ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 121

บทที่ 121 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(1)

หวังเจิ้งกางกล่าวอย่างรวดเร็ว “คุณเย่ ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน แล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะเรียกรถแท็กซี่ได้ ถ้าคุณเย่ไม่รังเกียจให้ผมไปส่งคุณนะครับ”

แม้ว่าเซียวชูหรันจะรู้สึกว่าหวังเจิ้งกางแปลกไปนิด แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ เธอกล่าวอย่างเกรงใจว่า “เป็นการรบกวนประธานหวังเกินไปค่ะ”

“ไม่รบกวน ไม่รบกวนเลยสักนิด” ประธานหวังรีบลงจากรถ มาเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง ด้วยความรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเย่เฉินเห็นเช่นนั้น เขาแตะจมูกแล้วไม่ได้พูดอะไร ในใจเขารู้ดีกว่าหวังเจิ้งกางคงไม่ปล่อยโอกาสที่จะประจบเขาผ่านไปอย่างแน่นอน เมื่อตนเองต้องการใช้เขาอยู่พอดี ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ

มีคนขับรถอยู่ข้างหน้า หวังเจิ้งกางนั่งอยู่คู่กับคนขับ เขาสนทนาสัพเพเหระกับเย่เฉิน

เมื่ออยู่ในรถ เซียวชูหรันฟังทั้งสองคนสนทนากัน รู้สึกสงสัยอยู่ในใจเป็นอย่างมาก

อย่างน้อยหวังเจิ้งกางก็เป็นคนที่ประสบความสำเร็จในเมืองจินหลิง ตำแหน่งของเขาในแวดวงธุรกิจนั้นสูงกว่านายหญิงใหญ่เซียว เป็นคนมั่นคงหนักแน่น แต่เซียวชูหรันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า หวังเจิ้งกางกำลังประจบเย่เฉิน และประจบจนน่าขนลุก

เธอแอบมองเย่เฉินแวบหนึ่ง ก็เห็นว่าหน้าเขาเป็นปกติธรรมชาติ ไม่ได้ต่อต้านอะไร ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ

หากพูดตามหลักแล้ว คนธรรมดาหากอยู่ต่อหน้าหวังเจิ้งกางแล้วจะนอบน้อม และประจบเขา แต่เย่เฉินกลับเฉยเมยจนสามารถกล่าวได้ว่าไม่สนใจหวังเจิ้งกางเสียด้วยซ้ำไป

สิ่งที่น่าทึ่งไปกว่านั้นคือ หวังเจิ้งกางได้มอบคฤหาสน์สุดหรูมูลค่ามากกว่า 100 ล้านให้เย่เฉิน มันแปลกจริง ๆ!

อย่างไรก็ตาม เซียวชูหรันเคยได้ยินมานานแล้วว่าหวังเจิ้นกางเป็นคนที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ วันที่5 และ15ของทุกเดือน เขาจะจุดธูปบูชาเทพเจ้าที่บ้าน ซึ่งพอดีว่าเย่เฉินกำลังศึกษาเรื่องลึกลับพวกนี้ คิดว่าที่หวังเจิ้นกางปฏิบัติอย่างสุภาพกับ เย่เฉิน ก็คงจะด้วยเหตุนี้

แต่เรื่องความเชื่อไสยศาสตร์พวกนี้ เธอไม่เชื่ออย่างแน่นอน

สิบนาทีต่อมา รถได้มาหยุดที่ประตูของบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ

เมื่อรถได้จอดสนิทแล้ว หวังเจิ้งกางรีบลงจากรถ และเปิดประตูรถให้ทั้งสองคนด้วยตัวเอง

เซียวชูหรันรีบกล่าว “ขอบคุณประธานหวัง” จากนั้นก็เดินตามเย่เฉินเข้าไปบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ