ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1154

พ่อของจางเสี่ยวม่านใช้แรงทั้งหมดที่มี รู้สึกเหมือนไม้อันนี้ทุบบนเหล็กที่แข็งมาก แรงสะเทือนระหว่างนิ้วชี้และนิ้วโป้งของมือ เจ็บปวดจนต้องปล่อยมือออก ประคองมือของตนเองและกรีดร้อง

มองไปที่ไม้นวดแป้ง ที่หักเป็นสองท่อนไปแล้ว！

ทำให้พ่อของจางเสี่ยวม่านตกใจมาก！

ไม้นวดแป้งที่แข็งอย่างนี้ก็ทำให้หักได้ อีกทั้งฝ่ายตรงข้ามสักนิดก็ไม่เป็นไร หมอนี่แค่มองก็รู้ว่าต้องเป็นผู้ฝึกศิลปะป้องกันตัวแน่！

คนแบบนี้ ฉันจะสู้มันได้อย่างไร？ เขาเพียงฝ่ามือเดียวก็ทำให้สมองตนได้รับความกระทบกระเทือน ตนก็ไม่สามรถหาเหตุผลมาอ้าง ถึงยังไงตนก็แค่คนแก่ๆ ไม่มีเงิน ไม่มีเรี่ยวแรง โดนทุบตี หาคนช่วยล้างแค้นไม่ได้...

คิดถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะอิจฉาเย่เฉินเย่เฉินเมื่อเห็นว่าเขาไม่กล้าที่สู้ต่อ จึงพูดกับเซียวชูหรันและจางเสี่ยวม่านว่า “พวกเราไป”

พี่ชายและน้องชายจางเสี่ยวม่านแม้ว่าใบหน้าจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แต่เวลานี้ก็ไม่กล้าที่จะไปขวางหน้าอีก

แม่ของจางเสี่ยวม่านร้องไห้บนพื้น ตะโกนและร้องไห้พูดว่า “คนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ฉันเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็ก ไอ้คนที่ไม่มีตาไม่รู้จักอันไหนดีไม่ดี ถ้าเธอออกไปทั้งอย่างนี้ ไปแต่งกับซุนหงเหว่ย ฉันจะกระโดดตึกถึงตายก็ช่างมัน！”

“แม่……” จางเสี่ยวม่าน ร้องไห้และคุกเข่าอ้อนวอน: "ขอร้องคุณให้โอกาสฉันในครั้งนี้ ขอเวลาให้ฉันสองปี ฉันจะต้องหาทางหาเงินเพิ่มได้ ให้เงินค่าบ้านงวดแรกให้น้องชาย ถ้าคุณรับปาก ฉันมั่นใจว่าจะต้องทำได้แน่นอน ถ้าคุณไม่ตกลง ฉันก็ไม่มีวิธีอะไรแล้ว ต่อให้คุณบังคับฉันมากแค่ไหน วันนี้ฉันต้องแต่งงานกับซุนหงเหว่ย เพื่อลูกในท้องของฉัน”

แม่ของจางเสี่ยวม่านร้องเสียงแหบ “ฉันไม่สน น้องชายเธอรอสองปีไม่ได้แล้ว อย่างมากสุด ภายในครึ่งปีเธอต้องซื้อบ้านให้ได้ ถ้าคุณรับปาก จะเขียนบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร โอ้ ไม่นะ จะดีกว่าถ้าให้น้องชายของคุณเขียนหนังสือรับรองการชำระหนี้ 300,000 หยวน และระบุว่าจะคืนให้ภายใน 6 เดือน ถ้าคุณเขียน ฉันจะปล่อยคุณ ถ้าคุณไม่เขียน ฉันจะตายให้เธอดู！"