ฉินเอ้าตงยกนิ้วโป้งให้ ชมเชย "พี่สาว เมื่อครู่คุณเพิ่งโจมตีด้วยหมัดเด็ด มันยอดเยี่ยมมาก! เมื่อเห็นว่าในสองเกมแรกพี่ไม่ได้เปรียบ ผมยังคิดว่าพี่จะแพ้นะ!"
ฉินกางก็ยิ้มและพูดว่า "ใช่สิ เมื่อครู่พ่อยังปาดเหงื่อที่หนาวเย็นแทนลูกเลย!"
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเขินอายว่า "ต้องขอบคุณการเตือนสติของอาจารย์เย่ ไม่งั้นฉันก็อาจจะแพ้จริงๆ... "
พูดไป ฉินเอ้าเสวี่ยนกอดแขนของเย่เฉินอย่างสนิทสนม พูดเบาๆว่า "ยังมีนะ จากนี้อาจารย์เย่ก็จะเป็นโค้ชของฉัน!"
“หา?” ฉินกางได้ยินว่าเย่เฉินอาจารย์เย่เป็นโค้ชของลูกสาวเขาฉินเอ้าเสวี่ยน แม้ว่าในใจจะตื่นเต้นมาก แต่ก็ยังพูดอย่างประหม่าว่า “ลูกคนนี้ล้อเล่นได้อย่างไร? อาจารย์เย่งานยุ่งทุกวัน ธุระสำคัญเยอะแยะ จะมาเล่นเป็นเพื่อนเด็กอย่างเธอได้ไง ถ้าหากเสียเวลางานหลักของอาจารย์จะทำอย่างไร? เธอคิดว่าจะรับผิดชอบนี่ไหวไหม?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนถูกพ่อพูดไปหลายประโยค รีบเบะปากอย่างน้อยใจ
ในเวลาเดียวกัน เธอก็กังวลในใจเช่นกัน ตัวเองทำให้เย่เฉินต้องมาเป็นโค้ชของตัวเอง จะทำให้เสียเวลางานหลักของเย่เฉินไหม?
ในตอนนี้ ยิ่งได้ยินเย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จริงๆช่วงนี้ผมไม่มีเรื่องด่วนอะไร อีกอย่างเอ้าเสวี่ยนนี่ก็ไม่ใช่ของเล่นเด็ก ในเมื่อเพื่อประเทศที่เจริญรุ่งเรือง ผมยังคอยหวังให้เธอสามารถคว้าแชมป์ อย่างน้อยให้นักเรียนจีนของพวกเราสู้เพื่อได้หน้า!”
ฉินกางได้ยินตรงนี้ ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดด้วยรอยยิ้ม "เอ้าเสวี่ยน ในเมื่ออาจารย์เย่เชื่อมั่นเธอขนาดนี้ งั้นเธอต้องขยันฝึกฝน กระตือรือร้นเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันครั้งต่อไป ต้องเอารางวัลครั้งนี้มาตอบแทนอาจารย์เย่ที่เชื่อมั่นต่อเธอ!"
“ฉันจะตั้งใจแน่นอน!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนกำหมัด พูดด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น "ในการแข่งขันครั้งต่อไป ฉันจะทุ่มเทอย่างเต็มที่ และพยายามเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดกลับมา!"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า "ดวงตาต้องเปิดกว้างหน่อย จากที่ผมดูแล้ว การแข่งขันครั้งนี้ยังไงก็ต้องได้แชมป์กลับมาถึงจะสามารถคุยได้!"
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดว่า "อาจารย์เย่ การแข่งขันครั้งนี้อันดับ1 อันดับ 2 และอันดับ 3 ความสารถล้วนแต่แข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมายเลข 1 อิโตะนานาโกะของญี่ปุ่น เธอคือฝีมืออันดับต้นของประเทศญี่ปุ่น ลูกศิษย์ที่ถ่ายทอดโดยตรงของยามาโมโตะ คาซึกิได้รับการประเมินจากยามาโมโตะ คาซึกิว่าเป็นพรสวรรค์ที่หาได้ยาก อีกอย่างเธอเคยได้รับรางวัลชนะเลิศจากการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ2ครั้ง และคราวนี้เธอจะโจมตีผู้ชนะสามนัดติด"
ครูฝึกจ้าวยิ้มและพูดอย่างจริงจังว่า "การแข่งขันเมื่อครู่ คุณชนะได้อย่างหวุดหวิด เป็นเพราะดวงดีเป็นส่วนใหญ่ ต่อจากนี้ถ้าอยากจะชนะการแข่งขันก็ไม่ควรอาศัยดวงแล้ว ก็ยังต้องฝึกฝนและอาศัยคำแนะนำของมืออาชีพ หรือว่าให้ผมเป็นผู้แนะนำคุณต่อจนจบการแข่งขันของคุณเถอะ!"
เย่เฉินฟังแล้ว มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเขายิ้มโดยไม่ได้พูด
เมื่อฉินเอ้าเสวี่ยนได้ยินสิ่งนี้ เธอรีบพูดอย่างเด็ดเดี่ยวทันที “ขอโทษครูฝึกจ้าว ตอนนี้ฉันมีโค้ชคนใหม่แล้ว”
“เขาเหรอ?” ครูฝึกจ้าวมองเย่เฉินอย่างเหยียดหยาม และพูดอย่างดูถูก “คนแบบนี้ไม่เป็นมืออาชีพเลย เมื่อครู่แค่แมวตาบอดเจอหนูที่ตาย ถ้าหากคุณยังฝากความหวังให้กับคนๆนี้ละก็ ถ้างั้นคุณก็คงหยุดอยู่ที่อันดับ 8 เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวไปไกลกว่านี้!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างโมโห "หึ! คุณอย่ามาพูดเหลวไหลที่นี่! ในใจของฉัน ครูฝึกเย่เป็นโค้ชที่ดีที่สุดในโลก! ไม่มีใครสามารถเทียบได้! รวมถึงคุณด้วย!"
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...