ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1202
พิธีกรยิ้มและพูดว่า “โอ้ ไม่คิดเลยว่าคุณเซว์จะประทับใจมากขนาดนี้ คงจะรอการแต่งงานกันมานานมากเลยสินะครับ ทั้งสองฝ่ายมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน นี่เป็นการจับคู่ที่พระเจ้าสร้างขึ้นจริงๆเลยนะครับ ขอให้พวกเราทุกคนปรบมืออวยพรให้คู่บ่าวสาวมีความสุขในงานแต่งงาน รักกัน มีอนาคตที่สดใส และชีวิตมีแต่ความสงบสุขครับ！”
เมื่อเซว์จิ้งจิ้งได้ยินสิ่งนี้ เธอเกือบจะทรุดตัวลงนั่งยองๆ กับพื้น ใช้อ้อมแขนปิดบังใบหน้าของเธอเอาไว้ พร้อมกับร้องไห้เสียงดังออกมา
พิธีกรพูดต่อด้วยอารมณ์ว่า “ดูเหมือนว่าเจ้าสาวของเราจะตื่นเต้นมาก งั้นเรามาสัมภาษณ์เจ้าบ่าวกันหน่อยดีกว่าครับ งั้นเรามาถามท่านซุนเต๋อวั่งกันดีกว่าครับว่าท่านรู้สึกอย่างไรที่ได้แต่งงานกับภรรยาที่อายุน้อยและสวยงามเช่นนี้？”
ซุนเต๋อวั่งหัวเราะคิกคักและพูดว่า “ผมตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะครับ...”
พิธีกรยิ้มและถามว่า “แล้วท่านซุนเต๋อวั่ง ในสถานการณ์แบบนี้ ท่านมีบทกวีบอกความในใจไหมครับ？”
ซุนเต๋อวั่งกล่าวอย่างเขินอาย “ผมไม่เคยเรียนหนังสือ ไม่มีวัฒนธรรมใดๆ เรื่องของบทกวีก็ช่างมันเถอะครับ”
พิธีกรกล่าวอีกครั้ง “วันนี้พ่อแม่ของคุณเซว์จิ้ง เจ้าสาวของเราก็มางานแต่งงานเช่นกัน ผมอยากจะถามคุณซุนเต๋อวั่ง ผู้เป็นเจ้าบ่าวว่า ท่านมีอะไรที่อยากจะพูดกับแม่ยายและพ่อตาของท่านในอนาคตไหมครับ？”
ซุนเต๋อวั่งมองไปที่ด้านล่างเวที มีเซว์ซิงหลงและภรรยาของเขาที่ดูอยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก เขาได้แต่โบกมือให้อย่างระมัดระวัง พร้อมกับพูดว่า “โปรดวางใจ ผมจะดูแลจิ้งจิ้งอย่างดี”
มีอีกหนึ่งประโยคที่ซุนเต๋อวั่งอยากจะถาม แต่ก็ไม่กล้าที่จะถาม
เขาต้องการถามเซว์ซินหลง พ่อตาในอนาคตของเขาว่าเงินสินสอดทองหมั้นห้าสิบล้านนี่ยังถือว่านับอยู่ไหม？
แต่เขากลัวว่าหลังจากที่เขาถามประโยคนี้ เซว์ซินหลงจะขึ้นมาและทุบตนเอง ดังนั้นเขาทำได้เพียงยอมแพ้
ในเวลานี้ พิธีกรกล่าวกับเซว์ซินหลงและภรรยาทั้งสองคนนี้ว่า “มาเถอะครับ เชิญพ่อแม่ของเจ้าสาวของเซว์จิ้งขึ้นมาบนเวทีกันเถอะ！”
ในเวลานี้ครอบครัวซุนนั้นได้กลายเป็นเครื่องจักรปรบมือที่ซึ่งไร้สีหน้าใดๆ
เซว์ซินหลงกับภรรยาจำต้องกัดฟันขึ้นไปบนเวที
แม้ว่าตนจะไม่มีลูกชาย แต่ก็ไม่อยากที่จะได้ลูกชายราคาต่ำๆเช่นนี้
เมื่อพิธีกรเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ จึงรีบพูดต่อว่า “คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ดูจะตื่นเต้นไปด้วยนะครับเนี่ย？ตื่นเต้นจนลืมตอบเจ้าบ่าวไปเลย นี่ก็เป็นครั้งแรกนะครับที่เจ้าบ่าวได้พูดใหม่แล้ว พ่อตาแม่ยายจะไม่มีอะไรแสดงสักหน่อยเหรอครับ？”
เซว์ซินหลงกล่าวด้วยท่าทางที่หดหู่ว่า “วันนี้รีบร้อนออกมาน่ะ เลยลืมเอาอั่งเปามาด้วย”
ซุนเต๋อวั่งพูดอย่างเร่งรีบ “ไม่เป็นไรไม่เป็นไรเลย อั่งเปาไม่ต้องก็ได้ครับ”
พิธีกรยิ้มและกล่าวว่า “ในเมื่อได้เปลี่ยนคำพูดใหม่แล้ว ก็เป็นเจ้าบ่าวที่จะต้องมาเทชาให้กับพ่อตาแม่ยายนะครับ มา ให้เจ้าหน้าที่นำชาเข้ามาได้เลย！”
ซุนเต๋อวั่งถามอย่างงุ่มง่าม “ต้องก้มหัวด้วยงั้นเหรอ？”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...