เธอรู้สึกว่า เซียวชูหรันดีกับตัวเองขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางทำร้ายตนแน่นอน
เย่เฉินขับรถตรงไปยังทางเข้าร้านชุดเวดดิ้งของซ่งหวั่นถิง
หลังจากเขาจอดรถดับเครื่องแล้ว แม้แต่เซียวชูหรันก็ค่อนข้างแปลกใจเช่นกัน
ตนแค่ให้เขาไปถามเช่าชุดเจ้าสาวที่ค่อนข้างดูดีมาจากเพื่อนสักชุดเท่านั้น ไม่นึกเลยว่าเขาจะพามาเช่าที่นี่
ที่นี่คือร้านค้าแบรนด์หรูของหวังเวยเวยนักออกแบบชุดแต่งงานชั้นยอดเลยนะ!
แม้แต่ตัวเซียวชูหรันเองก็ยังไม่กล้าคาดหวังว่าจะมีโอกาสได้สวมชุดเจ้าสาวสุดหรูแบบนี้เลย
ไม่นึกเลยว่าสามีของตน จะมีคุณสมบัติในด้านนี้ด้วย
คงไม่ใช่ว่าร้านชุดเวดดิ้ง ก็ต้องการให้เขามาดูฮวงจุ้ยให้ด้วยกระมัง?
เวลาที่กำลังคิดๆ อยู่ เย่เฉินก็เปิดประตูลงมาจากรถแล้ว
เวลานี้เอง หญิงสาวร่างสูง หน้าตาสะสวย บุคลิกสูงส่งคนหนึ่งก็เดินออกมาจากร้านชุดเวดดิ้ง เซียวชูหรันพบว่าตนรู้จักหญิงสาวคนนี้ เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลซ่ง ซ่งหวั่นถิง
ตอนที่สตูดิโอของเธอเปิดตัวเป็นครั้งแรก ซ่งหวั่นถิงก็ได้มาแสดงความยินดีกับเธอด้วย
ในตอนนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหนูตระกูลใหญ่อย่างซ่งหวั่นถิง ในใจเซียวชูหรันก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเองอยู่บ้าง แถมยังรู้สึกด้อยกว่าอยู่บ้าง
ตอนนี้พอได้พบกับซ่งหวั่นถิงอีกครั้ง ในใจเซียวชูหรันก็ลั่นกลองถอยทัพขึ้นมาแล้ว ไม่อยากลงจากรถไปเผชิญหน้ากับเธอเลย
จางเสี่ยวม่านมองโลโก้แบรนด์ที่ติดอยู่เหนือประตูร้าน พบว่าเป็นร้านชุดเวดดิ้งของหวังเวยเวย ก็อุทานด้วยความตกใจ “ชูหรัน นี่...นี่หมายความว่ายังไงกัน?”
เซียวชูหรันย่อมประหลาดใจมากเช่นกัน เพียงแต่ยังคงแสร้งเอ่ยอย่างสุขุมว่า “ฉันให้เย่เฉินช่วยเช่าชุดเจ้าสาวที่เหมาะสมกว่านี้ให้เธอสักชุดน่ะ ดังนั้นเขาเลยพาพวกเรามาที่นี่”
พูดแล้ว เธอก็หันไปเอ่ยกับซ่งหวั่นถิงอย่างไม่ค่อยเป็นธรรมชาติว่า “คุณหนูซ่งคะ ไม่นึกเลยว่าคุณจะอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องรบกวนคุณด้วยนะคะ”
ซ่งหวั่นถิงแย้มยิ้มสุขุมแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างจริงจัง “คุณนายเย่คะ คุณไม่ต้องเกรงใจฉันหรอกค่ะ คุณกับปรมาจารย์เย่ล้วนเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของฉัน ฉันต้องช่วยเหลือพวกคุณทั้งคู่อยู่แล้วค่ะ”
จากนั้น เธอก็ยืดตัวตรง วาดแขนแสดงท่าทีเชื้อเชิญ กล่าวว่า “เชิญข้างในเถอะค่ะ!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...