ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1159

เซียวชูหรันและจางเสี่ยวม่านล้วนประหม่าอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าสรุปแล้วตอนนี้ควรจะเข้าไปดีไหม

ทั้งสองคนต่างรู้ดีว่าชุดเจ้าสาวแบรนด์นี้ราคาแพงระยับ คนทั่วไปซื้อไม่ได้อย่างแน่นอน

ร้านชุดเวดดิ้งทั่วไป ถ้าเป็นชุดเจ้าสาวที่ตัดเย็บแบบไฮเอนด์สักหน่อย เช่าหนึ่งวันก็ปาไปหลายพันจนถึงหลักหมื่นหยวนแล้ว

ชุดเจ้าสาวที่หวังเวยเวยออกแบบด้วยตัวเอง เช่าหนึ่งวัน อย่างน้อยก็น่าจะราคาหกหลักแล้ว

หากต้องการซื้อก็จะแพงขึ้นไปอีก อย่างน้อยก็ต้องหลายล้านแล้ว!

จางเสี่ยวม่านรู้สึกว่าเดิมทีตัวเองก็ไม่คู่ควรกับชุดแต่งงานหรูหราแบบนี้อยู่แล้ว แม้ว่าจะเป็นเพียงการลูบคลำ ก็เกรงว่าจะทำให้ข้าวของคนอื่นเสียหายเอาได้ กลัวว่าตัวเองจะชดใช้ไม่ไหว

ดังนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสวมชุดเจ้าสาวที่หรูหราแบบนี้เลย ไปเข้าพิธีแต่งงานได้ก็พอแล้ว

ส่วนเซียวชูหรันก็ไม่อยากให้เย่เฉินต้องติดค้างน้ำใจคนอื่นมากเกินไปเพื่อตัวเอง

ตอนนี้เย่เฉินมองเห็นทั้งสองคนยังคงทึ่มทื่ออยู่ จึงเอ่ยยิ้มๆ ว่า “พวกคุณสองคนยังตะลึงกันอยู่ทำไมล่ะ รีบเข้าไปเถอะ พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้วนะ”

เซียวชูหรันถึงได้สติกลับมา เวลาไม่เช้าแล้วจริงๆ ถ้าโอ้เอ้อีกล่ะก็เกรงว่าคงไปสายแล้ว ดังนั้นเห็นทีว่าจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

หากว่าจางเสี่ยวม่านไม่เลือกชุดเจ้าสาวสักชุดจากร้านของซ่งหวั่นถิง เช่นนั้นเธอก็มีแต่ต้องสวมชุดแต่งงานเก่าคร่ำคราตัวนี้ไปเข้าพิธีแต่งงานแล้ว

ระหว่างทางที่มา เธอได้สอบถามถึงที่มาของชุดเจ้าสาวตัวนี้จากจางเสี่ยวม่านเป็นการเฉพาะแล้ว ด้วยความที่จางเสี่ยวม่านต้องการประหยัดเงิน เธอจึงไปเช่าชุดเจ้าสาวที่ตกยุคอย่างยิ่งมาจากร้านชุดเวดดิ้งเล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตชานเมือง ด้วยราคาสามร้อยหยวนต่อวัน

เดิมทีเธอก็ถูกบ้านสามีเหยียดหยามอยู่แล้ว หากว่ายังสวมชุดเจ้าสาวราคาถูกแบบนี้ ที่แม้กระทั่งลูกไม้ก็หลุดรุ่ยออกไปหมดแล้ว แบบนั้นเกรงว่าบ้านสามีเธอคงดูแคลนเธอยิ่งขึ้นไปอีก

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดึงมือของจางเสี่ยวม่าน เอ่ยว่า “เสี่ยวม่าน พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ให้คุณหนูซ่งช่วยเลือกชุดเจ้าสาวที่เหมาะสมให้เธอสักชุด”