ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1222

ฉินกางพูดเสียงเย็นว่า “ก็แค่โค้ชซานดาเท่านั้น พูดจาใหญ่โตไปไหม? คนอย่างผมฉินกาง ถึงจะไม่ได้เป็นหนึ่งในกลุ่มท็อปพวกนั้นของจินหลิง แต่ก็มีฝีมือพอตัวอยู่ ผมไม่เชื่อหรอกว่า แค่คำพูดเดียวของคุณ จะดองลูกสาวของคนอย่างฉินกางไว้ได้!”

“ฉินกาง?!”

เจ้าไห่เฉาอุทานอย่างตกใจ ละล่ำละลักถามว่า “คุณคือฉินกาง เจ้าตระกูลฉิน?”

ฉินกางตอบเสียงเย็นว่า “ผมเอง ทำไม? มีปัญหาอะไรไหม?”

“ไม่กล้าครับไม่กล้า!” เจ้าไห่เฉารีบปั้นหน้ายิ้มประจบประแจงว่า “ประธานฉิน ขอโทษจริงๆครับ ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นพ่อของเอ้าเสวี่ยน ผมชื่นชมคุณมานานแล้ว เห็นว่าคุณเป็นคนบริจาคเงินสร้างหอการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงเราด้วย...”

ฉินกางรังเกียจเขามาก พูดเสียงเย็นว่า “ช่างเถอะ ตอนนี้คุณไม่ใช่โค้ชของเอ้าเสวี่ยนแล้ว ผมกับคุณไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก เชิญคุณกลับไปได้แล้ว”

เจ้าไห่เฉาแอบหัวเสีย ไม่คิดว่าเมื่อกี้ตนเองกล้าทำกร่างต่อหน้าฉินกางที่มีชื่อคนนั้น และสิ่งที่ทำให้เขายิ่งรับไม่ได้คือ ตนเองกลับสูญเสียสิทธิ์ที่จะเป็นโค้ชของฉินเอ้าเสวี่ยนไปเลย

คราวนี้เสียหายหลายแสนนัก ถ้าตนสามารถแนะแนวจนฉินเอ้าเสวี่ยนได้ผลงานดี งั้นฉินกางไม่มีทางไม่ตอบแทนเขาแน่

ในวงการลือว่า ฉินกางเป็นคนใจกว้าง ดูจากที่เขาบริจาคเงินสร้างหอการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงก็รู้แล้ว เงินสิบล้านสามารถสร้างหอการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ระดับประเทศได้เลยทีเดียว ฉินกางกลับบริจาคเงิน27ล้านเพื่อสร้างหอการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ระดับท็อปของประเทศออกมาเลย

เมื่อก่อนเขายังคิดเลยว่านายฉินกางนี่ต้องรวยมากแน่ วันนี้ถึงได้รู้ว่า ที่แท้ลูกสาวฉินกางก็คือฉินเอ้าเสวี่ยน