ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1229

เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าฉินเอ้าเสวี่ยนจะมีSpeed Boatหนึ่งลำเลยทีเดียว

พอเห็นท่าทางกระตือรือร้นของเธอ เขาหัวเราะบอกว่า “ได้สิ งั้นไปดูกับคุณหน่อยก็ได้ แต่ว่าฝีมือการขับของคุณเป็นยังไงบ้างล่ะ? คงไม่พาผมไปทิ้งทะเลสาบใช่ไหม?”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างเก้อเขินหน้าแดงว่า “จะเป็นงั้นได้ไงล่ะคะ อาจารย์เย่ ฉันขับนิ่งมากนะ คุณวางใจได้เลย! ต่อให้คุณตกลงในทะเลสาบจริง ฉันจะพาคุณกลับขึ้นมาเองค่ะ”

ฉินเอ้าตงที่ยืนอยู่ข้างๆรีบพูด “พี่ครับ พาผมไปด้วยสิ ผมก็อยากไป....”

ฉินเอ้าตงไม่ใช่น้องชายแท้ๆของฉินเอ้าเสวี่ยน ทั้งคู่เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องทางพ่อ ดังนั้นปกติแล้วฉินเอ้าตงไม่ได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์นี้ เพียงแต่แวะมาเป็นแขกบางครั้งบางคราวเท่านั้น

ดังนั้นพอได้ยินฉินเอ้าเสวี่ยนพูดว่า จะไปล่องเรือ เขาก็ทนกลั้นความอยากไม่อยู่

ฉินเอ้าเสวี่ยนถลึงตาใส่เขา ตวาดว่า “นายจะไปทำไม? ทำไมต้องมีนายทุกที่เลยหรือไงฮะ?”

ฉินเอ้าตงเบ้ปากอย่างน้อยใจ อยากจะพูดอะไรต่อ ฉินกางที่ยืนข้างๆพูดกับเขาว่า “เอ้าตง ตามอามา อามีเรื่องจะพูดด้วย”

ฉินเอ้าตงพอเห็นอารองพูดแบบนี้ ก็ไม่กล้าพูดมากอีก พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่ายว่า “ครับอารอง”

ทางนี้ ฉินเอ้าเสวี่ยนหันไปคว้าแขนเย่เฉินอย่างสนิทสนม เอ่ยปากว่า “อาจารย์เย่ พวกเรารีบไปกันเถอะ ไม่งั้นจะถึงเวลาทานข้าวซะก่อน”

เย่เฉินพยักหน้า เดินตามเธอที่ข้างทะเลสาบ

ตอนนี้ ฉินกางพูดเสียงต่ำกับฉินเอ้าตงว่า “เจ้าเด็กนี่ ช่วงนี้ว่าง่ายก็ว่าง่ายอยู่หรอก ดันไม่รู้จักสังเกตอะไรซะบ้างเลยหรือไง?”

ฉินเอ้าตงถามอย่างน้อยใจว่า “อารอง ผมทำอะไรอีกล่ะ? ผมก็ทำตัวว่าง่ายนี่นา?”

ฉินกางพูดเสียงต่ำว่า “โง่หรือไง? ดูไม่ออกหรือไงว่าอากำลังพยายามชงพี่แกกับอาจารย์เย่? แกยังจะตามไปเป็นก้างขวางคอเขาอีก แกคิดจะขัดขวางพี่แกหรือไงล่ะ?”