ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1114

เมื่อซ่งเทียนหมิงคิดถึงเรื่องนี้ ก็ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ในใจของเขาพลุ่งพล่านอย่างอยากจะฆ่าใครระบายความโกรธแค้น

คุณท่านซ่งดูเหมือนว่าจะสังเกตเห็นความไม่พอใจภายในใจของลูกชายคนโต จึงมองไปที่เย่เฉิน แล้วกล่าวอย่างยกย่องว่า “อาจารย์เย่ ผมมีคำขอที่ไม่น่าขอ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะยอมรับ”

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “คุณท่าน โปรดบอกมาเถอะ”

คุณท่านซ่งพูดว่า “ฉันหวังว่าคุณจะเป็นว่าที่ผู้นำตระกูลซ่งอันดับที่สอง หากมีอุบัติเหตุใด ๆ เกิดขึ้นกับหวั่นถิงในอนาคต และหวั่นถิงไม่มีลูก คุณก็จะเป็นผู้นำตระกูลซ่ง ถ้าคุณเห็นด้วย ตอนนี้ผมก็จะให้คำสัญญาว่า ในอนาคตกำไรสุทธิของตระกูลซ่งสามสิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นของคุณ และจะมีผลตลอดไป"

เหตุผลที่เขาพูดแบบนี้ ก็เพราะว่าคุณท่านซ่งกังวลว่าครอบครัวของลูกชายคนโตจะต่อต้านซ่งหวั่นถิง

แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะยกเลิกความตั้งใจของตนเองเพราะเหตุนี้

ในใจของคุณท่านซ่งรู้ดีว่า อนาคตของตระกูลซ่งจะต้องเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว สิ่งแรกที่ตระกูลวซ่งต้องทำคือการให้ซ่งหวั่นถิงเป็นผู้นำตระกูล

ถ้าเย่เฉินสามารถเป็นสามีของซ่งหวั่นถิง และแต่งงานเข้าตระกูลซ่งได้ ก็จะสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ

ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะไม่ยินยอมแต่งงานเข้าตระกูลก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่เขากับซ่งหวั่นถิงมีลูก ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะแซ่ซ่งหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เพราะเขามีสายเลือดของตระกูลซ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเย่เฉินกลายเป็นหลานเขยของเขา ในอนาคตตัวเขาก็จะได้รับประโยชน์อย่างไม่สิ้นสุด

จนถึงตอนนี้เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับเงินทองผลกำไรเป็นอันดับแรก แต่คำนึงถึงสุขภาพร่างกาย และอายุที่ยืนยาวเป็นสำคัญที่สุด

ดังนั้นการส่งมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลให้ซ่งหวั่นถิงเป็นเพียงหนึ่งในแผนการของเขา

ความหวังสูงสุดของคุณท่านคือต้องการให้เย่เฉินเป็นสามีของซ่งหวั่นถิง

เย่เฉินไม่รู้ว่าในใจคุณท่านซ่งยังมีความคิดให้เขาเป็นหลานเขย