ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1115
ในเวลานี้เย่เฉินถือว่า ซ่งหวั่นถิงเป็นเพื่อนที่ดี จึงเต็มใจจะปกป้องความปลอดภัยของเธอ
เวลานี้ในใจลึก ๆ ของซ่งเทียนหมิง และซ่งหรงวี่สองพ่อลูกที่อยู่ด้านข้างกลับเดือดดาลแทบฆ่าคนได้แล้ว
พวกเขาสองพ่อลูกเฝ้ามองตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งมาหลายปีแล้ว จึงรับไม่ได้ที่ซ่งหวั่นถิงได้ครองตำแหน่งนี้
หากแต่สองพ่อลูกต่างก็รู้ดีอยู่ในใจ ถ้าพวกเขาต้องการได้ตำแหน่งทายาทกลับคืนมา ก็ต้องเริ่มการต่อสู้อันดุเดือด
เพราะฉะนั้น สำหรับเรื่องนี้จะไม่ลงมือนิ่งเฉยก็ได้ แต่หากลงมือแล้ว ก็ต้องชนะเท่านั้น
ในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ ซ่งหวั่นถิงเป็นคนที่ประหลาดใจ และมีความสุขที่สุดในหมู่ผู้คนที่นั่นอย่างไม่ต้องสงสัย
ขณะนั้นลึกลงไปในหัวใจของซ่งหวั่นถิงมีแต่ความซาบซึ้งและความรักต่อเย่เฉินอย่างถึงจุดสูงที่สุด
ผู้หญิงฉลาดอย่างเธอจะไม่รู้ว่าเย่เฉินตั้งใจจะส่งยาอายุวัฒนะให้ตัวเองได้อย่างไร?
ใครที่สามารถใช้ประโยชน์จาก ยาอายุวัฒนะ? แน่นอนว่าเป็นชายชรา และชายที่ชรามาก
ปีนี้ตนเองอายุเพียง 26 ปี ยาอายุวัฒนะนี้ไม่มีประโยชน์กับตัวเอง ประโยชน์เพียงอย่างเดียว คือ ใช้มันเป็นของขวัญให้คุณปู่เท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น คุณปู่หมกมุ่นกับ ยาอายุวัฒนะ หลังจากเขาเห็นเย่เฉินมอบยา ยาอายุวัฒนะ นี้ให้ตนเองอย่างง่ายดาย จึงตัดสินใจมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งให้กับตัวเอง
ดังนั้นจึงสามารถพูดได้ว่า เย่เฉินช่วยตนเองในเรื่องนี้มากทีเดียว
ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงกลายเป็นผู้นำตระกูลซ่งแล้ว ดังนั้นงานวันเกิดครั้งนี้จึงทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ขึ้นอีก
เมื่องานเลี้ยงจบลง คนใช้ของตระกูลซ่งก็นำเค้กวันเกิดก้อนใหญ่ออกมา
บนเค้กวันเกิดเต็มไปด้วยเทียน 26 เล่ม ขณะที่ในที่นั้นปิดไฟ ซ่งหวั่นถิงคนเดียวยืนหน้าเทียน แสงเทียนส่องสว่างสะท้อนใบหน้าอันสวยงามของเธอ เป็นเสน่ห์ดึงดูดใจหาที่เปรียบไม่ได้
เมื่อแสงไฟก็สว่างขึ้น เสียงปรบมือก็ดังสนั่นไปทั่วเหมือนฟ้าร้อง
ซ่งหวั่นถิงตัดเค้กวันเกิดด้วยตัวเอง แล้วแบ่งออกเป็นสองชิ้น เธอส่งชิ้นแรกให้คุณปู่ ส่วนอีกชิ้นก็ส่งให้เย่เฉิน
หลังจากทุกคนกินเค้กกันแล้ว งานปาร์ตี้วันเกิดก็จบลง
งานเลี้ยงวันเกิดงานนี้กล่าวได้ว่าสนุกสนานทั้งเจ้าภาพและแขก
คนตระกูลซ่งคนอื่น ๆ ที่คิดจนเข้าใจเรื่องการสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งของซ่งหวั่นถิง จึงไม่มีความคิดเห็นอะไร
มีเพียงซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ พ่อลูกเท่านั้นที่โศกเศร้าใจ
พอลที่นั่งอยู่โต๊ะอื่นเห็นว่างานเลี้ยงจบลงแล้ว เขาเดินไปด้านหน้าของเย่เฉิน และกล่าวอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ ฉันไปส่งคุณนะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...