ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1196
......
อีกทาง สวีลี่ฉินเพื่อให้เย่เฉินปล่อยตนเองไป จึงคุกเข่าบนพื้นแล้วก้มหัวให้เย่เฉิน จนหน้าผากแตก แต่เย่เฉินไม่ซื้อบัญชีของเธอ
เย่เฉินรู้ชัดว่าคนแบบนี้เป็นคนอย่างไร
สวีลี่ฉินคนนี้เป็นเดียรัจฉาน ดิรัจฉาน เดรัจฉานร้ายมาโดยตลอด ยิ่งกว่านั้นยังร้ายกาจกว่าแม่ยายของเขาหม่าหลันอีก
หม่าหลันแม้จะอยากให้ภรรยาเขาเซียวชูหรันแต่งงานกับคนมีเงินมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะให้ภรรยาเขาแต่งงานกับชายที่มีลูกแล้ว
สวีลี่ฉินคนนี้เพื่อสินสอดทองหมั้น50ล้านแล้ว ถึงกับให้ลูกตนเองไปรับของไม่ดีให้ชายผิวดำที่ไม่เคยพบหน้า เป็นสิ่งที่น่าละอายยิ่ง
ดังนั้นเย่เฉินจึงรู้ดี ว่าคำสารภาพของเธอตอนนี้ ไม่ได้มาจากใจจริง แต่ถูกสถานการณ์ปัจจุบันบังคับ
ผู้หญิงแบบนี้ หากให้โอกาสกับเธอ เธอยิ่งร้ายต่อจางเสี่ยวม่านขึ้นไปอีก
ดังนั้นเย่เฉินจึงให้หนทางกับเธอเพียงวิธีเดียว : หย่ากับซุนเต๋อวั่ง และไม่กลับมาที่เมืองจินหลิงอีกตลอดไป!
ซุนเต๋อวั่งที่อยู่ข้างๆ รู้สึกผสมปนเปกันในใจ
เขามองสวีลี่ฉินภรรยาของตนเอง ที่กำลังร้องไห้แทบเป็นแทบตายอยู่บนพื้นไปมาหลายครั้ง
แต่ไอ้เด็กหนุ่มแซ่เย่คนนั้น ยังคงนิ่งเฉยไม่ขยับ
ดูเหมือนว่าอยากให้เขาถอนคำพูด ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้
ด้วยเหตุนี้ ตนเองจึงได้แต่งงานกับลูกสาวที่ว่านอนสอนง่ายคนนั้นของประธานเซว์
เย่เฉินโบกมือ และพูด : “อย่างนั้นก็ดี คุณกับจางเสี่ยวม่านก็ถือโอกาสไปจดทะเบียนสมรสด้วยเลย เมื่อจดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับไปจัดงานแต่งงาน”
สีหน้าซุนหงเหว่ยมีความกล้ำกลืนเล็กน้อย จัดงานแต่ง คงไม่แต่งพร้อมกับพ่อตนเอง และแม่เลี้ยงตนเองคนนั้น” คู่รักใหม่” สองคู่ แต่งงานพร้อมกัน?
เมื่อเห็นเขาลังเล เย่เฉินจึงถามกลับ : “เพื่อคุณจางเสี่ยวม่านถึงกับแตกหักกับคนในตระกูล คุณจะไม่รีบจดทะเบียนกับเธอ เพื่อให้เธอหายกังวลหน่อยหรือ?”
พอซุนหงเหว่ยได้ยิน ในใจก็ไม่กล้าลังเลอีก รีบตอบตกลงไป และพูด : “ตกลงครับอาจารย์เย่ อย่างนั้นเราสองคนจะไปจดทะเบียนสมรส!”
“นี่สิถึงจะเข้าท่า” เย่เฉินพยักหน้าพอใจ แล้วพูด : “เอาล่ะ รีบพาเธอไปเถอะ จัดการเสร็จแล้วรีบกลับมา ผมยังรอดื่มเหล้ามงคลอยู่นะ”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...