ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 122

บทที่ 122 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(2)

หานเฉียงนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ขาทั้งสองของเขาพาดอยู่บนโต๊ะ ในมือถือโทรศัพท์ไว้ กำลังพิมพ์ข้อความจีบผู้หญิงหลายคนบนแอพโม่โม่(เป็นแอพจัดหาคู่รัก)

และในตอนนี้เอง มีเสียงข้อความเด้งขึ้นในโทรศัพท์ มีข้อความเข้ามาหนึ่งข้อความ

หานเฉียงรู้สึกหงุดหงิด เปิดข้อความอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเห็นแผนการสัมภาษณ์ที่ฝ่ายบุคคลส่งมา

จากนั้น เขาขมวดคิ้วทันที แสดงสีหน้าตกตะลึง

หลังจากอ่านข้อความ เขายิ้มเยาะเย้ย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแกว่งแล้วถามคนรอบข้าง “พวกคุณลองเดาสิว่าใครมาบริษัทสิ้นเหอ?”

โชฟาที่อยู่ข้างหน้าหานเฉียง มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ พวกเขาคือถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวมาเพื่อที่จะประจบหานเฉียง

ถังเจียนสวมเสื้อเกาะอกและกระโปรงสั้นรัดรูป ผมเป็นลอนขนาดใหญ่ หุ่นดีดูแล้วน่าหลงใหล เธอแคะเล็บไป และถามไปว่า: “ใครเหรอ? ”

“เย่เฉินกับเซียวชูหรัน” หานเฉียงพูดจบ เขาก็ส่งเสียง “ฮึ่ม” ยิ้มเย้ยหยาม “เซียวชูหรันมาสมัครงานที่บริษัทสิ้นเหอ มันแปลกจริง ๆ เลย”

หลิวเจี้ยนหัวกล่าวอย่างไม่ชอบใจ “เขามาได้ยังไง? ”

ถังเจียนกล่าว “เมื่อวันได้ยินเซียวชูหรันพูด เธอกับเย่เฉินคนไร้ประโยชน์ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซียวแล้ว เธอจึงต้องออกมาหางานทำอย่างแน่นอน”

หลิวเจี้ยนหัวอุทาน “หานเฉียง เมื่อวันไอ้คนไร้ประโยชน์มันยังเสแสร้ง ทำให้ผมกับถังเจียนถูกทำร้าย คุณต้องช่วยเราแก้แค้น!”

หานเฉียงกล่าวอย่างเหยียดหยาม “เมื่อก่อนผมก็ไม่ชอบขี้หน้าไอ้คนไร้ประโยชน์อยู่แล้ว ตอนนี้เมียของมันยังอยากจะมาสมัครงานที่บริษัทสิ้นเหอ? ฝันไปเถอะ! ”

พูดไป หานเฉียงก็จัดเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย และพูดเบา ๆว่า “พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อน ผมจะไปปฏิเสธเซียวชูหรันเดี๋ยวนี้ แล้วบอกให้เธอไสหัวออกไป! ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัว ก็แสดงรอยยิ้มเย้ยหยัน มารอดูกันว่าเซียวชูหรันและเย่เฉินจะมีสีหน้าอย่างไร!

หานเฉียงเดินออกจากออฟฟิศ แล้วเดินตรงไปยังห้องสัมภาษณ์ทันที