ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1224
เย่เฉินหัวเราะบอกว่า “ยังไม่เริ่มแข่งเลยนะ คุณรู้ได้ยังไงว่าจะเอาชนะไม่ได้ ผมดูแล้วนะ คุณต้องเอาชนะเฉียนอานน่าได้แน่”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างละอายว่า “อาจารย์เย่ ฝีมือของเอ้าเสวี่ยน เอ้าเสวี่ยนรู้ดีค่ะ เฉียนอานน่าเก่งมาก เป็นอัจฉริยะนักกีฬาซานดาอายุน้อยของบราซิลเลยนะ ฝีมือเก่งกว่าเอ้าเสวี่ยนไม่รู้เท่าไหร่ สำหรับเธอแล้ว เอ้าเสวี่ยนไม่มีโอกาสชนะเลย...”
เย่เฉินยิ้มพลางกระซิบข้างหูเธอว่า “อย่าลืมยาวิเศษที่ผมให้คุณครั้งที่แล้วสิ ถึงตอนนี้ร่างกายของคุณจะดีมากแล้ว แต่ยังห่างชั้นจากยอดฝีมือที่แท้จริงมากนัก แต่ว่า ถ้าคุณกินยาวิเศษเม็ดนั้นลงไป ทั้งพลังและสภาพร่างกาย ความเร็ว ปฏิกิริยาตอบสนองจะพัฒนาขึ้นมากนัก แบบนี้ผมเชื่อว่าฝีมือคุณจะพัฒนาขึ้นมาก การเอาชนะเฉียนอานน่าชาวบราซิลนั่นเป็นไปได้แน่!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนถึงพึ่งนึกถึงยาวิเศษที่เย่เฉินเคยให้เธอเมื่อก่อนเม็ดนั้น
ตอนนั้นตนไปขอร้องยากับอาจารย์เย่ให้พ่อเธอ เดิมขอได้เม็ดหนึ่งก็พอใจมากแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่า อาจารย์เย่จะให้มาสองเม็ด ดังนั้นพ่อเลยยกยาวิเศษอีกเม็ดหนึ่งให้ตน
แต่ยาเม็ดนั้นตนเก็บรักษาไว้อย่างดี ไม่เคยคิดจะกินมันเลย
เป็นเพราะตนไม่รู้ว่ายาวิเศษนี่ช่วยทำให้ร่างกายแข็งแรง ตอนนั้นคิดแค่ว่ายาวิเศษนี่เป็นยาชั้นเลิศในการรักษาอาการบาดเจ็บ ดังนั้นเลยเก็บรักษาไว้ เผื่อเวลาจำเป็น
ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเย่เฉิน ถามอย่างตกใจว่า “อาจารย์เย่ ยาวิเศษเม็ดนั้นช่วยเพิ่มฝีมือได้จริงหรือคะ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว” เย่เฉินพยักหน้าบอกว่า “มันสามารถเพิ่มศักยภาพร่างกายคุณหลายๆด้านได้ สภาพร่างกายคุณตอนนี้ถึงจะแกร่งมากแล้ว แต่พูดตามตรงนะ เทียบกับคนผิวสีจากละตินอเมริกาแล้ว ยังห่างชั้นกันอยู่ ความแตกต่างทางพันธุกรรม บางครั้งยากที่จะข้ามผ่านไป เหมือนกับคนที่ถนัดการวิ่งเร็วจะเป็นนิโกรเสมอ เพราะแรงระเบิดในตัวของนิโกรมักแรงกล้ากว่าคนชนิดอื่นมากนัก”
ระหว่างพูด เย่เฉินพูดอีกว่า “แต่ว่า ถ้าคุณกินยาวิเศษที่ผมให้ไป ก็จะสามารถเพิ่มศักยภาพของร่างกายคุณ หรือแม้แต่ทำให้ร่างกายคุณเหนือกว่าคนพวกนั้นได้”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบถาม “อาจารย์เย่ ถ้าฉันกินยาวิเศษที่คุณให้ จะสามารถผ่านการตรวจสอบการใช้สารกระตุ้นไหม? การตรวจสอบการใช้สารกระตุ้นเป็นเรื่องที่ซีเรียสมากในการแข่งขันกีฬา ถ้าถูกตรวจพบว่าใช้ยาการตรวจสอบการใช้สารกระตุ้น จะโดนตัดสิทธิ์แข่งขันหรือไม่ก็ตัดสิทธิ์เข้าแข่งตลอดชีวิตเลย...”
เย่เฉินหัวเราะบอก “คุณวางใจได้เลย ยาวิเศษของผมผสมผสานระหว่างสูตรยาชั้นเลิศบวกกับฤทธิ์ยาบริสุทธิ์ ไม่เกี่ยวอะไรกับสารต้องห้ามที่เป็นสารเคมีใช้ในการกระตุ้นสักนิด รับรองไม่มีปัญหาแน่”
ที่บ้านเหลือแค่แม่ยายหม่าหลันคนเดียว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกลับทำกับข้าวให้เธอหรอก
ดังนั้นเลยพยักหน้าบอกว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมขอไปรบกวนสักหน่อยแล้วกันครับ จะได้คอยช่วยเอ้าเสวี่ยนดูดซับฤทธิ์ยาตอนบ่ายไปด้วยเลย”
พ่อลูกฉินกางกับฉินเอ้าเสวี่ยนสองคนเห็นเย่เฉินรับปากมาทานข้าวเที่ยงที่บ้าน ก็ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง
เย่เฉินยังไม่เคยมาเป็นแขกที่บ้านพวกเขาเลย ดังนั้นทั้งสองคนเลยดีใจมาก และหวังจะกระชับความสัมพันธ์กับเย่เฉินให้แนบแน่นไปอีกขั้นจากโอกาสครั้งนี้
โดยเฉพาะสาวฮอตฉินเอ้าเสวี่ยน เธอแอบปลื้มเย่เฉินมานานพอดูแล้ว และคอยหาทางพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เฉินมาตลอด ได้โอกาสวันนี้มาคือดีมากเลย
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...