ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1109

ในตอนนี้ กัปตันเครื่องบินส่วนตัวประจำตระกูลของขงเต๋อหลงกำลังเตรียมคิวนำเครื่องขึ้นที่สนามบินจินหลิง

เมื่อได้รับสายจากขงเต๋อหลงเขาก็พูดขึ้นทันที “คุณชาย ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในคิว เตรียมนำเครื่องขึ้นกลับเย่นจิงครับ”

ขงเต๋อหลงพูดโพล่งออกมา “คุณรีบยื่นขอเลื่อนการขึ้นเครื่องกับหอบังคับการเดี๋ยวนี้ จากนั้นขับเครื่องบินกลับไปที่ลานจอดอากาศยานเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว แล้วรอผม คืนนี้ผมจะกลับเย่นจิง”

กัปตันเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “คุณเพิ่งมาเมื่อบ่ายวันนี้ไม่ใช่เหรอครับ? ไม่ใช่บอกว่าจะพักอยู่ที่นี่สองสามวันเหรอครับ ทำไมตอนนี้ถึงอยากจะกลับไปล่ะ?”

ขงเต๋อหลงพูดอย่างหงุดหงิด “คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เอาเครื่องบินขับกลับไปรอผมที่ลานจอดอากาศยานเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว ผมจะไปสนามบินเดี๋ยวนี้แหละ”

กัปตันเอ่ยอย่างรีบร้อน “ครับผม คุณชาย ผมจะยื่นขอกับหอบังคับการเดี๋ยวนี้”

ตอนที่ขงเต๋อหลงออกจากห้องน้ำด้วยสีหน้ามืดทะมึน ลุงวีที่กำลังรออยู่ที่ประตู เมื่อเห็นเขาออกมาก็รีบถามด้วยความเคารพ “คุณชายขง รู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ?”

“ไม่ยังไงทั้งนั้น!” ขงเต๋อหลงส่งเสียงไม่พอใจอย่างเย็นชา แล้วพูด “บอกกับเจ้านายของคุณด้วย ว่าผมจะกลับเย่นจิงก่อนล่ะ”

ลุงวีร้องอุทานออกมา “อะไรนะครับ? คุณชายขง คุณจะกลับแล้วเหรอครับ? งานเลี้ยงยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการเลยนะครับ”

“แม่งอะไรวะ?” ภายในใจของขงเต๋อหลงนั้นโกรธเกรี้ยวอย่างมาก เขาพูดโพล่ง “บอกคุณท่านของคุณด้วย ว่าที่ผมมาครั้งนี้เดิมทีก็เพราะอยากจะให้โอกาสดี ๆ อันยิ่งใหญ่กับตระกูลซ่ง น่าเสียดายพวกคุณคนตระกูลซ่งนอกลู่นอกทางเกินไปแล้ว!”

พูดเสร็จขงเต๋อหลงก็เดินอ้อมผ่านห้องจัดเลี้ยงและเตรียมจะจากไป

ลุงวีรู้ว่าขงเต๋อหลงคงจะโกรธมากแน่ ดังนั้นจึงรีบกลับไปยังห้องจัดเลี้ยงและรายงานต่อคุณท่านซ่ง

ทันทีที่คุณท่านซ่งได้ยินว่าเขาจะไป ร่องรอยของความเสียใจก็ฉายวาบขึ้นในสีหน้าของเขา แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เขาพูดอย่างราบเรียบ “ในเมื่อคุณชายขงต้องการจะไป งั้นก็ปล่อยเขาไปเถอะ”