ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1203
ต้องให้ตัวเองมาก้มหน้าต่อหน้าสาธารณชนจำนวนมากขนาดนี้ ซุนเต๋อวั่งนั้นจึงดูไม่เต็มใจสักเท่าไหร่
ยังไงซะ เขาก็อายุห้าสิบกว่าแล้ว ยังไงมันก็ค่อนข้างน่าขายหน้าอยู่
แต่พิธีกรดันมากล่าวอย่างจริงจังในเวลานี้อีกว่า “เจ้าบ่าว วันนี้เป็นวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของท่าน สองครอบครัวจะได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ท่านไม่เพียงมีภรรยาที่อายุน้อยและสวยงาม แต่ยังมีพ่อแม่ที่รักท่านอีกด้วย สำหรับพวกเราชาวจีน ความกตัญญูกตเวทีนั้นสำคัญที่สุดตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นคุกเข่าลงกราบพ่อแม่ จะลังเลทำไมกันเล่า?”
“อีกอย่าง นี่ก็เป็นประเพณีการแต่งงานของจีน ที่จะต้องให้ชากับพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย”
เมื่อภรรยาของเซว์ซินหลงได้ยินเช่นนี้ สักพักน้ำตาของหล่อนก็ไหลออกมา
ความจริงการที่ทั้งสองครอบครัวจะร่วมกันสร้างอีกครอบครัวหนึ่งนั้นไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพียงแต่ตนไม่อยากจะให้ลูกสาวต้องไปสร้างครอบครัวกับไอ้คนแก่ๆแบบนี้
แต่ตอนนี้ไม่สามารถถอยหลังได้อีก ทำได้เพียงมองดูมันต่อไปเท่านั้น
เมื่อซุนเต๋อวั่งโดนพูดด้วยคำพูดเช่นนี้จากพิธีกร จะลงเวทีก็ไม่ทันเสียแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องคุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นก้มหัวให้กับเซว์ซินหลงก่อน พร้อมกับเรียกว่าพ่อ จากนั้นจึงก้มหัวให้แก่ภรรยาของเซว์ซินหลงต่อและเรียกว่าแม่
ทั้งคู่มองหน้ากันและหัวใจของพวกเขาหดหู่อย่างมาก
ในเวลานี้เอง พนักงานก็รีบนำเก้าอี้สองตัวขึ้นมา จากนั้นก็ให้เซว์ซินหลงและภรรยานั่งลงข้างกัน จากนั้นพิธีกรก็ได้พูดกับซุนเต๋อวั่งว่า “เดิมทีควรจะเป็นการยกน้ำชาให้กับคู่ของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวแต่เนื่องด้วยวันนี้พ่อแม่ของเจ้าบ่าวนั้นไม่ได้มา ดังนั้นเราจะให้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวยกน้ำชาให้กับพ่อแม่ของฝ่ายหญิงเท่านั้น”
เจ้าสาวที่ร้องไห้ตาแดงก่ำ ได้แต่มาที่ด้านหน้าของพ่อแม่ด้วยความไม่เต็มใจ คุกเข่าลงข้างซุนเต๋อวั่ง
พนักงานนำชาสองถ้วยให้พวกเขาทันที ส่งให้ซุนเต๋อวั่ง ซุนเต๋อวั่งหยิบถ้วยแล้วพูดกับเซว์ซินหลงด้วยใบหน้าแดงก่ำ “พ่อครับ เชิญดื่มชา...”
เซว์ซินหลงที่เกลียดจนแทบไม่ไหว อยากจะเอาน้ำชาสาดใส่หน้าให้รู้แล้วรู้รอด ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่แม้แต่อยากหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา
เซว์ซินหลงถอนหายใจและพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า “พอใจ พอใจ...”
แต่ในใจจริงๆแล้วต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน แต่เขาไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปในตอนนี้
ภรรยาของเซว์ซินหลงได้แต่ทำตามสามีของหล่อน พูดสิ่งที่แย้งกับความต้องการของตนออกไป
เย่เฉินเฝ้ามองด้วยความตลก นี่คือค่าของความไร้ความปรานี คิดว่ารวย มีความสามารถก็ดูถูกเรื่องนี้เรื่องนั้นไปเรื่อยงั้นเหรอ คนพวกนี้ก็จะลงเอยจากสิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งนั้นแหละ
หลังจากที่เรื่องตลกของซุนเต๋อวั่งและครอบครัวทั้งสามของเซว์ซินหลงจบลง พิธีกรกล่าวว่า“ต่อไป เราจะเชิญคู่ที่สองของเราขึ้นเวทีกันครับ เจ้าบ่าวซุนหงเหว่ยและเจ้าสาวจางเสี่ยวม่าน！”
------------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...