ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1156
“ล้อเล่นอะไรน่ะ?!”
ทันทีที่แม่ของจางเสี่ยวเฟิงได้ยินประโยคนี้ ก็หน้ามืดขึ้นมาทันที!
ร้อยล้าน! นี่มันแนวคิดอะไรกัน?
แค่มีสักหนึ่งล้าน ในสายตาตนก็นับเป็นเศรษฐีที่ร่ำรวยมากแล้ว มีสิบล้านก็เป็นบุคคลยิ่งใหญ่ที่ไปหาเรื่องไม่ได้แล้ว มีร้อยล้าน นั่นก็เปรียบเสมือนพระเจ้าแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นคือคนอื่นไม่ใช่เศรษฐีร้อยล้าน แต่เป็นรถสองคันที่คนอื่นขับมีมูลค่าร้อยล้าน แค่รถสองคัน ก็มีราคาร้อยล้านแล้ว!
เมื่อถึงนึกจุดนี้ หล่อนก็รีบเอ่ยถาม “ทั้งหมดที่แกพูดเป็นความจริงเหรอ? รถพิลึกกึกกือสองคันนี้มีราคามากขนาดนี้เชียว?”
จางเสี่ยวเฟิงพยักหน้าปานโขกกระเทียม ลากหล่อนออกมาพลางตอบว่า “ผมจะหลอกแม่ไปทำไม? แม่ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากได้บ้านแล้ว แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าพวกเราดันทุรังไป...หากว่าไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตเข้า ครอบครัวเราเดือดร้อนแน่!”
แม่ของจางเสี่ยวเฟิงตกใจจนตัวสั่นไปหมดแล้ว รีบคลานขึ้นมาจากพื้นทันที แล้วรีบไปลากสามีตัวเองที่อยู่หน้ารถอีกคันออกมา
พ่อของจางเสี่ยวเฟิง ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ด้วยเหตุนี้จางเสี่ยวจึงกระซิบบอกริมหูเขาไปรอบหนึ่ง
ทันทีที่เล่าออกไป เขาก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด
ใบหน้าของจางเสี่ยวเฟินเต็มไปด้วยความหวาดผวา กล่าวกับเย่เฉินอย่างพินอบพิเทา “ลูกพี่ครับ ขออภัยที่สร้างความวุ่นวายให้คุณนะครับ หวังว่าผู้ยิ่งใหญ่แบบคุณไม่ถือสาผู้น้อย...”
เมื่อเห็นว่าทั้งครอบครัวล้วนหลบไปอยู่ที่ด้านหนึ่งอย่างรู้ความแล้ว เย่เฉินถึงได้เอ่ยเสียงเย็นว่า “ช่างเถอะ นับว่าพวกแกรู้ความอยู่ ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกแกอีก รีบไสหัวไปวะ ไสหัวไปแล้วอย่ากลับมาอีก ไม่งั้นก็รับผิดชอบผลที่จะตามมาซะ!”
จางเสี่ยวเฟิงรีบตอบรับอย่างนอบน้อม “ลูกพี่วางใจได้เลยครับ พวกเราจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ไปเดี๋ยวนี้เลย”
เย่เฉินไม่สนใจพวกเขาอีก มุดเข้าประจำที่คนขับในรถบูกัตติเวย์รอน เปิดเครื่อง แล้วสตาร์ทรถ
ตอนนี้เองมือถือของเขาได้รับข้อความWECHATจากเซียวชูหรัน เนื้อหาคือ “สามี คุณรู้จักเพื่อนที่ทำชุดเจ้าสาวไหม? ฉันอยากออกเงินเช่าชุดเจ้าสาวที่ดูดีสักหน่อยให้เสี่ยวม่านสักชุด ชุดเจ้าสาวชุดนี้ของเธอเกินไปแล้วจริงๆ”
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเอ่ยถามอย่างไม่อาจซ้อนเร้นความยินดีไว้ได้ “ปรมาจารย์เย่ คุณโทรหาฉันมีอะไรเหรอคะ?”
เย่เฉินถามเธอ “หวั่นถิง พอรู้ไหมว่าชุดเจ้าสาวของแบรนด์ไหนดีที่สุดในจินหลิง?”
“ชุดเจ้าสาว?!” ซ่งหวั่นถิงถามอย่างประหลาดใจ “ปรมาจารย์เย่ คุณถามหาชุดเจ้าสาวไปทำไมกันคะ?”
เย่เฉินตอบ “เพื่อนสมัยมัธยมของภรรยาผมจะแต่งงานวันนี้ แต่ยังขาดชุดเจ้าสาวดีๆ สักชุดอยู่ ดังนั้นผมเลยอยากสอบถามคุณว่าช่วยจัดการให้ผมสักชุดได้ไหม?”
ซ่งหวั่นถิงตอบด้วยรอยยิ้ม “ได้แน่นอนค่ะ! ได้เป็นธุระให้ปรมาจารย์นับว่าเป็นวาสนาของหวั่นถิงแล้ว!”
ว่าจบแล้ว เธอก็กล่าวอธิบาย “ใช่แล้ว ลืมบอกคุณไปเลย ร้านชุดเวดดิ้ง VeraWang ที่มีอยู่เพียงแห่งเดียวในทั่วทั้งมณฑล ก็เป็นธุรกิจที่ฉันลงทุนค่ะ ชุดเจ้าสาวชั้นเลิศมากมายในร้าน VeraWang เป็นคนออกแบบและผลิตขึ้นเองกับมือ คุณทราบสัดส่วนของเพื่อนนักเรียนของคุณนายไหมคะ? ฉันจะได้จัดเตรียมชุดที่เข้ากับขนาดตัวให้คุณสักชุด”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...