ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1116
เย่เฉินกำลังจะตอบตกลง แต่เมื่อเขาเห็นซ่งหวั่นถิงผู้มีเสน่ห์มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้งสองคน เธอพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า “พอล ฉันไม่รบกวนคุณไปส่งอาจารย์เย่ เดี๋ยวฉันจะส่งเขาเอง ."
พอลเป็นคนฉลาดมาก ดังนั้นเมื่อตนเองเห็นอย่างนั้น ก็รู้ว่าภายในใจลึก ๆ ของซ่งหวั่นถิงต้องหลงรักเย่เฉินมาก
อย่างไรก็ตาม วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และเป็นวันแรกของเธอในฐานะผู้สืบทอดของตระกูลซ่ง แต่หลังจากงานเลี้ยงจบลง สิ่งแรกที่เธอขอ คือ การส่งเย่เฉินกลับบ้าน
คืนนี้เธอเป็นคนที่ไม่ควรออกไปส่งใครที่สุด และที่สำคัญเธอคือเจ้าของงานวันเกิด
ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้มีแขกผู้มีหน้ามีตามากมายมาร่วมงาน แต่เธอสนใจที่จะส่งแขกคนไหนเลย กลับส่งเย่เฉินเพียงคนเดียวซึ่งชัดเจนมากพอว่าเย่เฉินนั้นสำคัญมากเพียงใดในใจของเธอ
พอลจึงพูดอย่างมีไหวพริบว่า "อ้อ ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีบางอย่างที่ต้องทำ ฉันคงไปกับอาจารย์เย่ไม่ได้แล้ว ต้องรบกวนคุณหวั่นถิงช่วยส่งอาจารย์เย่สักครู่แล้ว!"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างยิ้ม ๆ “ไปเถอะ ฉันจะดูแลอาจารย์เย่เอง”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ปู่ของคุณขอให้ฉันดูแลคุณ แต่ตอนนี้คุณกลับต้องมาดูแลฉันแล้ว”
น้อยครั้งที่ซ่งหวั่นถิงแลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่น สีหน้าเขินอาย และพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยนว่า “หาโอกาสได้ยากที่จะได้ดูแลอาจารย์เย่สักครั้ง อาจารย์เย่ คุณต้องไม่ปฏิเสธนะ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรบกวนคุณหวั่นถิงให้ลำบากแล้ว”
ในเวลานั้น หลี่ไท่หลายก้าวมาข้างหน้าของเย่เฉิน ก่อนจะโค้งคำนับและกล่าวด้วยความเคารพว่า “อาจารย์เย่ ฉันสนใจอยากได้ยาอายุวัฒนะมานานแล้ว ขอบคุณจริง ๆ ที่วันนี้ได้มีโอกาสดี ๆ อย่างนี้!”
เย่เฉินยิ้ม พลางพูดว่า “ประธานหลี่ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันมากขนาดนี้ก็ได้ คุณชนะการประมูลยาอายุวัฒนะ แน่นอนว่าคุณไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก”
หลี่ไท่หลายยังคงก้มโค้ง และกล่าวอย่างสุภาพว่า “ยินดีต้อนรับ อาจารย์เย่ วันหลังมาเมืองไห่สักครั้ง ฉันขอโอกาสดูแลอาจารย์เย่อย่างดีสักครั้ง”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “หากมีโอกาสในอนาคต ฉันจะไป”
พอเขาพูดแล้ว ก็ถามหลี่ไท่หลายว่า “จริงสิ ประธานหลี่ จ้าวเห้า พี่น้องที่ดีของฉัน เขาโตจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาด้วยกับฉัน ตอนนี้เขาทำงานเป็นผู้ช่วยให้คุณใช่ไหม? วันนี้เขามาที่นี่หรือเปล่า?”
ในเวลานี้ จ้าวเห้าเปลี่ยนไป จนไม่มีลักษณะเดิมแบบไอ้ขี้แพ้ที่เคยผ่านความผิดพลาดมาอย่างสิ้นเชิง
เขาสวมชุดสูทมีระดับหรูหราและสวมถุงมือสีขาว เขากำลังนั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นพิเศษของหลี่ไท่หลาย
เมื่อจ้าวเห้าเห็นหลี่ไท่หลายเดินออกจากด้านใน เขาก็รีบลงจากรถ ก่อนจะเปิดประตูด้านหลัง และเตรียมต้อนรับหลี่ไท่หลายขึ้นรถ
ทันใดนั้นเขาก็เห็นเย่เฉินพี่น้องที่ดีของเขาเดินมาเคียงข้างหลี่ไท่หลาย
ดวงตาของเขาก็สดใสเบิกบานในทันที
ทุกวันนี้จ้าวเห้ารู้สึกขอบคุณเย่เฉินมากมาตลอด และหาโอกาสที่จะขอบคุณเย่เฉินอยู่เสมอ แต่เพราะเขาต้องติดตามหลี่ไท่หลายไปทุกที่ทุกวัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสมาเมืองจินหลิงอีก
ตอนนี้จ้าวเห้าไม่คาดคิดว่าจะได้เจอพี่น้องที่ดีของเขาที่นี่
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...