้าไปในปาก
ทุกคนจ้องมองมาที่เขาอย่างตั้งใจ บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายทุกขั้นตอนที่เขากลืนกินสร้อย
เห็นเพียงท่าทางเจ็บปวดเหลือทนของเขา แต่ก็ยังกลืนคอไปอย่างสิ้นหวัง เมื่อรู้สึกค่อนข้างกลืนยาก เขาก็จะเทน้ำมันมะกอกที่เหลืออยู่ครึ่งขวดเข้าปากไปอีก
จากนั้น ด้วยคุณสมบัติการหล่อลื่นและการผสานของน้ำมันมะกอก ในที่สุดสร้อยคอเส้นนี้ก็ถูกเขากลืนลงท้องไป
เย่เฉินเป็นคนแรกที่ปรบมือและพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายขงมีความสามารถอย่างที่คิด ผมรู้สึกชื่นชมสุด ๆ เลยครับ”
ความอดทนของ ขงเต๋อหลงลดลง เขารีบลุกขึ้นก่อนจะพูดขึ้น:”คุณปู่ซ่ง ไม่ทราบว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...