ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1223
ตอนเจ้าไห่เฉาพุ่งหมัดเข้าหาเย่เฉิน ในใจคิดดูถูกเย่เฉินสารพัด
เขาใส่แรงเต็มที่กับหมัดนี้ เขาเองเชื่อมั่นว่าหมัดนี้ของเขาจะสามารถเอาชนะเย่เฉินต่อหน้าทุกคนได้
ต้องยอมรับจริงๆว่า เจ้าไห่เฉามีฝีมือพอตัวอยู่
เพราะเคยได้แชมป์ซานดาทั่วประเทศมาแล้ว คนธรรมดาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ
หมัดเขาทั้งเร็วและแรง ขนาดฉินเอ้าเสวี่ยนที่ฝึกซานดามาหลายปียังไม่ทันได้ตั้งตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉินกางกับฉินเอ้าตงเลย
แต่ว่าความเร็วที่เจ้าไห่เฉาภูมิใจหนักหนานั้น ในสายตาเย่เฉินแล้วไม่ต่างอะไรกับจังหวะช้าลง ไม่น่ากลัวเลยสักนิด
แถมในสายตาเขาแล้ว หมัดนี้ยังดูไม่มีฝีมืออะไรเลยด้วย
ต่อให้ตนยืนนิ่งให้เขาชกมาเต็มๆ ก็ทำร้ายตนไม่ได้หรอก
แต่ต่อให้ไม่มีผลอะไรกับตน เย่เฉินก็ไม่มีทางให้ไอ้หมอนี่ชกโดนเขาหรอก
ดังนั้นในจังหวะที่หมัดเจ้าไห่เฉากำลังจะชกโดนหน้าเขา กลับยกหมัดขึ้นกันหมัดนั้นออกไป
หมัดของเย่เฉินเร็วประหนึ่งระเบิดหลุดจากฐาน ไม่ใช่อะไรที่เจ้าไห่เฉาจะทันรู้ตัวเลย
ในตอนที่เจ้าไห่เฉาคิดว่าหมัดตนคงจะชนะเย่เฉินได้ จู่ๆก็รู้สึกว่าหมัดขวาของตนเหมือนชกโดนหมัดเหล็ก เสียงปะทะดังพลั่ก จากนั้นมีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด รวมถึงเสียงกระดูกแตกดังตามมา
ต่อหน้าหมัดของเย่เฉิน หมัดของเขาอ่อนปวกเปียกมาก พอหมัดหนึ่งออกไป กำปั้นนี้ก็กลายเป็นขยะทันที
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบตอบ “นัดหน้าบ่ายวันมะรืนค่ะ”
เย่เฉินถามอีก “นัดต่อไปแข่งกันใคร?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนคิดๆ ก่อนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันอยู่ทีมห้า ตามหลักแล้วจะแข่งกับนักกีฬาทีมหก นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามอยู่ทีมหก ฉันได้แข่งกับเธอในนัดต่อไปแน่!”
เย่เฉินถามอีก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามเป็นใคร?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบบอก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามคือเฉียนอานน่าที่มาจากบราซิล...พระเจ้า ฉันเอาชนะเธอไม่ได้แน่...”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...