ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1159
เซียวชูหรันและจางเสี่ยวม่านล้วนประหม่าอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าสรุปแล้วตอนนี้ควรจะเข้าไปดีไหม
ทั้งสองคนต่างรู้ดีว่าชุดเจ้าสาวแบรนด์นี้ราคาแพงระยับ คนทั่วไปซื้อไม่ได้อย่างแน่นอน
ร้านชุดเวดดิ้งทั่วไป ถ้าเป็นชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บแบบไฮเอนด์สักหน่อย เช่าหนึ่งวันก็ปาไปหลายพันจนถึงหลักหมื่นหยวนแล้ว
ชุดเจ้าสาวที่หวังเวยเวยออกแบบด้วยตัวเอง เช่าหนึ่งวัน อย่างน้อยก็น่าจะราคาหกหลักแล้ว
หากต้องการซื้อก็จะแพงขึ้นไปอีก อย่างน้อยก็ต้องหลายล้านแล้ว!
จางเสี่ยวม่านรู้สึกว่าเดิมทีตัวเองก็ไม่คู่ควรกับชุดแต่งงานหรูหราแบบนี้อยู่แล้ว แม้ว่าจะเป็นเพียงการลูบคลำ ก็เกรงว่าจะทำให้ข้าวของคนอื่นเสียหายเอาได้ กลัวว่าตัวเองจะชดใช้ไม่ไหว
ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสวมชุดเจ้าสาวที่หรูหราแบบนี้เลย ไปเข้าพิธีแต่งงานได้ก็พอแล้ว
ส่วนเซียวชูหรันก็ไม่อยากให้เย่เฉินต้องติดค้างน้ำใจคนอื่นมากเกินไปเพื่อตัวเอง
ตอนนี้เย่เฉินมองเห็นทั้งสองคนยังคงทึ่มทื่ออยู่ จึงเอ่ยยิ้มๆ ว่า “พวกคุณสองคนยังตะลึงกันอยู่ทำไมล่ะ รีบเข้าไปเถอะ พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”
เซียวชูหรันถึงได้สติกลับมา เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ถ้าโอ้เอ้อีกล่ะก็เกรงว่าคงไปสายแล้ว ดังนั้นเห็นทีว่าจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
หากว่าจางเสี่ยวม่านไม่เลือกชุดเจ้าสาวสักชุดจากร้านของซ่งหวั่นถิง เช่นนั้นเธอก็มีแต่ต้องสวมชุดแต่งงานเก่าคร่ำคราตัวนี้ไปเข้าพิธีแต่งงานแล้ว
ระหว่างทางที่มา เธอได้สอบถามถึงที่มาของชุดเจ้าสาวตัวนี้จากจางเสี่ยวม่านเป็นการเฉพาะแล้ว ด้วยความที่จางเสี่ยวม่านต้องการประหยัดเงิน เธอจึงไปเช่าชุดเจ้าสาวที่ตกยุคอย่างยิ่งมาจากร้านชุดเวดดิ้งเล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตชานเมือง ด้วยราคาสามร้อยหยวนต่อวัน
เดิมทีเธอก็ถูกบ้านสามีเหยียดหยามอยู่แล้ว หากว่ายังสวมชุดเจ้าสาวราคาถูกแบบนี้ ที่แม้กระทั่งลูกไม้ก็หลุดรุ่ยออกไปหมดแล้ว แบบนั้นเกรงว่าบ้านสามีเธอคงดูแคลนเธอยิ่งขึ้นไปอีก
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดึงมือของจางเสี่ยวม่าน เอ่ยว่า “เสี่ยวม่าน พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ให้คุณหนูซ่งช่วยเลือกชุดเจ้าสาวที่เหมาะสมให้เธอสักชุด”
ซ่งหวั่นถิงเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูซ่ง รวมถึงเป็นเจ้าบ้านตระกูลซ่งคนปัจจุบัน ได้สวมบทบาทเป็นพนักงานบริการแล้ว พวกเธอสองคนเดินมาหน้าราวชุดเจ้าสาวราวหนึ่ง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณนายซ่ง คุณหนูจาง ชุดเจ้าสาวในราวนี้วนเป็นชุดที่ปกติแล้วปล่อยให้เช่าค่ะ วันนี้คุณหนูจางสามารถเลือกตัวที่ถูกจากราวนี้ได้ตามใจชอบเลยนะคะ”
เซียวชูหรันรีบเอ่ยถาม “คุณหนูซ่งคะ ไซส์พอดีตัวทั้งหมดเลยไหมคะ? เพื่อนร่วมชั้นของฉันค่อนข้างผอมอยู่บ้าง”
ซ่งหวั่นถิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ชุดเจ้าสาวพวกนี้ล้วนออกแบบมาอย่างพิถีพิถันค่ะ ด้านในมีหลายจุดที่สามารถปรับแก้ได้ ดังนั้นส่วนใหญ่แล้วขอเพียงผู้สวมทำการปรับให้ดี ก็จะดูเหมือนสั่งตัดมาให้พอดีโดยเฉพาะเลยค่ะ ดังนั้นคุณสบายใจได้เลยค่ะ”
พอพูดแล้ว ซ่งหวั่นถิงก็มองไปที่จางเสี่ยวม่านอีกครั้ง ยิ้มน้อยๆ กล่าวไปว่า “หากว่าคุณหนูจางถูกใจตัวไหนก็บอกฉันนะคะ ฉันจะได้ให้พนักงานร้านเวดดิ้งมาช่วยคุณลองชุดเจ้าสาวดู”
จางเสี่ยวม่านตัดสินใจไม่ได้ชั่วขณะ ถึงอย่างไรสำหรับตัวเธอแล้ว ข่าวของที่นี่ล้วนเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจินตนาการของเธอทั้งสิ้น
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงฝากความหวังเอาไว้กับเซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...