ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1200
“อย่างนั้นก็ดีมากครับ!” พอซุนเต๋อวั่งได้ฟังประโยคนี้ ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในเวลานี้ พนักงานทักทายพวกเขาสองคน และเดินไปที่เคาน์เตอร์ทำเรื่องจดทะเบียนสมรส
เซว์จิ้งจิ้งปีนี้อายุได้ 26 ปี ซุนเต๋อวั่งปีนี้อายุ 52 ปี ทั้งสองห่างกันเกือบหนึ่งเท่าตัว
หญิงสาวที่รับผิดชอบทำเรื่องให้พวกเขา เอาใบทะเบียนให้พวกเขาไปด้วย กัดฟันคับแค้นไปด้วย
หลังจากจัดการใบทะเบียนแล้ว ท่านหงห้าก็ยิ้มเล็กๆ เปิดปากพูด : “เอาล่ะ ในเมื่อคู่ใหม่ทั้งสองคู่จัดการเรื่องจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็รีบกลับโรงแรมกันเถอะ อาจารย์เย่ยังรอดื่มเหล้ามงคลของพวกคุณอยู่นะ”
ดังนั้นทั้งสี่คนจึงทำได้เพียงกลับฮิลตันไปกับท่านหงห้าอีกครั้ง
ในเวลานี้ในห้องจัดงานเลี้ยงที่ฮิลตัน เต็มไปด้วยญาติพี่น้องตระกูลซุนและเพื่อนฝูงนั่งอยู่
เย่เฉินพาภรรยาเซียวชูหรัน นั่งบนโต๊ะที่ใกล้เวทีที่สุด
เขานั่งลงโต๊ะเดียวกับเธอ และยังมีเฉินจื๋อข่ายด้วย
หลังจากหงห้าพาคู่ใหม่สองคู่กลับมา ก็วิ่งเข้ามารายงานกับเย่เฉิน
เย่เฉินได้ยินว่าพวกเขาจดทะเบียนสมรสกันหมดแล้ว พยักหน้าอย่างพอใจ เปิดปากพูด : “ผมว่าน่าจะได้เวลาแล้ว รีบเริ่มงานวิวาห์กันเถอะ!”
หงห้ารีบพูด : “เซว์ซิงหลงไปหาชุดแต่งงานให้ลูกสาวเขามาแล้ว งานแต่งจะเริ่มที่เวลาสิบเอ็ดโมงห้าสิบแปดนาที”
เย่เฉินพยักหน้าพอใจ พูดยิ้มๆ : “วันนี้คุ้มค่ากับตาเฒ่าซุนเต๋อวั่งคนนั้นแล้ว จำกัดผู้หญิงหน้าเหลืองคนนั้นไป ได้แต่งกับเด็กสาว และยังซื้อตัวใหญ่แถมตัวเล็กอีก รอผ่านไปอีกไม่กี่เดือน ก็จะมีความสุขที่ได้เป็นพ่อแล้ว”
เมื่อคิดถึงพี่หญิงใหญ่ซ่งหวั่นถิงตระกูลซ่ง สายตาเวลาที่มองสามีเย่เฉินที่ร้านเจ้าสาว ในใจเธอจู่ๆ รู้สึกว่าตอนนี้สามีแตกต่างจากเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก เขาเริ่มฉายแสงดึงดูดที่ร้ายแรงต่อหญิงสาว
ในใจเซียวชูหรันคิดฟุ้งซ่านอยู่หนึ่ง ในที่แห่งนี้จู่ๆ ก็มีเสียงเพลงแห่งความยินดีของงานวิวาห์ดังขึ้นมา
มีพิธีกรชายคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนเวที พูดด้วยอารมณ์ยิ้มเจื่อนๆ : “ขอบคุณทุกท่านที่มาแสดงความยินดีในวันนี้ วันนี้เป็นวันพิเศษ เพราะมีคู่ใหม่สองคู่ วันนี้ภายใต้พยานพวกเราทุกคน ณ โถงงานแต่งงานอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา พวกเราขอเชิญบ่าวสาวคู่แรกในวันนี้ของพวกเรา เจ้าบ่าวซุนเต๋อวั่ง! เจ้าสาวเซว์จิ้งจิ้ง!”
ญาติตระกูลซุนและเพื่อนๆ ทุกคน ต่างพะอืดพะอมอยู่ด้านล่างกัน
แม้พวกเขาจะรู้อยู่แล้วว่างานแต่งงานวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อได้ยินพิธีกรเอ่ยชื่อพวกเขาออกมา ในใจยังรู้สึกแปลกๆ
หงห้าเห็นว่าทุกคนในตระกูลซุนเป็นใบ้และที่แห่งนี้เงียบไป อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้น และพูดกระโชก : “แม่งคิดอะไรกันอยู่ ยังไม่รีบปรบมือให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวอีก?!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...