ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1195
“อะไรนะ?!”
เซว์จิ้งจิ้งและแม่ของเธอได้ยินประโยคนี้เกือบพังทลายคาที่!
แม่ของเธอว่ากล่าวอย่างลนลาน : “เซว์ซิงหลง คุณแม่งเป็นคนแก่หงำเหงือกใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าต้องการให้จิ้งจิ้งแต่งกับซุนหงเหว่ยของตระกูลซุนเหรอ? ทำไมถึงได้ต้องไปแต่งกับพ่อของซุนหงเหว่ยล่ะ? ซุนเต๋อวั่งอายุของคนคนนั้นห่างจากคุณเท่าไหร่กัน ทำไมคุณยังให้ลูกสาวแต่งกับเขา?!”
“ใช่ค่ะพ่อ!” เซว์จิ้งจิ้งก็พูดด้วยความโกรธเคือง : “ถือหนูจะท้อง คงไม่จำเป็นต้องแต่งกับตาเฒ่าหรอกใช่ไหมคะ?”
เซว์ซิงหลงมองภรรยาและลูกสาวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตบหน้าตนเองไปด้วยร้องไห้ร่ำร้องไปด้วย : “เพราะฉัน ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน เพราะฉันทำให้น้ำมันหมูปิดใจ ไปท้าทายคนที่ไม่สมควรท้าทาย ตอนนี้พวกเขาเอาท่านหงห้าและประธานเฉินมา ทั้งสองฝ่ายให้ทางออกกับฉันเพียงทางเดียวเท่านั้น คือให้จิ้งจิ้งแต่งงานกับพ่อของซุนหงเหว่ย ไม่อย่างนั้นตระกูลพวกเราก็จะเจอทางตัน......”
“ห๊ะ?!” ดวงตาภรรยาของเซว์ซิงหลงเปลี่ยนเป็นสีดำ : “คุณไปล่วงเกินท่านหงห้ากับประธานเฉิน? คุณบ้าไปแล้วหรือ?”
เซว์ซิงหลงพูดตาปริบๆ : “ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้......”
ภรรยาเขาร้อนรนแทบตาย ถามโพล่งออกมา : “จริงๆ แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”
เซว์ซิงหลงร่ำไห้และเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างตรงไปตรงมา
หลังจากพูดจบ เซว์จิ้งจิ้งก็ทรุดนั่งลงบนพื้นและร้องไห้อย่างหนัก
“หนูไม่เอา! หนูไม่อยากแต่งงานกับตาเฒ่าคนนั้น! ให้ตายหนูก็ไม่แต่!”
ดวงตาเซว์ซิงหลงมองลูกสาวที่ทรุดนั่งลงอย่างแรง รีบพูดขึ้น : “ไอหย๊าลูกรัก หนูระวังหน่อย อย่าเอาหลานชายพ่อนั่งแบบนั้น! แม้จะเป็นชนผิวดำ แต่ก็เป็นหลานพ่อเช่นกัน แม้เด็กคนนี้จะไม่มีพ่อ หลังจากคลอดออกมาก็เป็นสกุลเซว์ของเรา เป็นญาติพี่น้องเหมือนกัน”
ภรรยาของเซว์ซิงหลงที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างโมโห : “นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังมาหลานเหลินอยู่! คุณรีบคิดวิธีเลยนะ ว่าจะทำยังไงไม่ให้ลูกสาวแต่งงานกับตาเฒ่านั่น!”
เซว์ซิงหลงถอนหายใจออกยาวๆ แล้วพูด : “เรื่องนี้ผมก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าลูกสาวไม่แต่งงาน พวกเราทั้งตระกูลต้องจบสิ้น คุณว่าพวกเรายังมีวิธีการแก้ไขอะไรได้อีก?”
เธอก็ไม่อยากละทิ้งความมั่งคั่งนับพันล้านของเธอ ไปเป็นวันที่ยากลำบากและว่างเปล่า
เมื่อเป็นอย่างนั้น เท่ากับการเอาชีวิตเธอไป
ดังนั้นเธอจึงกอดลูกสาวตนเอง และพูด : “จิ้งจิ้ง ท่านหงห้าและประธานเฉินต่างเป็นคนที่พวกเราไม่อาจต่อกรได้ เพื่อชีวิตของตระกูลเรา หนูก็กับตาแก่ซุนเต๋อวั่งเถอะนะ!”
พูดแล้วก็กระซิบอีกครั้ง : “อีกอย่างท้องของหนูซ่อนเอาไว้ได้อีกไม่นานแล้ว มากที่สุดก็สองเดือน ถ้าหากสองเดือนนี้ยังหาคนที่แต่งงานด้วยไม่ได้ อย่างนั้นก็จบจริงๆ แล้ว!”
“ใช่แล้ว!” เซว์ซิงหลงรีบพูด : “แต่งกับซุนเต๋อวั่งก็เป็นเพียงการยื้อเวลา รอผ่านไปสักระยะ ให้หัวลมนี้ผ่านไปก่อน พวกเราก็สามารถหย่ากับเขาได้”
เซว์จิ้งจิ้งฟังถึงตรงนี้ จึงกัดฟันตอบตกลงไป พูดอย่างสะอึกสะอื้น : “ก็ไม่มีวิธีอื่นที่ดีไปกว่าวิธีนี้อีกแล้ว อย่างนั้นก็ไปเอาใบทะเบียนกับเขากันเถอะค่ะ......”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...