ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1226
เขาเอ่ยปากถามขึ้น “อาการบาดเจ็บคุณใหม่มาก เลือดยังไม่หยุดไหลเลย น่าจะโดนมาภายในครึ่งชม.นี้ล่ะมั้ง?”
“ใช่ครับ” เจ้าไห่เฉาพูด “คุณดูสิ ชายหนุ่มที่ผมพูดถึง ใช้แค่หมัดเดียวก็ทำให้หมัดขวาผมแตกแล้ว ฝีมือแบบนี้ คุณยามาโมโตะเองน่ากลัวจะทำไม่ได้ล่ะมั้งครับ?”
พอพูดคำนี้ สีหน้ายามาโมโตะคาซึกิซีเรียสขึ้นมาทันที
เขาเองก็เป็นคนฝึกยุทธ์ แต่เขารู้ดีว่า ร่างกาย เนื้อตัวคนเรามีขีดจำกัด แถมขีดจำกัดนี่ยังต่ำมากด้วย
หมัดของคนเราประกอบไปด้วยเนื้อ กระดูก กล้ามเนื้อและหนังสี่ส่วนนี้ เป็นร่างเลือดเนื้อ จู่โจมไปที่ท้องหรือหน้าของอีกฝ่ายซึ่งเป็นจุดอ่อนนุ่ม สามารถทำให้ตนเองไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่การใช้หมัดปะทะกับหมัดของอีกฝ่าย นี่มันเรียกว่าแข็งชนแข็งชัดๆเลย
แต่ว่า หมัดของใครกันแข็งแกร่งถึงปานนี้ หมัดเดียวก็ทำให้หมัดอีกฝ่ายแตกเลย?
พูดถึงตรงนี้ เขารีบถาม “ชายหนุ่มคนนั้นทำจนหมัดคุณเป็นแบบนี้ เขาบาดเจ็บหนักมากไหม?”
เจ้าไห่เฉาพูดอย่างเซ็งๆว่า “เขาไม่เป็นอะไรสักนิดเลย! นี่เป็นเรื่องที่แปลกมากที่สุด ร่างกายหมอนี่แข็งมาก เหมือนเหล็กเลย ผมกังวลว่าเขาจะมีวิชากำลังภายในอะไรสักอย่าง เกิดถ่ายทอดให้กับฉินเอ้าเสวี่ยนขึ้นมา งั้นคุณอิโตะนานาโกะ คงยากจะเอาชนะการแข่งครั้งนี้ได้แน่!”
ในที่สุดยามาโมโตะคาซึกิก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ขึ้นมา
เขาพยักหน้า พูดเสียงขรึมว่า “ฉินเอ้าเสวี่ยนใช่ไหม? ผมจำได้ล่ะ”
พูดจบ เขาหันไปถามเจ้าไห่เฉาว่า “ทำไมคุณถึงช่วยพวกเราล่ะ?”
“นี่เป็นน้ำใจเล็กน้อยจากคุณหนูใหญ่ของเรา ได้โปรดรับไว้ด้วยครับ!”
เจ้าไห่เฉามาหายามาโมโตะคาซึกิกับอิโตะนานาโกะ ก็แค่อยากสร้างอุปสรรคให้กับฉินเอ้าเสวี่ยนและเย่เฉินเท่านั้นเอง พยายามกีดขวางไม่ให้เธอได้แชมป์ พูดตามตรงคือ อยากทำลายโอกาสอีกฝ่าย หาทางทำร้ายเขาโดยที่ตัวเองก็ไม่ได้ประโยชน์
แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า อิโตะนานาโกะจะสปอร์ตขนาดนี้ ยังให้สินน้ำใจเขาแสนหยวนอีกด้วย!
มันทำให้เขาหวั่นวิตกเอามากๆ เขารับเช็คมา ค้อมคำนับต่อเนื่องด้วยความขอบคุณ ก่อนจะออกไปจากห้องพักผ่อนของอิโตะนานาโกะด้วยความพึงพอใจ....
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...