ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1160
เซียวชูหรันช่วยเธอเลือกชุดเจ้าสาวแบบเกาะอกที่งดงามอย่างยิ่งตัวหนึ่งมา บอกว่า “ฉันว่าชุดนี้เหมาะกับเธอนะ ดูดีมีสง่า แถมยังโชว์ไหปลาร้าด้วย สง่างามมาก”
จางเสี่ยวม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “งั้นก็ฟังเธอแล้วกัน ฉันไม่รู้ว่าควรจะเลือกยังไงจริงๆ...”
ซ่งหวั่นถิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สายตาของคุณนายเย่ยังคงยอดเยี่ยมมากเลยนะคะ ชุดเจ้าสาวตัวนี้เป็นตัวที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดของที่นี่เลยค่ะ และฉันก็รู้สึกว่าชุดนี้เข้ากับรูปร่างและบุคลิกของคุณหนูจางมากเลยค่ะ”
ต่อมา ซ่งหวั่นถิงก็เรียกพนักงานร้านเวดดิ้งมืออาชีพสองคนมา สองคนนี้ปลดชุดลงมา แล้วนำทางจางเสี่ยวม่านไปยังลองชุดอย่างสุภาพนอบน้อม
ผ่านไปไม่กี่นาที
จางเสี่ยวม่านสวมชุดเจ้าสาวแบบเกาะอกสีขาวสง่างามตัวหนึ่ง เดินออกมาจากห้องลองชุด ท่าทางไม่เป็นธรรมชาติอยู่บ้าง
เซียวชูหรันตาเป็นประกายขึ้นมาทันที อุทานออกมา “เสี่ยวม่าน เธอสวมชุดเจ้าสาวตัวนี้แล้วสวยมากจริงๆ!”
จางเสี่ยวม่านเอ่ยอย่างค่อนข้างเขินอาย “ชุดเจ้าสาวตัวนี้ประณีตเหลือเกิน แล้วราคาแพงเกินไปด้วย ใจฉันเต้นรัวอยู่ตลอดเลย กลัวว่าฉันจะทำพังเข้า...”
ในเวลานี้ซ่งหวั่นถิงได้เอ่ยยิ้มๆ ว่า “คุณหนูจาง คุณไม่จำเป็นต้องแบกรับความกังวลมากขนาดนี้หรอกค่ะ ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนของคุณนายเย่ แบบนั้นถึงแม้ชุดเจ้าสาวตัวนี้จะถูกคุณสวมจนพัง คุณก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเลยค่ะ ทางร้านของเราจะไม่ให้คุณต้องรับผิดชอบค่าเสียหายใดๆ เลย”
จางเสี่ยวม่านเอ่ยอย่างวิตกยิ่ง “แบบนี้น่าละอายมากไปแล้ว...”
ซ่งหวั่นถิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูจางคะ นี่ไม่ได้มีอะไรน่าละอายเลยค่ะ ชุดเจ้าสาวในร้านของเราล้วนทำประกันไว้แล้วทั้งนั้น ถ้าเกิดปัญหาขึ้น พวกเราก็จะไปเจรจากับทางบริษัทประกัน คุณสวมใส่อย่างสบายใจได้เลยนะคะ”
พอได้ยินว่ามีประกัน จางเสี่ยวม่านถึงได้วางใจเสียที
เย่เฉินเห็นว่าเหลือเวลาไม่มากแล้ว จึงกล่าวกับเซียวชูหรันและจางเสี่ยวม่าน “ในเมื่อชุดเจ้าสาวตัวนี้เหมาะสมแล้ว งั้นพวกเราก็สวมแล้วไปกันเลยเถอะ ไม่งั้นจะไม่ทันเวลาเอาจริงๆ”
เซียวชูหรันพยักหน้า ตอบไป “ได้ พวกเรารีบไปที่ฮิลตันเถอะ!”
ตอนนี้ เย่เฉินเองก็เปิดปากพูดแล้ว “คุณหนูซ่ง ลำบากคุณแล้ว พวกเราต้องไปก่อนแล้ว”
ดวงตาอันงดงามของซ่งหวั่นถิงทอประกายเจิดจ้าขึ้นมา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ปรมาจารย์เย่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันขนาดนี้หรอกค่ะ”
พอพูดไปแล้ว ในใจเธอก็นึกถึงตอนที่ตัวเองเป็นฝ่ายจูบเย่เฉินในครั้งก่อนขึ้นมา พวงแก้มจึงแดงเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย
เซียวชูหรันมองเห็นฉากนี้ หัวใจพลันบีบรัดขึ้นมา!
ทำไมซ่งหวั่นถิงถึงมีท่าทีเขินอายสามีของตนล่ะ?!
อาการเขินอายแบบนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อนทั่วไปสมควรจะมี!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...