ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1228
ฉินเอ้าตงเห็นเย่เฉินดื่มชาหมดแล้ว รีบเข้ามาเติมให้เขาอีกแก้วอย่างนอบน้อม ถามอย่างเอาใจใส่ว่า “อาจารย์เย่ ไม่รู้ว่าคุณพอใจกับชานี้ไหมครับ?”
เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆ พูดว่า “โอเคนี่ฉินเอ้าตง ดูจากท่าทางแล้วน่าจะเคยเรียนมาล่ะสิ? คิดไม่ถึงจริงๆว่า คนนิสัยอย่างคุณจะสามารถทนเรียนชงชาได้”
ฉินเอ้าตงเมื่อก่อนเป็นคุณชายไม่เอาถ่านคนหนึ่งนี่เอง
ไม่เพียงไม่เอาถ่าน แถมยังชอบขี้อวดร่ำรวย วันๆซื้อของมั่วซั่วไปตามตลาดของโบราณ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ถือเป็นสมบัติล้ำค่าซะหมด
แม้กระทั่งตอนวีจิ้งไห่มาร่วมงานประมูลที่จินหลิง เขายังคอยหาเรื่องวีจิ้งไห่อยู่เสมอ
ไม่คิดว่าหมอนี่ไม่เจอพักหนึ่ง นิสัยเปลี่ยนไปไม่น้อยเลย และรู้เรื่องขึ้นมากทีเดียว
ฉินเอ้าตงได้ยินเย่เฉินชมเชยตน รีบอธิบายหน้าแดงเรื่อว่า “อาจารย์เย่ เมื่อก่อนผมยังเด็กไม่ประสาอะไร ทำให้คุณไม่พอใจ ขอได้โปรดอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะครับ ช่วงนี้อารองของผมเก็บตัวผมสำนึกผิดในบ้าน และยังให้ผมเรียนชงชา เรียนปั้นถ้วยกระเบื้องฝึกควบคุมอารมณ์ ผมในตอนนี้ไม่ลุกลี้ลุกลนเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะครับ...”
เย่เฉินพยักหน้าบอก “ได้ คนเราน่ะนะ หนึ่งกลัวรน สองกลัวลอย คุณสามารถสงบจิตใจลงมาสำรวจตัวเอง แสดงว่าไม่ได้หมดทางเยียวยาเหมือนตอนแรก”
ฉินกางพูดยิ้มๆอยู่ด้านข้างว่า “ผมบอกเจ้าเด็กนี่นานแล้ว ถ้าเขาไม่คิดจะปรับปรุงนิสัยของเขานะ ผมกับพ่อเขาจะจับเขาขังไว้ในตระกูลฉิน ซักสิบปีแปดปีไม่ยอมให้เขาออกมาเลย ป้องกันเขาออกไปก่อเรื่องให้ตระกูลเรา โชคดีที่เจ้าเด็กนี่พอรู้สำนึกบ้าง ยอมปรับปรุงตัวเอง”
ระหว่างพูด ฉินเอ้าเสวี่ยนวิ่งพลางกระโดดขึ้นรถ พอเห็นพ่อกับน้องชายกำลังดื่มชาเป็นเพื่อนอาจารย์เย่ เธอหัวเราะร่าพูดว่า “อาจารย์เย่ พ่อ เอ้าตง รอกันนานเลยสิ พวกเรารีบไปกันเถอะ!”
ฉินกางชี้ไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยน หัวเราะบอกเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ คุณดูสิ ตอนคุณอยู่ต่อหน้ายัยหนูนี่ ขนาดพ่อแท้ๆอย่างผมยังต้องรอต่อคิวด้านหลังเลย”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเก้อเขินว่า “ไอ้หยาพ่ออ่ะ เป็นแบบนั้นที่ไหนกัน! หนูแค่เคารพอาจารย์เย่ แถมอาจารย์เย่ยังเป็นแขกคนสำคัญของบ้านเรา หนูควรต้องถามไถ่อาจารย์เย่ก่อนอยู่แล้วสิ!”
โฮมสเตย์สุ่ยหยุนตั้งอยู่ริมอ่างเก็บน้ำจินหลิง เรียกได้ว่ายึดเอาอ่างเก็บน้ำจินหลิงเป็นทะเลสาบที่สร้างจากฝีมือมนุษย์ขนาดใหญ่มหาศาลเข้าเป็นเขตของตัวเองไปดื้อๆ ดังนั้นสภาพแวดล้อมคือดีมาก ไม่ใช่อะไรที่เขตคฤหาสน์ในตัวเมืองจะเทียบได้เลย
คฤหาสน์ตระกูลฉินซื้อมาหลายปีแล้ว และตอนแรกฉินกางตาแหลมมาก ในตอนที่ในเมืองยังไม่ระบุเอกสารจัดการเรื่องการจัดสรรคฤหาสน์ เขาก็จัดการซื้อคฤหาสน์สองแห่งขึ้นที่นี่ และเอาสองคฤหาสน์รวมเข้าด้วยกัน
และสองคฤหาสน์ของเขายังติดริมทะเลสาบ ทุกวันที่เปิดประตู ก็จะเห็นอ่างเก็บน้ำที่สร้างจากฝีมือมนุษย์นี่ชัดเจน รวมถึงสภาพแวดล้อมเขียวขจีธรรมชาตินี้ด้วย บรรยากาศเรียกได้ว่าวิจิตรมาก
สวนของคฤหาสน์ตระกูลฉินใหญ่มาก ขนาดรถบ้านแบบนี้ยังจอดได้เจ็ดแปดคันเลย รับรองว่าไม่มีปัญหา
หลังจากรถจอดลงในสวนเรียบร้อย ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดกับเย่เฉินอย่างร้อนใจ “อาจารย์เย่ ฉันพาคุณไปเดินดูท่าเรือเล็กริมทะเลสาบละกันค่ะ ฉันมีSpeed Boatลำหนึ่ง พาคุณไปล่องเรือกินลมเล่นได้พอดี!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...