ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 121
บทที่ 121 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(1)
หวังเจิ้งกางกล่าวอย่างรวดเร็ว “คุณเย่ ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน แล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะเรียกรถแท็กซี่ได้ ถ้าคุณเย่ไม่รังเกียจให้ผมไปส่งคุณนะครับ”
แม้ว่าเซียวชูหรันจะรู้สึกว่าหวังเจิ้งกางแปลกไปนิด แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ เธอกล่าวอย่างเกรงใจว่า “เป็นการรบกวนประธานหวังเกินไปค่ะ”
“ไม่รบกวน ไม่รบกวนเลยสักนิด” ประธานหวังรีบลงจากรถ มาเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง ด้วยความรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อเย่เฉินเห็นเช่นนั้น เขาแตะจมูกแล้วไม่ได้พูดอะไร ในใจเขารู้ดีกว่าหวังเจิ้งกางคงไม่ปล่อยโอกาสที่จะประจบเขาผ่านไปอย่างแน่นอน เมื่อตนเองต้องการใช้เขาอยู่พอดี ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ
มีคนขับรถอยู่ข้างหน้า หวังเจิ้งกางนั่งอยู่คู่กับคนขับ เขาสนทนาสัพเพเหระกับเย่เฉิน
เมื่ออยู่ในรถ เซียวชูหรันฟังทั้งสองคนสนทนากัน รู้สึกสงสัยอยู่ในใจเป็นอย่างมาก
อย่างน้อยหวังเจิ้งกางก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในเมืองจินหลิง ตำแหน่งของเขาในแวดวงธุรกิจนั้นสูงกว่านายหญิงใหญ่เซียว เป็นคนมั่นคงหนักแน่น แต่เซียวชูหรันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า หวังเจิ้งกางกำลังประจบเย่เฉิน และประจบจนน่าขนลุก
เธอแอบมองเย่เฉินแวบหนึ่ง ก็เห็นว่าหน้าเขาเป็นปกติธรรมชาติ ไม่ได้ต่อต้านอะไร ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ
หากพูดตามหลักแล้ว คนธรรมดาหากอยู่ต่อหน้าหวังเจิ้งกางแล้วจะนอบน้อม และประจบเขา แต่เย่เฉินกลับเฉยเมยจนสามารถกล่าวได้ว่าไม่สนใจหวังเจิ้งกางเสียด้วยซ้ำไป
สิ่งที่น่าทึ่งไปกว่านั้นคือ หวังเจิ้งกางได้มอบคฤหาสน์สุดหรูมูลค่ามากกว่า 100 ล้านให้เย่เฉิน มันแปลกจริง ๆ!
อย่างไรก็ตาม เซียวชูหรันเคยได้ยินมานานแล้วว่าหวังเจิ้นกางเป็นคนที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ วันที่5 และ15ของทุกเดือน เขาจะจุดธูปบูชาเทพเจ้าที่บ้าน ซึ่งพอดีว่าเย่เฉินกำลังศึกษาเรื่องลึกลับพวกนี้ คิดว่าที่หวังเจิ้นกางปฏิบัติอย่างสุภาพกับ เย่เฉิน ก็คงจะด้วยเหตุนี้
แต่เรื่องความเชื่อไสยศาสตร์พวกนี้ เธอไม่เชื่ออย่างแน่นอน
สิบนาทีต่อมา รถได้มาหยุดที่ประตูของบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ
เมื่อรถได้จอดสนิทแล้ว หวังเจิ้งกางรีบลงจากรถ และเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง
เซียวชูหรันรีบกล่าว “ขอบคุณประธานหวัง” จากนั้นก็เดินตามเย่เฉินเข้าไปบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ
ดูเหมือนว่าที่เขามาพึ่งเย่เฉินนั้น มันมาถูกทางแล้วล่ะ
สีหน้าหวังเจิ้งกางรู้สึกพอใจ และกล่าวอย่างเย็นชา “ ท่านฉิน คุณอย่าคิดว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณเย่ แล้วจะโชคดีน่ะ! ผมอาศัยประจบประแจงเขา ก็ไม่ด้อยไปกว่าคุณ!”
เย่เฉินเดินเข้าไปในโถง และส่งเซียวชูหรันเข้าไปในห้องสัมภาษณ์
เซียวชูหรันเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ข้างในมีผู้มาสัมภาษณ์หลายคน เธอกำลังรอคิวอยู่
เย่เฉินอยู่ว่าง ๆ เลยเดินไปรอบ ๆ ห้องโถง เขามองไปที่ชั้นล่างจากหน้าต่าง เขาส่ายหัวทันที เมื่อเห็นว่าหวังเจิ้งกางยังคงรออยู่
ตระกูลหวังนับถือเขาเหมือนบรรพบุรุษ ไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ
ในออฟฟิศ
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...