ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1219
ด้วยชัยชนะของฉินเอ้าเสวี่ยน เจ้าตัวร้ายก็เข้าสู่อันดับ8 ของการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติอย่างเป็นทางการ
นี่คือการแข่งขันที่อยู่ในการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ ที่ได้คะแนนดีที่สุด
ปีที่แล้วการแข่งขันที่จัดขึ้นที่แคนาดา เธอบินไปเพื่อร่วมการแข่งขันโดยเฉพาะ แต่ครั้งนั้นเธอไม่ผ่านการคัดเลือกเข้ากลุ่ม และสุดท้ายก็ได้อยู่ในอันดับที่ 30
ดังนั้นครั้งนี้ ฉินเอ้าเสวี่ยนจึงประสบความสำเร็จอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
หลังจากที่ผู้ตัดสินประกาศชัยชนะ เธอก็จับมือกับผู้เข้าแข่งขันชาวไทยและเด็กหญิงทั้งสองก็กอดกัน
ทันใดนั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนหันหลังกลับมาและพุ่งไปหาเย่เฉินอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงตรงหน้าเย่เฉินเธอกระโดดขึ้นอย่างมีความสุข และกระโดดอยู่บนตัวเขา
“อาจารย์เย่ ขอบคุณท่านมากจริงๆ!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกอดคอดขาไว้ เหมือนลูกโคอาล่าที่อยู่บนตัวเขา มีความสุขที่สุด
การกอดของฉินเอ้าเสวี่ยน ทำให้เย่เฉินตั้งตัวไม่ทัน แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความดีใจของฉินเอ้าเสวี่ยนที่มีความสุข
ดังนั้นเย่เฉินก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ ดังนั้นจึงกอดเธอแล้วหมุนตัวสองรอบ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพิ่งเข้าสู่อันดับที่ 8 ก็มีความสุขขนาดนี้แล้วเหรอ ถ้าหากชนะเลิศ คุณจะไม่ดีใจจนเป็นบ้าไปเหรอ?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกอดคอของเย่เฉิน หน้าแดงและพูดว่า "ฉันไม่เคยใฝ่ฝันว่าจะได้แชมป์ ฉันได้เข้ารอบอันดับที่ 8 ก็มีความสุขมากพอแล้ว"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้คุณไม่ไม่ได้พูดแบบนี้ ก่อนหน้านี้คุณพูดว่ามีความสามารถพอที่จะสามารถได้ตำแหน่งที่ดี”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเขินอาย "นั่นเป็นเพราะว่าเค้ากลัวว่าอาจารย์เย่ท่านจะรังเกียจว่าฉันไม่เอาไหน ดังนั้นจึงแกล้งคุยโม้ ที่จริงฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้รับรางวัล ... "
ดูเหมือนว่าวันนี้ ลูกสาวของเขาและอาจารย์เย่มีความคืบหน้าเล็กน้อย น่ายินดีปรีดาจริงๆ และเขารู้สึกดีใจมากกว่าที่ลูกสาวของเขาชนะการแข่งขันครั้งนี้ซะอีก
เย่เฉินพูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนในขณะนี้ว่า "อย่าลืมไปทักทายพ่อและน้องชายของคุณ พวกเราไปด้วยกันเถอะ"
ฉินเอ้าเสวี่ยนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองมัวแต่ดีใจกับอาจารย์ลืมไปว่าพ่อและน้องชายของเธอกำลังมองไปที่บนเวที
เรื่องนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเขินอาย เธอคิดในใจว่า "เมื่อครู่น่าขายหน้าจริงๆ ในสายตามีเพียงแต่อาจารย์เย่ ลืมพ่อและน้องชาย เป็นบาปจริงๆ!"
ดังนั้น เธอกับเย่เฉินที่รีบมาถึงข้างหน้าฉินกางกับฉินเอ้าตง หน้าแดงและพูดว่า “พ่อ เอ้าตง เมื่อครู่การแสดงของฉันดีไหม?"
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...