ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1161
แว็บเดียว เซียวชูหรันก็เกิดหึงหวงขึ้นมา
เธอเดาว่า ซ่งหวั่งถิงอาจจะรู้สึกดีต่อสามีของตน
ไม่งั้น เธอไม่มีทางใช้สายตาแบบนี้มองสามีของตน
นี่ทำให้เซียวชูหรันรับรู้ได้ว่า ตนและสามียังห่างไกลไม่สนิทกัน และเพราะแบบนี้ ทั้งสองจึงยังมีช่องว่างระหว่างกันอย่างชัดเจน
ช่องว่างนี้ง่ายต่อการที่จะถูกมือที่สามเข้าแทรก
ถ้าความสัมพันธ์ของทั้งสองสนิทสนมกันเป็นพิเศษ ใกล้ชิดกันเป็นพิเศษ จิตใจของทั้งคู่อยู่ที่กันและกัน ก็จะไม่ช่องว่างใดๆเหลือไว้ให้มือที่สามได้หลอกใช้
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอเกิดความวู่วามที่ไม่เคยมีมาก่อนขึ้นในใจ
ในขณะเดียวกันนี้เอง เย่เฉินเห็นเธอยังคงเหม่อลอยอยู่ จึงรีบพูดกับเธอว่า “ที่รักต้องรีบไปแล้วนะ ไม่งั้นเราจะสายแล้ว”
เซียวชูหรันรู้สึกตัว ได้พยักหน้าอย่างไม่เป็นธรรมชาติ รีบกล่าว “งั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ!”
ซ่งหวั่นถิงส่งทั้งสามคนออกจากร้าน มองทั้งสามขึ้นรถไป จากนั้นจึงเดินกลับเข้าไปในร้านอย่างอาลัยอาวรณ์
เย่เฉินสตาร์ทรถบูกัตติเวย์รอนรุ่นลิมิตเต็ด แล้วขับไปที่โรงแรมฮิลตัน
ขณะนี้เอง แม่ของซุนหงเหว่ยได้พูดอีกว่า “จะบอกให้นะหงเหว่ย วันนี้ญาติพี่น้องของเราทั้งหมดได้มาถึงกันแล้ว ทุกคนกำลังรอเมียจนของแกคนนี้อยู่นะ ก่อนเก้าโมงยี่สิบนาที ถ้าจางเสี่ยวม่านยังไม่มา ฉันที่เป็นแม่สะใภ้จะต้องถูกพวกญาติๆทุกคนหัวเราะเยาะแน่ๆ!”
“ถึงตอนนั้น อย่าคิดจะได้แต่งงานอีกเลย ให้จางเสี่ยวม่านทำแท้งเสีย หรือฉันให้เงินเธอ2แสน แล้วเอาเด็กให้กับตระกูลซุนของเรา!”
“แม่!” ซุนหงเหว่ยกล่าวอย่างหดหู่มากกว่า “อีกแป๊บเสี่ยวม่านก็จะแต่งเข้าบ้านแล้ว แล้วทำไมแม่ยังต้องหาเรื่องเธออีกล่ะ?”
แม่ของซุนหงเหว่ยกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “จะบอกให้นะ ถ้าเธอกล้าแต่งเข้ามา ฉันจะหาเรื่องเธอตลอดชีวิต ชีวิตอันทรมานของเธอยังอีกนาน”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...