ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 123
บทที่123 แบล็กลิสต์มันทุกด้าน(1)
ตอนนี้เซียวชูหรันยังไม่รู้ว่าหานเฉียงมีเจตนาไม่ดี เพราะเห็นว่าเขาสุภาพ ก็เลยพูดต่อ “หานเฉียง คุณเกรงใจมากไปแล้ว”
หานเฉียงยิ้ม หยิบประวัติของเซียวชูหรันจากโต๊ะขึ้นมาดู แกล้งพลิกไปมา หลังจากนั้น ก็พูดด้วยเสียงแบบลำบากใจว่า “ชูหรัน ตามประวัติการทำงานของคุณแล้วไม่ค่อยเหมาะกับบริษัทสิ้นเหอของเรา ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ หรือประสบการณ์ ก็ด้อยไปหน่อย”
พูดไป หานเฉียงก็ถอนหายใจ และกล่าวว่า “เสียใจด้วย ชูหรัน คุณไม่ผ่านการสัมภาษณ์ แนะนำให้ไปลองสมัครงานที่บริษัทอื่น ๆ ดูน่ะ!”
เซียวชูหรันผงะ แล้วพูดอย่างรวดเร็ว “ยังไงตอนที่ฉันทำงานอยู่ที่บริษัทเซียวซื่อก็เป็นผู้บริหาร ไม่มีปัญหาเรื่องความสามารถ เป็นมืออาชีพอย่างแน่นอน”
หานเฉียงส่ายศีรษะ พูดอย่างจริงจัง “ไม่ ๆ ๆ ความสามารถ และคุณสมบัติที่คุณหมายถึง มันก็เป็นเพราะว่าคุณเป็นคนตระกูลเซียว เมื่อออกจากตระกูลเซียวแล้ว คุณก็ไม่ใช่อะไรเลยสักอย่าง!”
“ช่างเถอะ” เซียวชูหรันสีหน้าเคร่งขรึม หานเฉียงต่อต้านตัวเองอย่างชัดเจน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ต้องบอกว่าในใจเซียวชูหรันรู้สึกโมโหแค่ไหน เธอรู้ดีว่าจะมาทำงานที่บริษัทสิ้นเหอเป็นเรื่องยาก ดังนั้นไม่จำเป็นต้องแสดงสีหน้ายิ้มแย้มอีกต่อไป จากนั้นลุกขึ้นแล้วเดินตรงออกไปเลย
หานเฉียงยิ้มอย่างมีชัยอยู่ข้างหลัง และพึมพำ “ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ คุณก็อย่าหวังว่าจะได้เข้ามาทำงานที่นี่!”
ตอนนี้ เย่เฉินได้รออยู่ที่มุมพักผ่อน หลังจากนั้นไม่นาน เซียวชูหรันก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเสียใจ
เขารีบลุกขึ้น ถามอย่างสงสัย “คุณ(ภรรยา)เป็นอะไรไป? การสัมภาษณ์งานไม่ราบรื่นเหรอ? ”
ดวงตาของเซียวชูหลินแดงก่ำ บอกเล่าเหตุการณ์ที่เจอตอนสัมภาษณ์งาน
หลังจากที่เย่เฉินฟังจบ เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ไอ้เจ้าหานเฉียง ให้หน้าไม่เอาหน้า ที่ฉันไม่ไปหาเรื่องแกก็ถือว่าให้เกียรติแกแล้ว แกยังกล้ามารังแกภรรยาฉัน?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาส่งข้อความให้หวังเจิ้งกาง “หานเฉียงของบริษัทการก่อสร้างสิ้นเหออวดเก่งไปแล้ว แม้แต่ภรรยาผมก็ยังกล้ารังแก ประธานหวังคิดว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี? ”
หวังเจิ้งกางอยู่กับบอดี้การ์ด นั่งรอเย่เฉินอยู่ในห้องโถง หลังจากที่ได้รับข้อความนี้ เขาตกใจจนอึ้งไป!
หลิวเจี้ยนหัวกับถังเจียนประจบหานเฉียง คิดในใจ หากได้พึ่งพาอาศัยหานเฉียง ไม่พูดถึงว่าจะมีตำแหน่งใหญ่โตอะไร อย่างน้อยก็ต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน
หานเฉียงกระหยิ่มยิ้มย่องแล้วกล่าวว่า “เมื่อก่อนผมก็ไม่ชอบหน้าเย่เฉินอยู่แล้ว ตอนนี้เมียมันอยากจะมาทำงานที่บริษัทสิ้นเหอ ไม่มีทาง!”
ถังเจียนพูด “ไอ้หยา ประธานหานเมื่อกี้คุณควรจะเอามือถือถ่ายคลิปวิดีโอไว้ ฉันอยากเห็นหน้าตอนที่ถูกปฏิเสธแล้วว่าน่าเกลียดขนาดไหน!”
หานเสียงหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวว่า “แม่งฉิบหาย เธอก็เหมือนจะร้องไห้ น่าขำจริง ๆ เลย!”
หลิวเจี้ยนหัวรีบถามต่อ “แล้วเย่เฉินละ? มาด้วยกันไหม?”
“ไม่เห็นน่ะ” หานเฉียงกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “หากเย่เฉินไอ้ยาจกมันกล้ามา แม่งฉิบหายฉันจะด่ามันเลย เป็นไอ้ยาจกแล้วยังจะกล้ามาบริษัทสิ้นเหออีก จะตีให้ขามันหักไปเลย!”
ถังเจียนพูดชม “ประธานหานคุณนี่เก่งจริง ๆ! ไอ้ยาจกเย่เฉินจะเทียบคุณได้ยังไง! ”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...