ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1243
เมื่อกู้ชิวอี๋เสร็จจากการถ่ายรูปแล้ว จึงได้พูดกับหยางอิงเฉิง “ประธานหยาง ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะ วันนี้ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่”
หยางอิงเฉิงรีบถามอย่างเป็นห่วง “คุณชิวอี๋ อาการโรคกระเพาะยังไม่หายดีอีกเหรอ?”
กู้ชิวอี๋ส่ายหน้า กล่าว “ก่อนหน้านี้ถ่ายทำหนังที่สหรัฐอเมริกา ไม่ค่อยชินกับอาหารและสภาพแวดล้อมสักเท่าไหร่ บวกกับเวลาถ่ายทำก็นาน ดังนั้นม้ามและระบบย่อยอาหารจึงเสียหายไปบ้าง ช่วงนี้ฉันว่าจะพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านไปก่อน เดือนหน้าไม่ต้องจัดงานให้ฉันนะ”
หยางอิงเฉิงจะกล้าต่อต้านที่ไหนกัน จึงรีบกล่าว “คุณชิวอี๋วางใจได้เลยครับ หนึ่งเดือนนี้คุณพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านให้สบาย ไว้วันหลังผมจะไปหาคุณพ่อของคุณที่บ้านเพื่อขอโทษ ช่วงที่คุณไปถ่ายทำหนังที่สหรัฐอเมริกา ผมควรจะจัดเชฟให้คุณสองคน ดูแลอาหารการกินให้คุณ ผมไม่คิดให้รอบคอบเองครับ”
กู้ชิวอี๋โบกมือ “ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณอย่าคิดมาก ฉันกลับก่อนนะ”
หยางอิงเฉิงถามอย่างใจจดใจจ่อ “คุณชิวอี๋ ให้ผมจัดรถไปส่งคุณมั้ยครับ?”
กู้ชิวอี๋ส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ รถตู้ของฉันจอดรอด้านล่างบริษัทค่ะ”
ขณะนี้ ผู้จัดการส่วนตัวของกู้ชิวอี๋ สาวสวยที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอคนหนึ่งเดินเข้ามา เห็นกู้ชิวอี๋กำลังเตรียมตัวจะไป จึงได้ถาม “ชิวอี๋ ถ่ายหนังเสร็จแล้วยัง?”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า “ถ่ายเสร็จหมดแล้ว ฉันไม่รับงานในช่วงหนึ่งเดือนจากนี้ไปนะ ถ้ามีงาน ก็รับไว้ก่อน รอฉันหายดีค่อยว่ากัน”
เมื่อผู้จัดการส่วนตัวได้ยินคำพูดนี้ จึงกล่าวทันทีว่า “โอเค งั้นหนึ่งเดือนจากนี้ไปเป็นหน้าที่ของฉันแล้วกัน”
เธอพูดพลาง ขยับเอกสารในมือ แล้วกล่าว “ที่จินหลิงมีบริษัทเวชภัณฑ์แห่งหนึ่ง อยากให้คุณเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับยากระเพาะของพวกเขา เดิมทีฉันอยากให้คุณดูเอกสารเกี่ยวกับพวกเขาหน่อย ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็รออีกเดือนค่อยว่ากัน”
กู้ชิวอี๋ส่งเสียงอืม กำลังจะเดินออกไปด้านนอก จู่ๆก็รู้สึกแปลกใจแล้วถามขึ้นมา “คุณบอกว่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับยากระเพาะ?”
“ถูกค่ะ” ผู้จัดการยิ้มพลางกล่าว “ยาตัวนั้นของพวกเขา ชื่อยากระเพาะจิ่วเสวนอะไรนั้น ได้ยินชื่อแล้วแปลกๆ รู้สึกไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ ฉันปฏิเสธไปเลยแล้วกัน”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า จากนั้นจึงรีบกล่าวว่า “อ้อใช่ เอาข้อมูลตัวยากระเพาะของพวกเขาให้ฉันดูหน่อย”
กู้ชิวอี๋ใช้ยากระเพาะเสี่ยวหลิน มาหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ในช่วงหนึ่งสัปดาห์นี้ เธอยิ่งอยู่ยิ่งใช้มันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ พอหมดฤทธิ์ยา ก็ยังคงปวดอย่างรุนแรง นั่นก็หมายความว่า ถ้าดูจากต้นเหตุ ม้ามและระบบย่อยอาหารของเธอไม่ได้รับการรักษาใดๆ
ดังนั้น เธอกำลังหาแพทย์แผนจีนชั้นนำของเย่นจิงเพื่อรักษาอาการ หนึ่งเดือนต่อจากนี้ไป กินยาจีนเพื่อปรับสมดุล
แต่บังเอิญ มีบริษัทเวชภัณฑ์แห่งหนึ่ง อยากให้ตัวเองเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับยากระเพาะของพวกเขา นี่ทำให้เธอเกิดสนใจขึ้นมาทันใด
ด้วยเหตุนี้เองเธอจึงเอาข้อมูลของยากระเพาะจิ่วเสวนจากผู้จัดการส่วนตัวของเธอ แล้วดูคำแนะนำที่เกี่ยวกับยากระเพาะตัวนี้
บทแนะนำเขียนว่า ยากระเพาะจิ่วเสวน เป็นยารักษากระเพาะที่มาจาก ในคัมภีร์แพทย์แผนโบราณของจีน จากนั้นเสริมเข้ากับเทคโนโลยีด้านเวชภัณฑ์ในปัจจุบัน ผ่านการกลั่นเป็นยาแพทย์แผนจีนที่พัฒนามาแล้วสองครั้ง สำหรับความผิดปกติของกระเพาะอีกทั้งโรคที่เกี่ยวกับกระเพาะ ความผิดปกติของม้ามและระบบย่อยอาหาร ล้วนมีการบรรเทาและการรักษาที่ได้ผลดี
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...