ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 124
บทที่124 แบล็กลิสต์มันทุกด้าน(2)
หานเฉียงหัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวว่า “ค่อยดูน่ะ ถ้าหากผมได้เข้าเป็นคณะกรรมการของบริษัทสิ้นเหอ คนพวกนี้จะต้องเคารพบูชาผมแน่นอน! ”
หลิวเจี้ยนหัวรีบถามต่อ “ประธานหาน คุณจะเข้าร่วมคณะกรรมการแล้วเหรอ? ”
“เร็ว ๆ นี้แหละ” หานเฉียงยิ้มแล้วกล่าวว่า “กำลังอยู่ในขั้นตอนดำเนินการ หากไม่มีอะไรผิดพลาด ไม่กี่เดือนก็ได้เข้าร่วมแล้ว!”
“คุณนี่ช่างเก่งจริง ๆ เลย” หลิวเจี้ยนหัวยกหัวแม่โป้ง ชื่นชมแล้วกล่าวว่า ประธานหาน ต่อไปอย่าลืมน้องคนนี้น่ะครับ!”
หานเฉียงพยักหน้า “วางใจได้ ผมจะช่วยเหลือสนับสนุนคุณ”
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่ มีเสียงดังโครมและประตูห้องทำงานของหานเฉียงก็เปิดออก
“แม่งฉิบหาย ใครกันที่กล้าเตะประตูกู......” เสียงที่ดังทำพวกเขาให้ตกใจ กำลังจะตะโกนด่า เขาหันไปมองเห็นสมาชิกคณะกรรมการทุกคนมากันพร้อมหน้า พร้อมกับชายวัยกลางคนในชุดสูท เขารีบกลืนคำพูดลงคอทันที
หวังเจิ้งกางมองหานเฉียงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นายก็คือหานเฉียง? ”
หานเฉียงตะลึง พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่ผมเอง”
หวังเจิ้งกางไม่พูดอะไรเลย เดินไปตบหน้าหานเฉียงเต็มแรง
“ แม่งฉิบหาย มึงอยากตายใช่ไหม มึงมีสิทธิ์อะไรปฏิเสธคุณเซียว!”
หน้าของหานเฉียงที่ถูกตบบวมขึ้นมาทันที เขารู้สึกอึ้งไป “มึงเป็นใคร? กล้าตบกู! ”
“ตบมึง กูไม่เพียงแต่ตบมึง กูยังสามารถเอาชีวิตมึงได้!”
หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงลงไปกองกับพื้น เหยียบหัวแล้วพูดว่า “แกรู้ไหมว่า อาจารย์เย่ฝากฝังกูไว้ว่าการสัมภาษณ์ของคุณเซียวต้องราบรื่น แต่ขยะอย่างมึงกลับทำให้เสียเรื่อง วันนี้กูจะให้มึงชดใช้ ไม่เช่นนั้นชื่อกูหวังเจิ้งกางจะเขียนสลับจากหลังมาหน้า”
“หานเฉียง นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป แกถูกบริษัทสิ้นเหอไล่ออก และตามสัญญาจ้างงาน คุณทำให้บริษัทเสียหายอย่างหนัก จะต้องชดใช้ให้บริษัทเป็นจำนวนเงินห้าล้าน!”
หานเฉียงรู้สึกราวกับว่าเหมือนถูกฟ้าผ่า!
ห้าล้าน เขาเอาตัวเองไปขายยังไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้นเลย!
หานเฉียงรีบคุกเข่าทันที ก้มกราบอย่างต่อเนื่อง และกล่าวว่า “ ประธานหวัง คุณให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะรีบไปขอโทษเซียวชูหรันทันที ผมรู้ตัวแล้วว่าผมผิดจริง ๆ แล้วครับ!”
หวังเจิ้งกางหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “ขอโทษ? มึงคู่ควรเหรอ? ”
พูดไป หวังเจิ้งกางเตะหานเฉียงจนกระเด็นออก และสั่งกับคนอื่น ๆ ว่า “รับคำสั่ง หานเฉียงได้ล่วงเกินอาจารย์เย่ ตระกูลหวังแบล็กลิสต์มันทุกด้าน ให้ไอ้ขยะนี้เร่ร่อนอยู่ข้างถนน ไม่สามารถเข้าทำงานแวดวงนี้ได้อีก!”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...