ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1116

เย่เฉินกำลังจะตอบตกลง แต่เมื่อเขาเห็นซ่งหวั่นถิงผู้มีเสน่ห์มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้งสองคน เธอพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “พอล ฉันไม่รบกวนคุณไปส่งอาจารย์เย่ เดี๋ยวฉันจะส่งเขาเอง ."

พอลเป็นคนฉลาดมาก ดังนั้นเมื่อตนเองเห็นอย่างนั้น ก็รู้ว่าภายในใจลึก ๆ ของซ่งหวั่นถิงต้องหลงรักเย่เฉินมาก

อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และเป็นวันแรกของเธอในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลซ่ง แต่หลังจากงานเลี้ยงจบลง สิ่งแรกที่เธอขอ คือ การส่งเย่เฉินกลับบ้าน

คืนนี้เธอเป็นคนที่ไม่ควรออกไปส่งใครที่สุด และที่สำคัญเธอคือเจ้าของงานวันเกิด

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้มีแขกผู้มีหน้ามีตามากมายมาร่วมงาน แต่เธอสนใจที่จะส่งแขกคนไหนเลย กลับส่งเย่เฉินเพียงคนเดียวซึ่งชัดเจนมากพอว่าเย่เฉินนั้นสำคัญมากเพียงใดในใจของเธอ

พอลจึงพูดอย่างมีไหวพริบว่า "อ้อ ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีบางอย่างที่ต้องทำ ฉันคงไปกับอาจารย์เย่ไม่ได้แล้ว ต้องรบกวนคุณหวั่นถิงช่วยส่งอาจารย์เย่สักครู่แล้ว!"

ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างยิ้ม ๆ “ไปเถอะ ฉันจะดูแลอาจารย์เย่เอง”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ปู่ของคุณขอให้ฉันดูแลคุณ แต่ตอนนี้คุณกลับต้องมาดูแลฉันแล้ว”

น้อยครั้งที่ซ่งหวั่นถิงแลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่น สีหน้าเขินอาย และพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยนว่า “หาโอกาสได้ยากที่จะได้ดูแลอาจารย์เย่สักครั้ง อาจารย์เย่ คุณต้องไม่ปฏิเสธนะ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนคุณหวั่นถิงให้ลำบากแล้ว”

ในเวลานั้น หลี่ไท่หลายก้าวมาข้างหน้าของเย่เฉิน ก่อนจะโค้งคำนับและกล่าวด้วยความเคารพว่า “อาจารย์เย่ ฉันสนใจอยากได้ยาอายุวัฒนะมานานแล้ว ขอบคุณจริง ๆ ที่วันนี้ได้มีโอกาสดี ๆ อย่างนี้!”

เย่เฉินยิ้ม พลางพูดว่า “ประธานหลี่ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันมากขนาดนี้ก็ได้ คุณชนะการประมูลยาอายุวัฒนะ แน่นอนว่าคุณไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”

หลี่ไท่หลายยังคงก้มโค้ง และกล่าวอย่างสุภาพว่า “ยินดีต้อนรับ อาจารย์เย่ วันหลังมาเมืองไห่สักครั้ง ฉันขอโอกาสดูแลอาจารย์เย่อย่างดีสักครั้ง”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “หากมีโอกาสในอนาคต ฉันจะไป”

พอเขาพูดแล้ว ก็ถามหลี่ไท่หลายว่า “จริงสิ ประธานหลี่ จ้าวเห้า พี่น้องที่ดีของฉัน เขาโตจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาด้วยกับฉัน ตอนนี้เขาทำงานเป็นผู้ช่วยให้คุณใช่ไหม? วันนี้เขามาที่นี่หรือเปล่า?”